‘Alleen met veel kunst- en vliegwerk kan de gemeentelijke organisatie van Sint Anthonis nog in de lucht worden gehouden.’
Vragen om ongelukken
In een brief aan de raad stelt de gemeentesecretaris Jo Horn van Sint Anthonis dat het niet invullen van vacatures zijn sporen begint…
Die noodkreet uit gemeentesecretaris Jo Horn aan de gemeenteraad. En terwijl het nu dus al piept en kraakt, moet het ergste nog komen: een vracht extra taken uit Den Haag. In een brief aan de raad stelt de gemeentesecretaris dat het niet invullen van vacatures zijn sporen begint achter te laten. De Brabantse gemeente (12.000 inwoners) telt in totaal 90 fte’s. Er zijn momenteel acht vacatures. Opgeteld met het ziekteverzuim zit de gemeente op 15 procent onderbezetting.
Al doet iedereen nog zo zijn best, de grens van wat de organisatie en de medewerkers aankunnen, is bereikt. De magere bezetting maakt de gemeente kwetsbaar. Op sommige dossiers blijken überhaupt geen ambtenaren meer te zitten. ‘Mijn plicht is aan te geven dat nu moet worden geïnvesteerd om ambities nog waar te kunnen maken.’
De gemeentesecretaris slaakt de noodkreet aan de vooravond van een enorme decentralisatieoperatie. Het kabinet Rutte II, dat deze week de rit is begonnen, gaat door met de overheveling van taken richting gemeenten: de onderkant van de arbeidsmarkt, de jeugdzorg en de begeleiding en persoonlijke verzorging van ouderen. De taken gaan over met een forse efficiencykorting, dat wil zeggen dat gemeenten ze met veel minder geld moeten gaan uitvoeren.
Daarbij komt dat als gevolg van de systematiek van ‘samen de trap op, samen de trap af,’ gemeenten de komende jaren één miljard euro minder aan algemene uitkering uit het gemeentefonds krijgen. Veel mogelijkheden om extra inkomsten te verwerven hebben gemeenten niet. Hoewel er in breed verband voor is gepleit, krijgen ze van dit kabinet geen groter eigen belastinggebied. Tegelijkertijd hebben veel gemeenten te kampen met tegenvallende grondexploitaties. In plaats van enorme winsten, leveren die grondposities inmiddels forse verliezen op. Het spekken van de gemeentekas is er niet meer bij. Er moet juist geld uit de algemene middelen voor die lege bouwputten worden ingezet.
Zoals de situatie in Sint Anthonis laat zien, loopt de dienstverlening en ondersteuning voor inwoners inmiddels gevaar. Het kabinet spoort gemeenten aan te fuseren tot grotere eenheden. Grotere organisaties zijn zeker minder kwetsbaar, zeker waar het de personele bezetting betreft. Feit is echter, zo wijst onderzoek van het Coelo uit, dat herindelingen tot hogere gemeentelijke uitgaven leiden.
Omdat het geld er niet meer is, moeten gemeenten straks opnieuw en nog meer bezuinigen en kukelen ze helemaal – met inwoners en al – van de wal in de sloot. Groter is niet per se de oplossing. Net zo min als een kleinere overheid. Het begint met het besef dat goede dienstverlening een prijs heeft en de vraag in hoeverre je daar andere ambities aan ondergeschikt wil maken.
Reacties: 2
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Een prima analyse.
Los van bovenstaande gewaarwordingen heeft afgelopen week ook nog een wethouder zelf met onmiddellijke ingang ontslag genomen. 'Het klikte niet in het college'.
Inmiddels komt bij mij de gedacht op of de huidige democratie wel de juiste oplossingen heeft voor de huidige problemen.
Van een inwoner uit Sint Anthonis.
Of er echt sprake is van " piepen en kraken" is een kwestie van perceptie. Grote gemeenten piepen en kraken namelijk nog harder. Alleen weet het management dat nog niet. Het is nu zaak om de problemen in het juiste perspectief te plaatsen. Zijn het geen kleine proberen die worden opgebladen? Hoe verhouden zich de problemen van Oeteldonk met de problemen van de grote steden? Die ECHTE problemen hebben? Wat natuurlijk ook nog mogelijk is, dat is dat er iets mis is met bestuur, management en personeel van Sint Anthonius. Het "Peter Principe" is misschien in volle aanwezigheid actief in Sint Anthonius. Uit zelfbehoud wordt het goede personeel niet toegelaten. Goed personeel is al snel bedreigend in Sint Anthonius. Ik zou het als gemeentesecretaris ook beweren: het ligt aan de structuur. Tuurlijk, zo blijf je zelf buiten schot. Het bewijs van deze redenering: er zijn voldoende kleine gemeente die helemaal niet kraken of ook niet zeggen te kraken.
En dan komen we op AL DIE TAKEN die overkomen. Maar zijn dat wel echte taken? Kijk nu eens naar de
"onderkant van de arbeidsmarkt" . Dat heette eerst de Wet werken naar vermogen en nu de nieuwe Participatiewet. Als we de wet eventjes gaan afpellen, kunnen we zien wat het echt voorstelt:
WSW beperkt tot de zware gevallen: hier verdwijnt echt een gemeentelijke taak. De gemeente is alleen nog verantwoordelijk voor de beschute werkplaats. Het is een hele toer om een sociale werkplaats overeind te houden in deze tijd.
De Wajong wordt beperkt tot de zware gevallen: dat betekent dus meer bijstandsuitkeringen. Dat an sich geeft geen aanleiding tot schaalvergroting. Gewoon wat meer uitkeringen verstrekken. Vervolgens kunnen we die mensen nog naar de arbeidsmarkt proberen te begeleiden. Voor zover het al lukt, komt er geen geld voor over vanuit het Rijk. Bovendien is het beduidend eenvoudiger dan de instandhouding van een WSW baan. EINDCONCLUSIE: MINDER taken dus. Helemaal geen decentralisatie, kletskoek!