De decentralisaties brengen verschillen teweeg in hoe gemeenten invulling geven aan de uitvoering van taken in het sociaal domein. In wat ze aan zorg leveren aan hulpbehoevenden, of in de financiële ondersteuning in de studiekosten van arbeidsbeperkte jongeren. De verschillen kunnen aanzienlijk zijn, zoals Binnenlands Bestuur met eigen onderzoek al meerdere malen heeft aangetoond.
Verschil, heerlijk
De strijd hoe die invulling van taken vorm te geven – streng, soepel, minimaal, maximaal – hoort op lokaal niveau te worden…
In dit nummer wordt duidelijk dat de ene gemeente van een uitkeringsgerechtigde niets tot nagenoeg niets aan tegenprestaties verwacht, terwijl de andere gemeente 500 uur per jaar claimt. Even zoveel variatie blijkt er te zitten in wat telt als tegenprestatie. En waar de ene gemeente het ‘voor wat hoort wat’-principe – een wederdienst – als hoofddoel ziet van de verplichte tegenprestatie, gaat het ze in een andere gemeente vooral om de activerende werking die er vanuit gaat voor mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt.
De vraag is natuurlijk hoe erg dat is. Er zijn stromingen die het verschrikkelijk vinden dat er zo veel onderscheid wordt gemaakt in ons kleine landje. Dat is Nederland niet gewend. Maar dat er grote verschillen zullen ontstaan tussen gemeenten is nu eenmaal het gevolg van de decentralisaties. Als taken op lokaal niveau worden neergelegd, dan hoort de invulling ervan ook op lokaal niveau te geschieden. Dan kan er maatwerk worden geboden, afgestemd op specifieke situaties en rekening houdend met lokale wensen.
De strijd hoe die invulling van taken vorm te geven – streng, soepel, minimaal, maximaal – hoort op lokaal niveau te worden uitgevochten, in de raadzaal en in de raadsverkiezingen. Het grote voordeel ervan is dat er voor de burger dan politiek echt wat te kiezen valt in zijn of haar woonplaats. Zonder de mogelijkheid verschillen te laten ontstaan, is er geen sprake van decentralisatie. Dan moet je eerlijk zijn en spreken van deconcentratie van rijksbeleid, waarbij gemeenten niet meer dan uitvoeringsloketten van Den Haag zijn. Voor mij mogen dan de lokale verkiezingen worden afgeschaft. Waarom immers zou ik de moeite nemen voor de gemeenteraadsverkiezingen naar de stembus gaan, terwijl alles aan het Binnenhof wordt bepaald? Ik wil serieus wat te kiezen hebben.
Reacties: 7
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Het doel van de decentralisatie - daarmee lokale verschillen in beleid en uitvoering - is dat de samenleving als geheel er baat bij heeft.
Maar dit kan wel gaan wrikken als dit leidt tot verschillen in waar individuele burgers op worden gesanctioneerd. Zeker nu in de bijstand ook de boetes weer zijn ingevoerd, is dit des te klemmender.
De heer Bekkers wekt de stellige indruk, dat hij het onderscheid tussen de begrippen decentralisatie en deconcentratie belangrijker vindt dan het principe van gelijke behandeling in gelijke dan wel vergelijkbare gevallen. Een principe dat als een van de fundamenten kan worden beschouwd van een rechtsstaat als de onze. Het mag niet zo zijn dat een burger voor wat de toegang tot de sociale voorzieningen betreft afhankelijk is van de grillen van het bestuur van de gemeente waarin hij toevallig woont. De landelijke politiek heeft zich hiermee - zoals reeds zovele malen - gediskwalificeerd en is zich dit ook ten volle bewust, getuige de armzalige en schaamteloze argumenten waarmee zij de gehele afschuivingsoperatie begeleidt.
Natuurlijk meneer Bekkers, heerlijk om afhankelijk te zijn van de politieke kleur van een bestuur, de nukken en voorkeuren van gemeentelijke ambtenaren, de invulling van gemeentelijk armoedebeleid, de gemeentelijke invulling van individuele toeslagen en bijzondere bijstand , de gemeentelijke invulling van wel of geen wachttijden bij bijstandsaanvragen, de armlastigheid of rijkdom van een gemeente, de uitgebreide beleidsvrijheid. Heerlijk dat iedereen bezwaar mag indienen bij die "onafhankelijke " bezwaarcommissie en ondertussen in de schulden terechtkomt. Iedereen die afhankelijk van dit "maatwerk" is, geniet er van.
Stoppen met het uitdelen van uitkeringen! Hoe kan het dat er 150.000 Poolse medeburgers naar Nederland gekomen zijn, die hier werk hebben gevonden?
" Er zijn diverse schattingen in omloop, die steeds uitkomen op circa 150.000 Polen. " Bron:
SCP-publicatie 2011/27, Poolse migranten. De positie van Polen die vanaf 2004 in Nederland zijn komen wonen, Jaco Dagevos e.a. , Den Haag, Sociaal en Cultureel Planbureau, september 2011 ISBN 978 90 3770530 0, prijs € 25,90.
De publicatie is verkrijgbaar bij de (internet-)boekhandel of te bestellen via de website: www.scp.nl
Prima verwoord T. Faber! En meneer Bekkers, u kunt op lokaal niveau altijd nog kiezen voor een nieuwe sportlocatie of voor een andere vorm van afvalinzameling. Er blijft genoeg te kiezen over.
De decentralisatie van de WMO en de Jeugd zal de geschiedenis ingaan als een van de grootste naoorlogse miskleunen. Zorg op maat is de dekmantel voor ordinaire bezuinigingen en een verschil in welvaartsniveau tussen burgers in een vergelijkbare positie en dat in een zo klein land. De eerste jaren zullen de gemeenten hun gekorte budgetten besteden. Maar naar verloop van tijd wordt het een gemeentelijke sport om er geld aan over te houden zodat er politiek "leukere dingen" gedaan kunnen worden. Dit is kenmerkend voor het storten van rijksgeld in het gemeentefonds. Het rijk had moeten beginnen met een doeluitkering.
Verschil heerlijk? Als dat zo is waarom betaalt dan elke burger volgens de landelijke regels zijn belasting, zijn premie ziektekostenverzekering en zijn premies? Dan zou je minstens mogen verwachten dat hij dan ook in gelijke situaties gelijke rechten heeft en niet afhankelijk is van toevallige luimen van toevallige gemeenten. Is er trouwens al eens onderzocht of gemeenten waar de burgers nauwelijks wordne gefaciliteerd in (jeugd)zorg, ook lagere gemeentebelastingen heffen? Indien niet, dan is dat nog een onrecht erbij. Indien wel dan ook: de rijken krijgen de lagere OZB en de armen geen ondersteuning meer.