Jongste stadsdeelwethouder
'Ik heb dit boekje geschreven omdat ik merkte dat veel mensen in mijn omgeving geen flauw idee hadden van wat openbaar bestuur doet in de praktijk. Het is een verhaal voor iedereen die iets wil weten over het bestuur achter de schermen', aldus Toonk. In 2002 werd hij als 28-jarige de jongste stadsdeelwethouder ooit van Amsterdam. Zeven jaar lang richtte hij zich dagelijks op de problematiek in zijn stadsdeel.
Foto's van hondepoep
Zijn stijl van besturen riep tegenreacties op waarover hij in zijn boek vertelt. Aan het einde van zijn tweede ambtstermijn kwam hij in opspraak nadat hij foto’s maakte van burgers die hun hond op de stoep lieten poepen zonder het op te ruimen. Die foto’s zette hij op internet. In de deelraad kwam het op een zware veroordeling te staan. Uiteindelijk vertrok hij alsnog omdat zijn fractie het in de coalitie niet eens kon worden over de zondagsopeningstijden van winkels.
Onvoorbereid
Toonk was in het begin een blanco blad. 'Ik wist van niets. Ik kreeg een doos met scharen en paperclipjes en moest aan de slag zonder dat ik wist wat ik ermee moest doen.' Nog steeds ziet hij veel onvoorbereide burgers het openbaar bestuur ingaan. Er moet een andere aanpak komen, zo vindt hij. 'Je moet mensen die je in het openbaar bestuur neerzet goed voorbereiden op wat ze gaan doen. Gemeenten moeten meer investeren in begeleiding en loopbaantrajecten voor bestuurders, maar no way dat zoiets gebeurt.'
Investeren
De politieke partijen zijn de enigen die investeren in de kwaliteit van hun bestuurders. 'Maar gemeenten kunnen dat ook doen door aan partijen te vragen wie zij nomineren als bestuurders. Vervolgens kunnen gemeenten die nieuwe mensen gaan helpen. Dat is beter dan achterover leunen en wachten totdat partijen na verkiezingen mensen naar voren schuiven.'
Ex-wethouder doet boekje open over stadsdeelpolitiek
Voormalig wethouder Werner Toonk (VVD) van het Amsterdamse stadsdeel Oud-West vindt dat gemeenten hun nieuwe bestuurders niet goed…
Reacties: 1
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
De in uw berichtgeving weergegeven boekconclusies zijn me te gemakkelijk. Inderdaad hebben politieke partijen en gemeentebesturen vanaf de kandidaatstelling politici, bestuurders-in-spé, te coachen. Dat coachen heeft niet zoveel zin wanneer de kandidaat geen natuurtalent is. Zoals zo vaak tijdens zijn ‘regeerperiode’ schuift Ing W.Toonk ook nu weer de schuld van zich af, profileert hij zich als slachtoffer. Al een kwartier nadat ik mijn allereerste e-mailtje naar Toonk had gestuurd kreeg ik een antwoord van hem waarbij ik ook nog “Nijverdals gemoedelijk” werd getutoyeerd. Heeft een (stadsdeel)wethouder niets anders te doen dan ogenblikkelijk e-mailtjes beantwoorden? Willen mensen zonder permissie te hebben gegeven worden getutoyeerd? Tijdens de verkiezingavond maart 2006 kwam Toonk te laat want volgens eigen zeggen had hij met zijn team in een café om de hoek champagne zitten drinken. Champagne is, volgens zijn website, zijn lievelingsdrank. Later op de avond tikte hij me op mijn schouder terwijl hij achter over me heen hing. Toonk is niet de man die zijn oppossanten uitnodigend voor een goed gesprek tot een zekere concensus probeert te komen want hij kan niet tegen kritiek. Zijn persoonlijke webpagina was niets anders dan de verheerlijking van zijn persoon waarin hij voortdurend over zijn privéleven verhaalde. Tien minuten lang 180 km/u rijden op een Duitse autosnelweg, op zijn motor een taxi achtervolgen om te concluderen dat die op de Van Baerlestraat meer dan 100 km/u reed, met een goedkope hotelbon een weekendje naar Nijmegen, zelfs de kleur van het behang in de nieuwe babykamer van zijn bovenwoning liet hij niet onbesproken. Wijlen Martin Bril schreef eens een column over hoe de iepenkapper een boompje had geplaatst bij een kinderkookcafé, prompt liet Toonk via zijn website merken hoezeer hij zich in zijn kruis geschopt zodat Bril en ik hartelijk hebben gelachen. ‘Zeven vette jaren’, wat heeft de alsmaar meglomane voorstellen gedaan hebbende Toonk in die zeven jaar in Oud West ècht voor elkaar gekregen? Dat is allemaal de schuld van de dorpspolitiek, het niet goed voorbereid, onjuist gecoached, zijn? Net zoals veel andere politici zou Toonk het boetekleed moeten aantrekken, het vingertje grotendeels op zichzelf moeten richten want politici zoals hij vergroten de kloof tussen bestuur en burgerij omdat ze niet door willen hebben dat contact met de burger iets anders is als hen ogenblikkelijk tutoyeren. Bij de komende gemeenteraadsverkiezing staat Toonk op plaats zeven, het lijkt me net zo`n veelzeggende achterdeur als dit door velen niet werkelijk serieus te nemen zijnde boekje.