Politiek instrument
Citymarketing in Amsterdam is een politiek instrument, constateert Lombarts in haar onderzoek. En dat werkt niet. Ruzies en trage besluitvorming kenmerken de samenwerking tussen publieke en private partijen die in Amsterdam betrokken zijn bij citymarketing.
Vijf wethouders
Haar conclusie: ‘Directe bemoeienis van de politiek moet zoveel mogelijk worden beperkt zodat niet elk nieuw college het citymarketingproces kan omgooien.’ In de afgelopen acht jaar waren vijf verschillende wethouders verantwoordelijk voor citymarketing in Amsterdam.
Tijd, geld en energie
Terugblikkend op de afgelopen acht jaar is veel tijd, energie en geld in het Amsterdamse citymarketingproces gestoken, stelt de promovenda. Partijen uit de publieke en de private sector hebben een organisatie opgezet die als doel heeft de stad beter te profileren en te positioneren. Maar niet met het gewenste resultaat.
Ontluisterend
De Amsterdamse samenwerking op citymarketinggebied laat een ontluisterend beeld op het gebied van onderlinge samenwerking zien, aldus Lombarts. ‘De bestuurlijke invloed heeft een grote stempel gedrukt op het verloop van het citymarketingproces in de Amsterdamse citymarketing. Het gebrek aan continuering en verankering van het citymarketingbeleid vormt het grootste probleem van het Amsterdamse citymarketingbeleid. Dit moet de overheid op haar conto schrijven.’
Taak wethouder?
Lombarts vraagt zich af of citymarketing wel tot de bestuurlijke taken en verantwoordelijkheden van een (Amsterdamse) wethouder moet behoren. Enerzijds wel, omdat citymarketing het algehele stadsbelang dient en omdat stadspromotie-organisaties van oudsher zijn ingebed in de gemeente.
Veranderlijkheid
Maar er zijn ook redenen om citymarketing juist niet onder de verantwoordelijkheid van een wethouder te laten vallen. Lombarts noemt de politieke veranderlijkheid op bestuurlijk niveau, het vermeende politieke eigenbelang en de onervarenheid van de overheid op het gebied van (city)marketing.
‘Ruzie en trage besluitvorming citymarketing A’dam’
De politiek moet zich niet rechtstreeks bemoeien met citymarketing. Door bestuurswisselingen en de politieke waan van de dag is het…
Taak wethouder?
Lombarts vraagt zich af of citymarketing wel tot de bestuurlijke taken en verantwoordelijkheden van een (Amsterdamse) wethouder moet behoren. Enerzijds wel, omdat citymarketing het algehele stadsbelang dient en omdat stadspromotie-organisaties van oudsher zijn ingebed in de gemeente.
Veranderlijkheid
Maar er zijn ook redenen om citymarketing juist niet onder de verantwoordelijkheid van een wethouder te laten vallen. Lombarts noemt de politieke veranderlijkheid op bestuurlijk niveau, het vermeende politieke eigenbelang en de onervarenheid van de overheid op het gebied van (city)marketing.
Veranderlijkheid
Maar er zijn ook redenen om citymarketing juist niet onder de verantwoordelijkheid van een wethouder te laten vallen. Lombarts noemt de politieke veranderlijkheid op bestuurlijk niveau, het vermeende politieke eigenbelang en de onervarenheid van de overheid op het gebied van (city)marketing.
Maar er zijn ook redenen om citymarketing juist niet onder de verantwoordelijkheid van een wethouder te laten vallen. Lombarts noemt de politieke veranderlijkheid op bestuurlijk niveau, het vermeende politieke eigenbelang en de onervarenheid van de overheid op het gebied van (city)marketing.
Reacties: 2
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Het lijkt mij een mooie en makkelijke bezuinigingspost.
In Den Haag hadden ze een aparte wethouder voor CITYMARKETING. Hij mocht niet meer terugkomen, en werd raadslid. Dat vond hij niet leuk en trad al na een jaar terug (kiezersbedrog). Hij struiklelde in Amsterdam over binnetjes, en in Den Haag (recidicsme) hetzelfde, alleen werd hem de hand boven het hoofd gehouden (hij en de burgemeester kwamen uit hetzelfde politieke nest).
Hij heeft nu een eigen bedrijf: citymarketing. Ik hoop dat het een blamage wordt,,, want ondanks de lovende woorden is men blij dat hij weg is.