Toen in 1953 een zware noordwesterstorm over ons land raasde, braken de dijken door en voltrok zich de watersnoodramp, de grootste natuurramp die ons land de laatste eeuwen heeft gekend. Sinds die tijd is iets vergelijkbaars nooit weer gebeurd omdat de gezamenlijke overheden met grote vastberadenheid vol hebben ingezet op waterbescherming.
Vastberaden
Het Rijk moet inzetten op een structurele verbetering van de bestaandszekerheid. Niet alleen koopkrachtreparatie.
Op dit moment voltrekt zich een ramp van een andere orde, een financiële ramp die langzaam steeds meer slachtoffers maakt en nu tot een hoogtepunt komt door de dramatische koopkrachtdaling. Het is een ramp dit zich in stilte voltrekt, achter de voordeur. We zien aan die deuren niet wie het treft, maar als iedereen die niet meer rondkomt een omgekeerde vlag in zijn tuin of balkon zou zetten, zouden we ons rot schrikken. De impact ervan is groot en dringt diep door in de levens van mensen.
De huidige koopkrachtdaling gaat immers niet alleen over geld, maar over bestaanszekerheid, en daarmee over mensenrechten. Je woning, je energie of je eten niet meer kunnen betalen, tast de basis van je bestaan aan en werkt door in alle levensgebieden. Aanhoudende zorgen over je bestaanszekerheid gaat ten koste van je gezondheid, je mentale veerkracht, je relationele en pedagogische vaardigheden, je sociale contacten: eigenlijk ten koste van álles dat het leven de moeite waard maakt.
Dat het Rijk de stijgende armoede serieus neemt, blijkt uit het veelbelovende nieuws dat het 15 miljard uittrekt voor koopkrachtreparatie. Maar daarmee zijn we er natuurlijk niet. Het Rijk moet inzetten op structurele verbetering van de bestaanszekerheid. Daarnaast zijn we als samenleving aan zet. De getroffen groep verdient extra aandacht van maatschappelijke organisaties en grote bedrijven en van ons, de gemeenten. Als gemeenten kunnen we zoeken naar wat er direct mogelijk is. We zijn een rijk land, een ondernemend land en we kunnen veel als we onze krachten bundelen.
De vastberadenheid waarmee we met meerdere overheden na 1953 besloten dat er nooit meer een watersnoodramp mocht komen, laat dat heel duidelijk zien. Laten we ons er nu met dezelfde vastberadenheid voor inzetten om een financieel-sociale ramp te voorkomen.
