De moeizame samenwerking van Maastricht, Heerlen en Sittard-Geleen in het Shared Service Center Zuid-Limburg (SSC-ZL) komt ten einde. Het project waarmee de gemeenten samen inkoop, ict en administratie oppakten, werd geplaagd door schandalen, stagnerende vooruitgang en een slechte werksfeer.
Omstreden samenwerkingsverband Zuid-Limburg stopt
De moeizame samenwerking van Maastricht, Heerlen en Sittard-Geleen in het Shared Service Center Zuid-Limburg (SSC-ZL) komt ten einde. Het…
Stagnatie
‘Vanaf 2017 stagneerde dit traject’, schrijft Sittard-Geleen. ‘Dit leidde in 2019 uiteindelijk tot een standstill van een half jaar, mede naar aanleiding van een Maastrichts integriteitsonderzoek naar het lekken van een vertrouwelijk concept-verslag, de zogenaamde 'e-mailkwestie'.’ De drie gemeenten begonnen in 2011 met het traject en het was de bedoeling dat andere gemeenten aan konden haken.
Beschadigd vertrouwen
Er was geruime tijd weinig draagvlak onder Maastrichtse ambtenaren en er ontstond wantrouwen toen het akkoord over de arbeidsvoorwaarden voor de medewerkers uitbleef. Het advies van de ondernemingsraad was negatief, het college stelde het sociaal plan voor de medewerkers eenzijdig vast, de relatie tussen de medewerkers en directeur Wim Lousberg verslechterde en de huisvestingskosten stegen omdat het Heerlense pand niet geschikt was. Een rapport van Deloitte herbevestigde in september 2019 de waarde van krachtenbundeling, maar benadrukte ook dat het draagvlak en vertrouwen hersteld zouden moeten worden.
Gelekte notulen
Er bleek ook dat Lousberg eerder een integriteitsmelding had gedaan van het lekken van concept-notulen waarin werd gesproken over de mogelijkheden om lastige ambtenaren te kunnen ontslaan. Toen burgemeester Penn-Te Strake dit te horen kreeg, was zij vooral ontstemd over het lekken van de notulen. Het werd vervolgens niet duidelijk wie de notulen gelekt heeft en Hoffmann Bedrijfsrecherche werd ingehuurd om de mailboxen van 41 ambtenaren te scannen.
Twijfels over integriteit
In dezelfde periode dat de burgemeester en Lousberg de conclusie trekken dat die notulen nooit gelekt hadden mogen worden, koopt de burgemeester een pand van Lousberg. Zij meldt dit niet en dat leidt tot twijfels over haar integriteit. In december 2019 besluit de gemeenteraad van Maastricht dat zij verder willen met de burgemeester, in lijn met de conclusies van het onderzoek van Necker van Naem, maar Necker van Naem concludeert ook dat zij alerter had moeten zijn op de rol die zij speelde ten opzichte van de verkoper, Lousberg.
Ontstane situatie
De kwestie heeft het SSC-ZL geen goed gedaan. ‘In de ontstane situatie’ is de ‘beëindiging van het traject van vorming van het SSC-ZL het verstandigste besluit’, concludeert Sittard-Geleen nu. De colleges wachten voor de besluiten op toestemming van de gemeenteraden en dan zullen de kosten gelijkwaardig over de gemeenten verdeeld worden.
Reacties: 8
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
En wie zijn/waren ook al weer verantwoordelijk voor dit debacle?
Regionale samenwerkingsverbanden zijn mede het gevolg van decentralisaties, komt nog bij dat ze moeilijk te controleren zijn door de gemeenteraad en dus waarschijnlijk ook niet echt op de prioriteitenlijst van de gemeenteraad staan, bijzonder jammer. Ik citeer uit de notitie van het tweede kamer lid Bergsma (24-04-2014):” voorts constaterende dat zeven van de tien gemeenteraadsleden van mening zijn dat regionale samenwerkingsverbanden een bedreiging vormen voor de lokale democratie (democratische legitimiteit). Verder zullen de raadsleden van coalitiepartijen die wethouder in de gemeente leveren, een informatievoorziening hebben op de raadsleden van de oppositie , omdat de samenwerkingsverbanden veelal bestaan uit besturen bestaande uit burgemeesters en wethouders van de deelnemende gemeenten.
Informatievoorziening moet natuurlijk informatievoorsprong zijn.
Degene die die concept notulen gelekt heeft verdiend een lintje. Bedrijfsrecherche inhuren om mailboxen te checken; wat een naargeestige niet integere akela is die burgemeester. Stiekem plannetjes smeden om lastige (lees: kritische) ambtenaren te dumpen; een ieder die dit onthult is een held.
Ach ja, de buit is binnen. Burgemeester Penn-te Strake heeft op spotgoedkope wijze haar woning kunnen verwerven dankzij de stichting SSC-ZL. Die is nu verder van geen nut meer, en kan dus worden opgeheven.
Het komt erop neer dat de heer Lousberg - als buurman in due tijd van de burgemeester, bestuurslid carnavalsvereniging en directeur van ssc - tot de Maastrichtse inner circle hoort.
De huisadvocaat van Maastricht is al jaren Advocatenkantoor Capra die een samenwerkingsverband heeft met Hofmann Bedrijfsrecherce. Van een onafhankelijk onderzoek is daarom geen sprake. Ze stemmen o.a. onderling af wat ze wel of niet van de informatie gebruiken. Ontlastende informatie valt af. Vreemd verder dat de heer Maes van Capra direct na zijn pensionering doorging als voorzitter van de bezwarencommissie personele aangelegenheden, terwijl het door hem opgerichte kantoor Capra nog steeds huisadvocaat bleef. In eerdere publicaties is te lezen hoe de onterecht verdachte ambtenaren zijn behandeld en ondervraagd. En dit enkel op basis van een melding van de heer Lousberg aan de burgemeester omdat zijn strategie van ontslagmogelijkheden van hem onwelgevallige ambtenaren uitkwam. Hij viel door de mand. Ik heb niet de indruk dat de burgemeester ook begrip heeft voor het aan haar ambtenaren aangedane leed. Benieuwd naar de vertrekvergoeding van de heer Lousberg en zijn volgende baan.
Het lijkt mij dat de posities van burgemeester Penn-Te Strake en directeur Wim Lousberg onhoudbaar zijn geworden. Gemeenteraad en anders provincie: neem maatregelen om het vertrouwen van het volk te herstellen!
Zijn alle bijlagen en bronvermeldingen uit het rapport Necker van Naem ook vrijgegeven?
En verder onderliggende stukken? Heeft een wakkere inwoner ze opgevraagd?