Het bij elkaar zetten van probleemjongeren zoals op de twee wijkscholen in Rotterdam is totaal achterhaald. Het werkt niet om ze zo weer op het goede spoor te krijgen. ,,Het is een banale methode die politici graag inzetten om punten te scoren'', zegt hoogleraar Corine de Ruiter forensische psychologie aan de Universiteit Maastricht.
'Bij elkaar zetten probleemjongeren totaal achterhaald'
Het bij elkaar zetten van probleemjongeren in wijkscholen is totaal achterhaald en bevorderd de criminaliteit eerder dan dat het iets…
Efffect wijkscholen negatief
De gemeenteraad in Rotterdam praat donderdag over een nieuw onderzoek waaruit blijkt dat het effect van de twee wijkscholen in Rotterdam negatief uitpakt voor de probleemleerlingen. Zij komen eerder in de criminaliteit terecht dan jongeren die een ander re-integratietraject volgen, terwijl de wijkschool juist is opgericht om deze jongeren van 16 tot en met 23 jaar weer op het juiste spoor te krijgen.
Eenheidsaanpak achterhaald
,,Een eenheidsaanpak voor probleemjongeren is achterhaald'', zegt De Ruiter. ,,We zijn in Nederland juist bezig met het afbouwen van gesloten instellingen, omdat het veel beter werkt als het gezin waar de jongere uitkomt, erbij wordt betrokken. Dat werkt beter en levert veel meer op. Maar we krijgen die nieuwe aanpak nog niet tussen de oren van beleidsmakers en politici.''
Wegstoppen achter hek
De Ruiter zegt dat de problemen van jongeren vaak zo verschillend zijn dat die niet in groepsverband aangepakt kunnen worden. ,,De één is autistisch, de ander kan niet communiceren en de ander blowt weer te veel. Je moet kinderen dan niet als het ware in een gebouw achter een hek wegstoppen.''
Punten scoren
De overheid, zowel landelijk als lokaal, laat zich volgens haar nog steeds niet leiden door wetenschappelijke adviezen. ,,Politici laten zich liever adviseren door de onderbuik. Dan kun je punten scoren.'' Probleemjongeren moeten gewoon in het reguliere onderwijs terechtkomen, vindt de hoogleraar. ,,Ze moeten weer socialiseren en dan moet je in je directe omgeving niet besmet worden met antisociaal gedrag.''
Reacties: 2
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
VOORSTEL Straffen moeten inderdaad maatwerk zijn, en criminele besmetting in justitiële inrichtingen is inderdaad een zeer ernstig probleem. Maar vaak wordt bij dit onderwerp in Nederland een vals dilemma gecreëerd, door te doen alsof het enige alternatief voor celstraf bestaat uit kostbare individuele psychische begeleiding zonder straf. Mijn onderzoeksvoorstel is als volgt: Geef een gecombineerde straf die bestaat uit 40-60 uur per week hard werken (taakstraf), plus buiten werktijden elektronische detentie. Combineer dat met verplichte opleiding en GGZ-voorlichting, beide via kostenbesparende internetvideo’s en webfora met experts. Geef die voorlichting via internet ook aan familie en vrienden van de veroordeelde. Laat die gecombineerde straf 10-20 keer zo lang duren als de huidige Nederlandse celstraffen. Betaal de kosten van de straf uit de opbrengsten van de taakstraf en onteigening van eventuele luxe bezittingen en spaargeld van de veroordeelde. Geef zo nodig aanvullende straffen, zoals verplichte verhuizing naar een eenzaam schuurtje in een weiland in een verre provincie bij stalking of intimidatie in de eigen woonomgeving, en een verbod op het bezit en gebruik van motorvoertuigen, openbaar vervoer en horeca, en verbod op het bezit van een hond, plus verbod op het omgaan met andere veroordeelden, enzovoort. Geef minstens tien of twintig jaar celstraf aan veelplegers met ernstig vluchtgevaar of bedreiging van het slachtoffer. Geef dan zeer langdurige zware werkstraf in een gevangenis of via een 'chain gang’. Maak die celstraf goedkoop door het te laten plaatsvinden in een warm lage-lonenland, zoals Griekenland, Turkije of Kenia, op Nederlandse voorwaarden. En Griekenland is ons nog veel geld verschuldigd, dus dat komt goed uit. Onderzoek al deze voorstellen via wetenschappelijke experimenten, in samenwerking met veel andere landen. Een wetenschappelijke benadering vereist het experimenteel onderzoeken van telkens nieuwe creatieve hypothesen! Wetenschappelijk is het dus niet om vast te houden aan de bestaande anti-autoritaire doctrine uit de seventies, die door veel Nederlandse criminologen en andere gedragswetenschappers wordt aangehangen, zonder voldoende empirisch bewijs. Zie ook mijn uitgebreide en onderbouwde reacties onder het artikel via de twee onderstaande weblinks: https://www.binnenlandsbestuur.nl/sociaal/nieuws/ … https://www.binnenlandsbestuur.nl/sociaal/nieuws/ …
RECIDIVEPERCENTAGE?
In aanvulling op GGZ via internet, kan individuele begeleiding van probleemjongeren zeker wel nuttig zijn volgens mij.
Maar daarbij moet veel meer gebruik worden gemaakt van motiverende, overtuigende, en aantrekkelijke webvideo’s en andere kostenbesparende ICT-toepassingen. Want daardoor kan die begeleiding volgens mij veel efficiënter worden, en kunnen veel meer mensen worden bereikt met een bepaald budget.
In het bovenstaande artikel mis ik het percentage van de probleemjongeren dat wordt veroordeeld voor een misdrijf na het volgen van de speciale wijkschool, ten opzichte van de controlegroep, die een regulier integratietraject heeft gevolgd.
Dat belangrijke veroordelingspercentage (dan wel recidivepercentage) wordt helaas ook niet genoemd in de conclusies van het onderzoeksrapport, die ik hieronder citeer:
“7. Conclusions
The NSP aims to increase school enrolment and employment among multi-problem school dropouts.
Previous studies provide mixed evidence on the success of training programs for disadvantaged
youths. It seems therefore difficult to effectively serve the vulnerable target group of at-risk
adolescents and realize persistent social gains. The NSP is largely designed in line with lessons from
the literature and shares several components with other promising programs.
It offers an intensive and integrated approach of educational and work services combined with professional care and personal
mentoring. We evaluate the effects of the program by implementing a specific assignment rule that
ensures that treatment status is determined by an individual’s application date. The effects of
assignment to the NSP are estimated three years after the start of the program.
We find no evidence that assignment to the NSP improves school enrolment or employment
probabilities compared to standard intervention. This finding is in line with a large body of the
literature that shows no impact of training programs for at-risk youths on labour market outcomes
(e.g., Carneiro and Heckman, 2003; LaLonde, 2003).
In addition, we find evidence that assignment to
the NSP increases criminal activity compared to standard intervention, especially among the
subpopulation of youths suspected of a crime at the time of entry.
This result is consistent with
previous studies that document adverse effects of group counselling or group-based interventions on
criminal activity (Dishion et al., 1999).
Deviant peer effects caused by grouping at-risk adolescents
together can explain the reinforcement of criminal behaviour (Dodge et al., 2007). Additional
analyses provide suggestive evidence in line with this explanation. Hence, adverse peer effects due to
placing at-risk youths together may have negated other promising elements of the NSP.“
bron: het besproken CPB-onderzoek van
Roel van Elk en Marc van der Steeg
http://www.cpb.nl/publicatie/de-effecten-van-de- …