Pop-upstores schieten als paddestoelen uit de grond. Wat er in komt is heel wisselend. Nu de gemeenteraadsverkiezingen van 19 maart steeds dichterbij komen, komen er ook steeds meer ‘campagnewinkels’, waar lokale partijen zich presenteren aan de kiezer. Een permanente winkel zit er vaak nog niet in.
Pop-upstores voor campagne schieten de grond uit
Campagnewinkels vormen een tijdelijke invulling tegen leegstand. Poiltieke partijen proberen zo de politiek weer een stapje dichter bij de…
Tweeledig
Met de winkel in Tiel wil het CDA in contact komen met de inwoners. ‘We zitten midden in de stad, er lopen hier heel veel mensen langs. Als ze hun verhaal kwijt willen of gewoon een kopje koffie drinken, kan dat hier’, legt campagneleider en fractievoorzitter Tom van Oostrom uit. De winkelopening is tweeledig: enerzijds wil de partij zich profileren en zichtbaar worden, anderzijds is het een statement tegen de grote leegstand. Ook in andere gemeenten noemen partijen deze twee componenten.
Politiek van de straat
In het Gelderse Wijchen bestaat al sinds december een campagnewinkel, van lokale partij Kernachtig Wijchen. Ook hier is het doel de politiek dichter bij de burger te brengen. ‘We willen laten zien dat de politiek iets is van de straat, dat imago mist de lokale politiek’, legt raadslid Pim Verbeeten uit. In Wijchen gaat het ‘ouderwetse’ flyeren in de buurt gewoon door; dat vindt Verbeeten ook één van de leukere dingen om te doen.
Politieke broedplaats
De Haagse Stadspartij heeft een campagnewinkel die ‘shopmanager’ Joeri Oudshoorn ook wel omschrijft als ‘politieke broedplaats’ waar de partij het debat wil laten losbarsten. ‘Dan nodigen we bijvoorbeeld een architect uit om te kijken hoe we de leegstand van kantoren in de stad kunnen aanpakken’, zegt hij. Maar veel mensen komen langs om ideeën aan te dragen, posters mee te nemen voor in de buurt of om informatie te krijgen bij een nieuwe stemkeuze.
Flyeren blijft
Ook de pop-upstore is in Den Haag geen vervanging van de ouderwetse manier van campagne voeren; flyerend de buurten in en gesprekken op straat. ‘Voor mensen is het handig dat ze nu naar ons toe kunnen komen, in plaats van dat ze moeten wachten tot wij naar hen komen’, zegt Oudshoorn.
Niet permanent
Een permanente vestiging zit er voor alle drie de winkels niet in. Met name het financiële aspect is een probleem. ‘We kunnen het niet bij elkaar krijgen’, zegt CDA’er Van Oostrom, die aangeeft wel graag een soort ‘loket’ voor politieke partijen te willen realiseren. In Den Haag is de Stadspartij er nog niet klaar voor, aldus Oudshoorn. ‘We zijn nu nog te klein om er iets permanents van te maken, maar het concept werkt wel.’ Dat laatste zien ze in Wijchen ook; daar wordt volgens Verbeeten nog getwijfeld of het project doorgezet wordt. ‘Het leeft wel heel erg, dat zien we aan alle reacties. Maar financieel blijft het een lastige zaak.’
Reacties: 3
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Waren de politieke partijen buiten de verkiezingstijd ook maar zo actief. Waarom treden ze slechts in die verkiezingsperiode naar buiten, waarom heeft men dan wel tijd voor een praatje en doet men joviaal, alsof ze je al jaren kennen en je grootste vrienden zijn, terwijl je na de verkiezingsuitslag ineens weer drieeneenhalf jaar lucht voor ze bent?
@Fritz Nou ik heb ervaring met permanent campagne voeren, mijn partij heeft in de raadsperiode buiten vakantieperiode elke maand een zaterdag met een stand op straat gestaan. Maar ik kan niet zeggen dat vanuit inwoners nou echt veel animo voor was om een praatje te maken. Mensen komen alleen als ze zelf echt een probleem hebben (maar dan weten ze je wel te vinden of je nou op straat staat of niet) of als het verkiezingstijd is.
Ik vind het uiterst gênant dat al die politieke partijen ineens gemaakt vriendelijk komen doen, terwijl ze je normaal niet eens zien staan, om vervolgens met een kopje soep of een rolletje pepermunt te proberen je stem te kopen (de goeden daargelaten). Maar Mark, als de burgers, dus jouw stemmers, niet geïnteresseerd zijn in de politiek, is dat dan een verwijt dat je de burger moet maken, of moet de politiek niet veeleer de oorzaak daarvan bij zichzelf zoeken?