Noord-Nederland wil fors investeren in waterstof

Overheden en marktpartijen in Groningen en Drenthe willen de komende 12 jaar 2,8 miljard euro investeren in emissievrije waterstof. Dat staat in een gezamenlijke investeringsagenda waarmee de  productie en het gebruik van CO2-vrije waterstof fors opgeschaald kan worden.  

Alternatief

Waterstof is een veelbelovend alternatief voor het Groningse aardgas. Waterstof kan gebruikt worden als brandstof voor voertuigen, maar ook om huizen te verwarmen. Een veelbelovende toepassing is in de verduurzaming van industriële processen. Nu is de industrie nog een grootgebruiker van fossiele brandstoffen. Die worden straks schaarser en vooral duurder.

Beschikbaar

Het probleem is alleen dat waterstof nog nauwelijks beschikbaar is. En de waterstof die er is, is nu meestal grijs: gemaakt met stroom van kolen- of gascentrales.  Bovendien is het relatief onrendabel: er is veel energie nodig om via elektrolyse waterstof te produceren. Daarom zeggen deskundigen dat je waterstof moet maken uit de groene energie uit wind- of zonneparken op het moment dat er een overschot van is.

Investeringen

De opstellers van het Integraal waterstofplan Noord-Nederland’ bestaat, naast de overheidspartijen, uit energiebedrijven, dienstverleners in de industriele energie, biomassacentrales, olie- en gasmaatschappijen als NAM, Shell en Gasunie en grondstofproducenten als Suikerunie en Avebe. Veel van die organisaties werken nu al aan groene waterstofprojecten, en willen die investeringen beter op elkaar afstemmen.  Voor de ontwikkeling van grootschalige emissievrije waterstof, zijn forse investeringen en innovaties nodig. Bovendien zijn de onderlinge afhankelijkheden groot. Investeren in productie van waterstof heeft alleen zin als de afname gegarandeerd is. En een fabrikant gaat voor zijn industriële processen alleen over op waterstof als de beschikbaarheid ervan wordt gewaarborgd.

Coördinatie

Volgens Cas König, directeur Groningen Seaports is die coördinatie van groot belang: ‘Zo is het noodzakelijk om gelijktijdig te investeren in de afvang van CO2 en in een waterstofelektrolyser bij een bedrijf als BioMCN. Dit vergt een enorme coördinatie. Als de afvang van CO2 klaar is, moeten immers de buizen tussen Eemshaven en Delfzijl gereed zijn, de elektrolyser moet operationeel zijn én de ombouw van BioMCN dient afgestemd te zijn op de ontvangst van waterstof in plaats van aardgas. Overheden kunnen een cruciale rol spelen in het gelijktijdig doorvoeren van deze investeringen.’

Ambitieus

Door hun projecten te bundelen tot één gezamenlijk plan, willen de bedrijven en overheden in Noord-Nederland samenwerken aan een groene industrie. Het doel is installaties te ontwikkelen voor de productie van groene waterstof met een vermogen van minstens 100 megawatt (MW) en een productielocatie voor blauwe waterstof van minimaal 1,2 gigawatt (GW). Ook moet er infrastructuur voor transport en opslag van waterstof gerealiseerd worden en moeten processen in de industrie en elektriciteitsproductie geschikt gemaakt worden voor waterstof. Dat zijn overigens ambitieuze doelen; de grootste Nederlandse productielokatie voor waterstof heeft een vermogen van slechts 1 MW, de grootste ter wereld slechts 5 MW.