Vooruit met de geit

De slogans waarmee de politieke partijen de gemeenteraadsverkiezingen ingaan, prijken her en der al op de aanplakborden. Conclusie: het komt helemaal goed met Nederland.

De definitieve verkiezingsprogramma’s laten nog op zich laten wachten. De meeste zien volgende week het licht. Ik ben erg benieuwd hoe concreet ze zullen zijn en of ze zullen zijn voorzien van een financiële bijlage. Niemand in het lokale bestuur kan op dit moment immers een zinnig woord zeggen hoeveel financiële ruimte er straks is om dingen anders, socialer, dan wel duurzamer of beter te doen. Zolang het rijk niet heeft aangegeven hoeveel middelen er uiteindelijk meegaan met de overheveling van taken op het gebied van jeugd, werk en zorg, blijft het koffiedik kijken.

Bezuinigen op de zorguitgaven is aan grenzen gebonden. Ten eerste omdat het om hulpbehoevende mensen gaat, die je als gekozen volksvertegenwoordiger niet graag aan in de kou laat staan. Maar wat zeker ook niet veronachtzaamd mag worden, is dat de burger niet zal pikken dat hij – of zijn dierbare naaste – straks zomaar aan zijn lot wordt overgelaten. De mondige burger zal in het geweer komen als de gemeente de door hem gevraagde voorziening of ondersteuning niet toekent. Deskundigen voorspellen in dit nummer van Binnenlands Bestuur na 2015 – als de nieuwe Wet maatschappelijke ondersteuning ingaat en gemeenten verantwoordelijk worden voor de uitvoering ervan – zelfs een hausse aan bezwaarschriften en rechtszaken.

Bij zoveel onduidelijkheid vooraf over het beschikbare budget – helderheid daarover komt er naar verwachting pas eind mei – zullen de gekozen gemeenteraden en gevormde colleges niet al te concreet kunnen worden met betrekking tot hun ambities. Dat gegeven vergt veel wijsheid en geduld. Dat er straks naar verwachting zoveel nieuwkomers in de raad zijn, helpt daarbij niet echt zo voorzien we in het eerste deel van de serie Op weg naar de raadsverkiezingen, eveneens in dit nummer.

Laten we ook geduld hebben en rustig wachten op de definitieve verkiezingsprogramma’s. Afgaand op de leuzen op de verkiezingsborden is de richting in de meeste gevallen wel al duidelijk: voorwaarts – al dan niet samen. ‘Doen wat nodig is’, ‘het is tijd voor echte veranderingen’, ‘anders ja’, ‘verbinden en versterken, samen sterk voor een sociale stad (oef, lang), ‘samen gaan voor kansen’, ‘werk voor iedereen’, ‘verantwoord en sociaal’, ‘duurzaam, democratisch, daadkrachtig, degelijk, duidelijk, dichtbij’ (oef, weer zo’n lange), ‘sterk en sociaal’, ‘samen naar beter’, ‘en nu…vooruit.’

Ach ja, lading moet nu eenmaal een vlag hebben, zullen we maar zeggen.