Krimp stad is niet bedreigend

Maatschappelijke actie kan een waardevol hulpmiddel zijn voor het ondersteunen van de levenskwaliteit in krimpgebieden, maar kent ook zijn grenzen en mag niet worden overschat. Stedelijke krimp wordt in het dagelijks leven door burgers niet als iets wezenlijks bedreigends ervaren. Dat blijkt uit onderzoek van Maja Rocak.

Zij promoveert vrijdag 10 januari aan de Radbouw Universiteit Nijmegen op haar onderzoek naar sociaal kapitaal in de context van stedelijke krimp. Het is een van de weinige onderzoeken naar de sociale aspecten van stedelijke krimp.

Rocak heeft onderzocht hoe mensen de gevolgen van stedelijke krimp, zoals het verdwijnen van voorzieningen, ervaren en daarop reageren. Ook heeft ze de rol van het sociaal kapitaal onder de loep genomen, waaronder de mate van participatie van burgers in een krimpgebied. Rocak heeft voor haar onderzoek casestudies in Heerlen en Blaenau Gwent in Wales uitgevoerd.

De kijk van burgers op krimp wordt vooral bepaald door hun dagelijks leven, zo blijkt uit het onderzoek. Om de kwaliteit van het dagelijks leven te bewaren gaan burgers vooral veel informele relaties aan: relaties van onderlinge ondersteuning, zoals Rocak het noemt. Het aangaan van formele relaties, en vooral met de overheid, is beperkt door het ontbreken van vertrouwen. Ze concludeert dat onderlinge betrokkenheid tussen verschillende belanghebbenden die de burgermaatschappij, de staat en de markt vertegenwoordigen cruciaal zijn voor sociale duurzaamheid in krimpsteden. 'Daartoe moet er meer geïnvesteerd worden in het vertrouwen tussen de samenwerking met de burgermaatschappij enerzijds en de (lokale) overheid anderzijds', aldus Rocak.