Plasterk: ‘Zorg gaat per gemeente verschillen’
Als gevolg van de decentralisatie van zorgtaken richting gemeenten zullen er op lokaal niveau verschillen in de ondersteuning van burgers komen. Dat voorziet minister Plasterk van Binnenlandse Zaken. ‘Iedereen zal dat moeten accepteren.’ Hij zei dat in zijn toespraak op het congres van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten in Zwolle.
Als gevolg van de decentralisatie van zorgtaken richting gemeenten zullen er op lokaal niveau verschillen in de ondersteuning van burgers komen. Dat voorziet minister Plasterk van Binnenlandse Zaken. ‘Iedereen zal dat moeten accepteren.’
Decentralisatie, geen deconcentratie
Hij zei dat in zijn toespraak op het congres van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten in Zwolle. Bij de overheveling van taken aan de lokale overheden gaat het volgens de PvdA-bewindsman om decentralisatie, ‘niet om deconcentratie’. Bij deconcentratie zou het rijk voorschrijven op welke ondersteuning burgers recht hebben. Gemeenten zouden in dat geval niet meer dan uitvoeringsloketten zijn van rijksbeleid zijn. Bij decentralisaties gaat het volgens Plasterk om gemeentelijk beleid, waarbij gemeenteraden erop toezien dat de goede keuzes worden gemaakt.
De gemeenteraad is volgens de minister dan straks ook het eerste aanspreekpunt voor een ontevreden burger, niet het rijk. ‘De politieke verantwoordelijkheid ligt bij de eerste bestuurslaag, de gemeente, en niet bij de Tweede Kamer.’
Soortelijk gewicht lokale democratie
Een ander gevolg van de decentralisaties is volgens de minister dat het soortelijk gewicht van de lokale democratie toeneemt. Dat betekent werk aan de winkel voor lokale politieke partijen. ‘Zij moeten met programma’s komen die aangeven dat er verschil is, zodat de kiezer ook iets te kiezen heeft. Burgers moeten bij verkiezingen het roer kunnen omgooien. Dat kan alleen als er politiek verschil wordt gemaakt in het sociale domein’, aldus Plasterk.
Lokale bestuurders gaan zich profileren
Tot nu toe waren die verschillen in de lokale politiek voornamelijk manifest op het meer fysieke gebied van de ruimtelijke ordening. Op dat terrein konden lokale bestuurders zich het best profileren. Na de drie decentralisatie (zorg, jeugd en arbeidsmarkt) verschuift dat: het grootste deel van de gemeentelijke begroting betreft straks immers het sociale domein.
De gemeentelijke beleidsvrijheid in dat domein zal dus tot verschillen leiden. ‘Ik zie de koppen in Elsevier al: daar, in die gemeente is het beter wonen dan in die gemeente. Nogmaals, dat is een gevolg van lokale democratie. Iedereen zal moeten accepteren dat er verschillen komen.’
Dit met als doel met de nodige transparantie de garantie te geven zonder marginalisatie waarbij de minister buiten gratie zou vallen.
Dit dient voorkomen te worden door zeker te stellen dat de organisatie op een adequate wijze normalisatie van de problematiek binnen de doelstelling van realisatie kan oplossen zonder dat het autorisatie principe van de organisatie in de knel komt door standaardisatie.
Tot dusver deze improvisatie welke hopelijk leidt tot fertilisatie en kristallisatie en de nodige stabilisatie en harmonisatie zonder te vervallen in overvloedige symbolisatie uiteraard.
Volgt u de mechanisatie en redenatie voor decentralisatie nog?
Dit wordt een ramp zo. Gelieve geen demonstratie.
Wel verbeterde prestatie aub.