Nieuwe kamers
Dat schrijft de Tilburgse hoogleraar rechtstheorie Willem Witteveen in zijn boek Het wetgevend oordeel, dat hij dinsdag presenteert aan demissionair minister Ernst Hirsch Ballin van Binnenlandse Zaken. Witteveen vindt dat de Eerste en Tweede Kamer moeten verdwijnen en plaats moeten maken voor twee nieuwe kamers van elk honderd leden. Witteveen was van 1998 tot medio 2007 Eerste Kamerlid voor de PvdA.
Gebrek controle
Witteveen vindt dat het parlement aanzienlijk aan macht en reputatie heeft ingeboet door een overdaad aan regelgeving naast gebrek aan controle. Ambtenaren bereiden wetten en regels voor, die ze niet voorleggen aan uitvoerende instanties. Daardoor mist veel regelgeving draagvlak bij de burgers, die zich er vervolgens aan onttrekken. 'Soms onbedoeld, soms creatief', aldus de professor. Een probleem is volgens Witteveen bovendien dat de Kamer ambtenaren niet ter verantwoording kan roepen.
Interactief proces
Wetgeving moet volgens Witteveen 'een interactief proces zijn dat ook doorgaat als de wet is aangenomen.' Dat vereist een omslag in het proces, waarvoor ook de parlementaire democratie op de schop moet in zijn visie. Witteveen wil een zogenoemde Beleids- en een Wetgevingskamer instellen, waarvoor elke vier jaar honderd leden per Kamer worden gekozen.
Beleidskamer
De Beleidskamer bespreekt alle actuele landszaken met de regering en doet tevens zelf voorstellen voor nieuw beleid. De Beleidskamer kan ambtenaren rechtstreeks horen en advies inwinnen bij de Raad van State. De Wetgevingskamer stelt wetten vast, maar kan ook zelf wetsvoorstellen indienen. Deze Kamer kan wetenschappers en deskundigen vragen een wetsvoorstel te schrijven. Bovendien onderhoudt deze Kamer contact met uitvoerende instanties en burgers. Witteveen denkt dat zo'n organisatie veel meer daadkracht en deskundigheid zal herbergen dan het huidige parlement.
'Macht ambtenaren te groot voor Kamer'
Het parlement is in zijn huidige vorm niet opgewassen tegen de macht van de ambtenaren en de regering. Burgers zien de Tweede Kamer als een…
Reacties: 8
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Ik heb zo zo'n vermoeden dat dit voor meer overheidsinstanties geldt. Daar zijn tenminste twee redenen voor aan te geven:
vertrouwen in de deskundigheid van de betreffende amtenaren
niet gehinderd door kennis kun je alles rustig doorvertellen zolang er maar niet teveel (politieke) trammelant door ontstaat.
We moeten ook niet vergeten dat onze politici zoveel beleidstaken hebben geprivatiseerd of hebben uitbesteed aan duur betaalde managers, dat kritische burgers soms het idee hebben dat politici keizers zonder kleren aan zijn geworden. Er valt voor Tweede Kamerleden steeds minder te controleren, want over de uitdijende kaste van managers hebben ze geen zeggenschap. Politici moeten vooral veel hypes organiseren en een hoop kabaal maken in de media om nog op te vallen.
kleinere en nieuwe stijl 2e kamer zou wellicht kunnen. Bewaak de kwaliteit. Voorkom teveel voorstellen voor nieuw beleid: risico op erg veel extra werk (lees ambtenaren !! ) en onnodige wetten/ beleid.
Bij gemeentes staat uitvoering bovenaan, en wordt steeds minder beleid gemaakt. Interactief beleid geeft bruikbaarder en kwalitatief beter werkende uitvoeringskaders, mits via transparant proces en besluitvorming.
Mijn advies/ wens: zo min mogelijk nieuw beleid van bovenaf zonder voldoende kennis van (uitvoerings)zaken.
Wat een onzinnig iedee! Dhr. Witteveen heeft geen vertrouwen in de rol van het kabinet en drukt deze daarom uit het proces. Het land wordt volstrekt onbestuurbaar als een "kamer" zich rechtstreeks met de uitvoerende macht gaat bemoeien. 100 politieke directeuren maakt de chaos compleet! Verantwoordelijkheid en beslissingsbevoegdheid liggen bij het kabinet! Een sterk kabinet neemt die verantwoordelijkheid! Daar zit ook de kern van het probleem! Regeren is een vak waar dhr. Witteveen niet veel van begrepen heeft.
Sinds de jaren zeventig is niet meer in beeld dat beleid in principe tijdelijk is. Het oude politicologische adagium dat beleid een ratio is voor acties, is verdwenen. Gevolg is dat beleid geen kader meer vormt voor uitvoering, maar een doel op zich vormt. De beleidsziekte, het maken van beleid om het beleid omdat er nu eenmaal beleidsmedewerkers zijn, heeft epidemische vormen aangenomen sinds in de jaren zeventig een generatie op ’s Rijks burelen is neergestreken die denkt dat de maatschappij maakbaar is met papier, door nota’s.
Laten we allereerst terugkeren naar de eenvoudige wijsheid dat alle beleid tijdelijk is en niet meer dan een kader voor dat waar het om gaat, namelijk uitvoering van dat wat het bestuur wil. Dat betekent dat elke beleidsvorming een begin en een eind heeft. Het maken van beleid is dan een project, of althans iets dat projectmatig aangepakt wordt Op die manier hoeven de talloze beleidsafdelingen niet tot in lengte van jaren te bestaan, maar gaat de overheid aan de slag met beleidsprojectgroepen.
Niemand hoeft zijn baan te verliezen. Iedereen krijgt naast zijn permanente status van ambtenaar telkens weer een tijdelijke aanstelling voor een project en dat hoeft ook niet per se voor dezelfde overheidsinstelling te zijn. Door zo’n grote pool met ervaren en breed inzetbare beleidsprojectmedewerkers houd je ambitieuze ambtenaren in huis en trek je nieuwkomers door het aanbieden van interessant en afwisselend werk met veel leerkansen. Daardoor kan het overheidsapparaat weer een afspiegeling zijn van de samenleving die zij bedient, omdat dan wel alle generaties en meer sociaal-culturele stromingen kunnen zijn vertegenwoordigd.
Belangrijker nog is dat de beleidsbureaucratie zich vanzelf saneert, zodat we niet langer de kleren van de keizer hoeven te bewonderen en moeten doen alsof al die nutteloze nota’s echt iets veranderen in onze maatschappij. Want dat is nooit het geval, daarover was de Rekenkamer in een rapport uit 2004 overduidelijk. Een combinatie van minder beleid en de bijbehorende mindere personeelskosten kan, mits goed uitgevoerd (maar wie kan dat nog bij de Rijksoverheid?), miljarden opleveren.
Klopt helemaal.
De ambtelijke beleidswerkgroepen (Brede Heroverwegingen, rapporten 18 en 19, april 2010) en het CPB (Keuzes in Kaart 2011-2015) zijn er eendrachtig in geslaagd de gehele politieke orde op het verkeerde been te zetten. Alle politieke partijen willen zwaar bezuinigen op het openbaar bestuur en ook allemaal ongeveer evenveel (circa 3 miljard, m.u.v. de SP), op zich is dit opmerkelijk want op geen enkel ander beleidsterrein bestaat een dergelijke mate van overeenstemming over de gewenste omvang van de ‘ombuigingen’. Alle partijen (m.u.v. de SP) denken dat er vooral op de lagere overheid kan worden bezuinigd, alleen de VVD ziet evenveel besparingsruimte bij het Rijk.
De grootste bezuinigingsmogelijkheden liggen echter nu juist niet bij de lagere overheden (provincies, waterschappen, gemeenten en gemeentelijke samenwerkingsverbanden), maar bij de Rijksoverheid! Op basis van een doordachte takenanalyse en taakverdeling is het mogelijk de kwaliteit van de integrale overheid te verbeteren, waardoor de burger weer meer vertrouwen krijgt in (het gezag van) het openbaar bestuur en waardoor als bijkomstig effect een structurele kostenbesparing van € 5 miljard op het Huis van Thorbecke (Rijk/Provincies/Gemeenten) kan worden gerealiseerd, plus enkele additionele miljarden door het saneren van landelijke uitvoeringsorganisaties en ZBO’s!
Lees verder:
Renovatie van de Staat: Winst 5 Miljard
(www.gijsvanloef.nl)
Fout idee, omdat d ekamer dit ook al kan doen, NU.
Het gebrek van de kamer zit in de kamer zelf.
Ze zijnniet deskundige genoeg om te beoordleen welke bagger ambtenaren ze soms voorleggen.
Het is de intentie van kamerleden zlef die veranderd moet worden.
Laat je niet meer gijzelen door de coalitie, maar doe de goede dingen.
Om te beginnen begrijpen welke problemen er echt spelen.
daarvoor moet de fractie medewerkers afdelingveel groter worden.
De kamer moet zichzelf een veel groter budget daarvoor geven.
Die medewerkers kunnen dan ook zoegen voor een veel betere communicatie met de burger.
Ambtenaren weten er vaak ook niet genoeg van, burgers wel.
Alleen vind d eburgers maar eens die goed geinformeerd zijn,
Nu regeert wantrouwen onder kamerleden
dat is een teken van onkunde.
Wat wel klopt is dat veel te veel tot politieke keuze wordt verklaard
Veel "beleid" is gemakzuchtig volgen van lobbyisten.
Met gezond verstand kan ieder weldenkend en geinformeerd mens d ejusite keuzes maken voor veel problemen.
Zoals een zakenkabinbet dat zou doen.
Polirtici zijn vergeten hoe onpartijdig een zakenkabinet kan zijn.
maak de keuzes maar transparant.
Geef eerlijk toe dat lobbyisten je omgekocht hebben, of dat je gechanteerd wordt door een bedrijf of andere politieke partij
Beginnen bij het begin:
maak wetten en regels minder ingewikkeld ( bondiger, directer en zonder verwijzingenen) en verwoord deze vervolgens in begrijpbare taal ( zo, dat zelfs"dummy's" deze kunnen lezen ) .
Kies als volksvertegenwoordigers deskundigen op de diverse beleidsterreinen ( of maak ze deskundig ).
Kies voor ministers ook lieden met vakinhoudelijke kwaliteiten...Kortom: minder politiek en meer verstand...