Dat betoogt de Groningse hoogleraar Maarten Allers vandaag in het vakblad voor economie ESB. ‘Er wordt wel beweerd dat er maar tien mensen zijn die het verdeelsysteem van de algemene uitkering helemaal begrijpen. Dat is overdreven. Maar eenvoudig is het niet. Het verdeelstelsel is geleidelijk uitgegroeid tot een complex geheel van circa zestig verdeelmaatstaven dat uniek is in de wereld’, stelt hij. ‘Volgens mij kan met twintig maatstaven worden volstaan, zonder dat de burger er ook maar iets van merkt’, zegt Allers.
‘Gemeentefonds kan veel simpeler’
De wijze waarop geld van het Rijk over de gemeenten wordt verdeeld, kan op basis van twintig maatstaven in plaats van de huidige zestig.
‘Dat is niet zo vreemd. Sommige verdeelmaatstaven hebben immers een zeer klein aandeel in de verdeling. Tien maatstaven verdelen elk minder dan één promille van het totaalbedrag! Ook hangen bestaande verdeelmaatstaven sterk samen, zodat de meerwaarde van afzonderlijke maatstaven voor de verdeling vaak beperkt is. Zo worden tegelijkertijd het aantal bijstandsontvangers, het aantal uitkeringsontvangers en het aantal huishoudens met een laag inkomen meegenomen.’
Het grote aantal verdeelmaatstaven suggereert volgens de hoogleraar een mate van precisie die met de bestaande onderzoeksmethoden niet kan worden waargemaakt. Ook brengt het hoge onderhoudskosten met zich mee, en maakt het de verdeling ondoorzichtig. Het verdeelstelsel wordt op dit moment opnieuw geijkt. ‘Dit is dus hèt moment voor een herbezinning op de afweging tussen verdelende rechtvaardigheid en eenvoud’, aldus Allers.
