Er zijn onorthodoxe maatregelen nodig om ervoor te zorgen dat mensen die langdurig in de bijstand zitten weer aan het werk gaan. De brancheorganisatie voor duurzame inzetbaarheid Oval pleit voor een Deltaplan voor bijstandsgerechtigden.
Onorthodoxe maatregelen nodig voor 'granieten bestand'
Onorthodoxe en innovatieve methoden moeten ervoor zorgen dat de 140 duizend mensen die al langer dan 5 jaar in de bijstand zitten weer aan…
De besten
Van alle mensen in de bijstand, is een grote groep van ruim 140 duizend mensen langer dan 5 jaar afhankelijk van de uitkering. Dat bleek onlangs uit onderzoek van de Argumentenfabriek die cijfers van het CBS analyseerde. Het geld dat gemeenten ontvangen om bijstandsgerechtigden aan het werk te helpen, is niet voldoende en daarom richten zij zich vaak op de 10 tot 15 procent ‘besten’, de mensen die met een beetje hulp vlot uit de bijstand uitstromen.
Eenzaamheid
De rest, mensen die meer hulp nodig hebben, blijven dus achter de geraniums zitten, aldus Oval. De gevolgen hiervan zijn, naast het persoonlijke leed, vaak eenzaamheid, verslechterde gezondheid, armoede en risico op criminaliteit. Uit de cijfers blijkt dat 80% van de mensen in de bijstand psychische en lichamelijke problemen heeft. Voor hen is meer nodig dan een cursus solliciteren of een beetje begeleiding. Oval denkt dat maatwerk, en innovatieve constructies nodig zijn om deze mensen uit het ‘granieten bestand’ te trekken.
Doelgroepenregister
De groep mensen die afhankelijk is van de bijstand, gaat de komende tijd groeien doordat de jongeren die vroeger in de Wajong kwamen en oud-Wsw’ers nu ook onder de Participatiewet gaan vallen. Voor deze groep is het banenplan gecreëerd waarbij werkgevers en overheid voor 125 duizend banen zorgen voor de groep zwakkeren op de arbeidsmarkt, de zogeheten garantiebanen. Om voor deze banen in aanmerking te komen, moeten mensen in het doelgroepenregister opgenomen worden. ‘Gewone’ bijstandsgerechtigden komen hier niet in. Oval denkt dat het openstellen van dit register voor mensen die langer dan vijf jaar in de bijstand zitten, een steun in de rug voor hen kan zijn. Oval roept gemeenten, andere overheden en politiek op meer geld uit te trekken en dat geld ook te oormerken voor deze specifieke groep.
Reacties: 5
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Een fatsoenlijk basisinkomen zou zo'n onorthodoxe maatregel kunnen zijn.
Het is (gelukkig) niet primair een kwestie van geld, zo blijkt uit een recente praktijk-aanpak in een kleinere stad. Het betrof een groep WWB'ers met een 'zogenaamde' grote afstand tot de arbeidsmarkt.
Primair gaat het om o.a.:
sterke verbetering van cliëntadvies gericht op activering;
een veel professioneler werkgeversbenadering;
krachtige sturing op kwaliteit (en daarmee op resultaat).
Opbrengst:
veel meer uitstroom naar regulier betaald werk van kansloos geachte WWB'ers;
meer werkplezier en ontwikkeling voor coaches;
een intensievere samenwerking met werkgevers.
Dit wordt een moeilijk hoofdstuk, als je 5 jaar steun trekt s de wil ,motivatie, va
n werklust helemaal verdwenen. Met steun, 2 kinderen van onder de 18 ,huursubsidie, zorgkosten. kinder bijslag kinderzorg schijnt tot rond de 1900 euro te krijgen in N.L. Ik gun mensen dit beter dan een persoon uit de 2e kamer die 107500 euro bruto krijgt,echter het zijn allebei extremen bedragen als je presteren er bij zet. !900 is netto maar de kosten moeten er nog af natuurlijk
Het is van groot belang je klant te kennen. Dus wat is er werkelijk aan de hand met personen in het het zogenaamde granieten bestand. Uit een onderzoek in 2004 bij een grote gemeente blijkt dat het grootste deel van dit zogenaamde granieten bestand gewoon niet kan werken. Ze liepen de WAO, de WIA of de WAJONG mis omdat ze niet verzekerd waren toen ze (vaak volledig) arbeidsongeschikt werden. Een grote groep heeft geen duurzaam benutbare mogelijkheden. Ook is er een groep ouder dan de AOW leeftijd, maar die wegens langere verblijf in het buitenland geen recht hebben op volledige AOW, dan zijn er mensen die zwerven (vaak ook personen, die niet kunnen werken), ernstig verslaafden en alleenstaande moeders met kinderen jonger dan een bepaalde leeftijd.
Het is ook zinloon en zonde van het geld om telkens opnieuw in deze doelgroep te investeren of ze keer op keer weer medisch te laten (af) keuren (ontheffen van de actieve sollicitatieverplichting). Het is zelfs heel kostbaar om die paar, die wel kunnen werken er uit te vissen. Ik zou er, net als de Gemeente Amsterdam intussen doet, dus niet meer in investeren omdat de meesten gewoon niet kunnen werken.
Mijn advies zou zijn: voordat er een oordeel wordt geveld over deze groep: onderzoek eerst wat de reden is van het niet werken. Ken je klant, dus!
'Wij van WC-eend adviseren WC-eend!
Van de website : "OVAL is de brancheorganisatie van arbodiensten, interventiebedrijven, adviesbureaus op het terrein van outplacement en loopbaanbegeleiding en loopbaancoaching, re-integratiebedrijven en jobcoachorganisaties."
Nederland betaalt zich suf aan dit soort gesubidieerde organisaties die vooral met zichzelf bezig zijn.
Handig natuurlijk om de doelgroep als zwakken en werkschuw tuig zonder maatschappelijk nut te kwalificeren, die de hele dag achter de geraniums TV zitten te kijken.
Die kunnen natuurlijk handig voor allerlei activiteiten worden ingezet waar de overheid geen geld meer in wil steken.
De feiten zijn anders. De Bijstand is nauwelijks genoeg om primaire levensbehoeften te dekken. Zie oa de dramatisch gestegen lokale belastingen en heffingen.
Er zijn véél meer mensen op zoek naar een baan dan uit de officiële cijfers blijkt.
En er zijn op alle functieniveau's gewoon onvoldoende banen, terwijl ook beschermde werkplekken worden opgeheven.
En dan nu alweer een 'banenplan'? Mooie praatjes van andermans geld?
Misschien moeten genationaliseerde bedrijven eens gedwongen worden minder obscure reclame te maken, minder personeel te laten afvloeien en van het uitgespaarde geld passende werkgelegenheid te creëeren. Zodat die bedrijven eindelijk eens een maatschappelijk nut gaan dienen.
Hetzelfde geldt voor stukbezuinigde overheidsorganisaties, zoals politie, waarvan de 'maatschappelijke betrokkenheid' alleen nog op papier bestaat.
Of is dat weer te innovatief?