Het rijksbeleid om sterke regio’s sterker te maken om de internationale concurrentiepositie te verbeteren, zet andere regio’s in Nederland op achterstand. Dat leidt tot regionale verschillen in inkomen, opleiding, werkgelegenheid en gezondheid. Dat stelt het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL)Nin de vandaag verschenen ‘Balans van de Leefomgeving 2016: Richting geven - Ruimte maken’.
‘Rijk vergroot verschillen tussen regio’s’
De focus van het rijk op sterke steden en topsectoren is op zichzelf succesvol, stelt het PBL vast. De keerzijde ervan is dat de…
Zwakke periferie
De focus van het rijk op sterke steden en topsectoren is op zichzelf succesvol, stelt het PBL vast. De keerzijde ervan is dat de verschillen binnen en tussen steden en regio’s groter worden. Daarmee krijgen sociaaleconomische verschillen steeds meer een ruimtelijke dimensie: sterke stedelijke regio’s versus een zwakke periferie. Het planbureau pleit ervoor te onderzoeken welke maatschappelijke problemen dit oplevert. Vervolgens zal de rijksoverheid handvatten moeten bieden aan andere overheden, regionale ontwikkelingsmaatschappijen, woningcorporaties en scholenkoepels voor beantwoording van de vraag hoe hiermee om te gaan, aldus het PBL.
Geen heldere keuzes
In het rapport klinkt kritiek op het huidige rijksbeleid: het is weliswaar succesvol als het gaat over de dagelijkse leefomgeving - het drinkwater is schoon, onze steden zijn goed bereikbaar en we produceren steeds minder afval. Maar het kabinet maakt geen heldere keuzes over belangrijke ontwikkelingen op het gebied van milieu, natuur en ruimte.
Klimaatverandering
Naast de regionale verschillen noemt het PBL uitdrukkelijk de aanpak van de klimaatverandering, waarover ook Nederland vorig jaar in Parijs een akkoord heeft ondertekend. “Er is een grote maatschappelijke bereidheid om het klimaatprobleem aan te pakken, maar het ontbreekt aan richtinggevend rijksbeleid. De komende verkiezingen en vervolgens een nieuw kabinet bieden de kans meer richting te geven aan het leefomgevingsbeleid. Dit geldt onder meer voor de grote opgaven rond energietransitie, circulaire economie en de combinatie landbouw-natuur. Ook de toenemende sociaaleconomische verschillen binnen en tussen steden en regio’s in Nederland vragen om heldere uitspraken van de rijksoverheid.”
Territoriale ongelijkheid
De ‘territoriale ongelijkheid’ die het rijksbeleid creëert is ook een belangrijk onderwerp voor de nieuwe bijzonder hoogleraar Bevolkingsdaling en leefbaarheid in Noord-Nederland aan de Rijksuniversiteit Groningen, Bettina Bock. Volgens Bock is de bevolkingsdaling in de krimp- en anticipeergebieden mede het gevolg van de focus van beleidsmakers op een florerende Randstad en stedelijke regio’s. ‘Er dreigen zo gebieden te ontstaan waar mensen minder weerbaar zijn, terwijl juist daar zelfstandigheid en participatie nodig zijn, omdat voorzieningen verdwijnen’, aldus Bock.
Lees volgende week het interview met Bettina Bock in Binnenlands Bestuur.
Reacties: 4
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Er zijn zoveel zaken die veel belangrijker zijn dan nu miljarden te gaan uitgeven aan windemolens.
Waarom moet de overheid dit realiseren laten ze Investeerders "exploitanten" zoeken die willen investeren. Creëer gunstige condities.
Maar nee het moet toch echt miljarden aan belasting geld gaan kosten wat dus niet aan andere zaken besteed kan worden.
Zo als onze ouderen, die moeten maar wat langer doorlopen in 24 uur luiers.
Wind en zon energie prachtig maar private investeringen niet betaald van ons zuurverdiend belasting geld.
In de grafiek mis ik de agglomeratie Amsterdam
Tja en dan hebben we dus beleid om ontwikkeling te stimuleren in de gebieden die het meest te lijden zullen hebben van de klimaatverandering, overstromingen!
Regiovorming is voor de bestuurskracht en onderlinge concurrentie een prima zaak. Zo worden verschillen duidelijker en kan het Rijk beter omgaan met het creeren van meer evenwicht en onderlinge samenhang. Friezen, Groningers, Limburgers en Zeeuwen worden eindelijk eens wakker geschut. Als een en ander maar niet uitmondt in onderlinge verschillen in de zorgsector en sociale voorzieningen. Dat zou voor de ontwikkeling, gezonde concurrentie en samenhang van de regio's een slechte uitwerking kunnen hebben.