Zwolle naar de rechter om fiscale nabrander

Zwolle stapt naar de belastingrechter na een naheffing van €1,7 miljoen wegens administratieve onvolkomenheden. Een boekenonderzoek was de opmaat voor een verbeteringsoperatie en een rechtszaak die duidelijkheid moet geven over reiskostenvergoeding woon-werkverkeer. 

Tijdens een steekproefsgewijze controle trof de fiscus onvolkomenheden aan. De administratie werd onder meer ondeugdelijk bevonden op het gebied van de omzetbelasting en het BTW compensatiefonds over de periode 2012 – 2016. Zwolle hoopt bijna een miljoen naheffing te voorkomen, door zich te beroepen op jurisprudentie van de Hoge Raad over het btw-compensatiefonds. Het bedrag is alvast ingeboekt als ‘kanspost’ in de risicoparagraaf 2018.

Papierversnipperaar
Na de steekproef volgde een uitgebreider boekenonderzoek. Een nieuwe geconstateerde fout was dat loonbelastingverklaringen van tientallen medewerkers voortijdig door de papierversnipperaar waren gehaald. De ambtenaren van wie die verklaringen waren is gevraagd een nieuwe verklaring over genoemde jaren in te vullen. Met die reparatie achteraf wist de gemeente het totaal van de naheffing met enkele tonnen te verminderen.

Rittenadministratie
Verder trof de fiscus tijdens het boekenonderzoek een gebrekkige rittenadministratie aan van dienstauto’s aan over 2013 - 2016. Die wagens mogen niet privé gebruikt worden, anders volgt voor medewerkers een bijtelling. Maar afspraken daarover vooraf had de gemeente niet zwart op wit. Na overleg met de Belastingdienst ondernam Zwolle nog een poging door als ‘bewijslast’ voor álle dienstauto’s achteraf een rittenadministratie op te zetten voor vier van de in totaal 27 auto’s. Drie van de met terugwerkende kracht opgezette kilometeradministraties  kregen niet de goedkeuring van de fiscus. Van de oorspronkelijke naheffing blijft ‘na intensief onderhandelen’ nog ruim vijf ton over, inclusief rente en verzuimboete. Inmiddels is er in alle dienstauto’s een ‘black box’ geïnstalleerd.

Woon-werkverkeer
Zwolle had verder met sommige medewerkers de afspraak dat zij een vaste vergoeding voor woon-werkverkeer kregen. De vergoeding was ‘gede-fiscaliseerd’, door bruto salaris in te laten leveren in ruil voor een belastingvrije vergoeding, met voor iedere kant minder rompslomp. Dat is toegestaan, maar voorwaarde is volgens de fiscus wel dat vóóraf met medewerkers wordt afgesproken dat zij gebruik maken van deze ‘praktische regeling’. Juist dat had Zwolle verzuimd. Gevolg is dat in de ogen van Belastingdienst ten onrechte een beroep was gedaan op de regeling en dat alleen werkelijk gemaakte kosten vergoed hadden mogen worden, met verantwoording.

Extrapoleren
Het prijskaartje dat aan dit administratieve gebrek hing was €4,1 miljoen. In plaats daarvan werd met de inspecteur de afspraak gemaakt dat voor 50 willekeurig aangewezen ambtenaren de werkelijke reisdagen woon-werkverkeer in kaart zouden worden gebracht, die te extrapoleren naar het totale personeelsbestand in 2016 en door te berekenen naar de periode 2013-2016. Toen dat gebeurd was bleef nog een naheffing van ruim vijf ton staan. Rente en verzuimboete werden kwijtgescholden.

Ondanks die clementie nog steeds een tegenvaller voor Zwolle, dat het niet eens is met de uitleg die de Belastingdienst geeft aan de ‘praktische regeling’, vandaar de gang naar de rechter. Die moet zich erover uitspreken of het uitmaakt of ambtenaren voor- op achteraf aangeven dat ze van de regeling gebruikmaken. Een zaak die nieuwe fiscale jurisprudentie kan opleveren.