Mensen zijn niet per se tegen regels, maar wel tegen regels die problemen niet oplossen. Ondertussen reguleert de overheid nog te vaak vanuit een 'papieren werkelijkheid'. Actal geeft minister Plasterk een aantal adviezen om de regeldruk echt te verlagen.
Actal: zonder inlevingsvermogen krijg je regeldruk niet omlaag
Mensen zijn tegen regels die problemen niet oplossen. De overheid denkt nog te vaak vanuit een 'papieren werkelijkheid', stelt Actal.
Wat merkt de burger
Actal, het Adviescollege toetsing regeldruk, heeft een verzameling onderzoeken en inzichten omtrent de regeldruk gebundeld in een boek, dat deze week het licht ziet. Tegelijkertijd krijgt minister Plasterk van Actal een tiental adviezen, die hem moeten helpen de ambities van dit kabinet om de regeldruk daadwerkelijk te verminderen, waar te maken. Kern van de adviezen is dat het belangrijkste is wat burgers en bedrijven nu eigenlijk merken van de inspanningen van de overheid.
Niet administratief
'Regels moeten het probleem niet administratief afhandelen maar in de praktijk effectief oplossen', stelt Actal. De overheid moet zich voortdurend realiseren wat regels precies teweegbrengen. Burgers en ondernemers denken in termen van specifieke domeinen, niet specifieke wetten. En een kabinetsdoelstelling van 2,5 miljard aan regeldrukverlichting bij de Rijksoverheid is mooi, maar zegt weining over problematiek waarbij ook andere overheden betrokken zijn - zeker als er decentralisaties in het spel zijn.
Kwantiteit blijft belangrijk
Actal constateert dat de kwantitatieve benadering van regeldruk het onderwerp tot dusver op de agenda heeft gehouden, maar dat de aandacht voor de gevolgen van de regeldruk lijkt te verslappen. 'De disciplinerende werking van een ambitieuze netto-reductiedoelstelling blijft onverminderd nodig om de regeldruk te verminderen.'
Gewoon even bellen
Een belangrijk advies van Actal aan de overheid is ook dat deze met haar regelreflex het zelfregulerende vermogen van de samenleving niet moet onderschatten. Op de domeinen zorg, onderwijs, wonen, spoor, en pensioenen past wellicht beter een faciliterende rol dan een regelgevende. Daarnaast moet bij de uitvoering 'de menselijke maat' leidend worden. Voor een informele aanpaak is vaak wel ruimte. 'Gewoon even bellen' als iemand officieel bezwaar maakt kan de ervaren regeldruk snel wegnemen.
Niet overvragen
De 'idiotie' is de wetgevnig ook nog niet uit, ziet Actal. Specifieke doelgroepen zoals chronisch zieken en ouderen worden vaak overvraagd. Daar is ruimte voor maatwerk. En op een fudamenteler niveau moet de overheid zich meer vooraf afvragen of nieuwe regelgeving wel het beste instrument is, en zo ja, wat de 'terugverdientijd' van de eenmalige veranderkosten daarvan is.
Reacties: 9
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Ah, wat heerlijk, een pleidooi voor gezond verstand! Nu nog de mensen om het uit te voeren...
Kern van de adviezen is dat het belangrijkste is wat burgers en bedrijven nu eigenlijk merken van de inspanningen van de overheid.
Welke inspanningen van de overheid ?
De burger moet volgens de premier Mark
Rutte zelfredzaam worden. De inspanning
van de overheid is beperkt tot 1 terrein
en dat zijn structurele lastenverzwaringen
voor de burgers. De burgers hebben geen
rode cent meer te makken en onze premier
zegt: steek een sigaar op, drink een glas
champagne, pak een schotel met kaviaar,
ga lekker op vakantie, koop een woning,
koop een auto. Kennelijk heeft de economische
crisis u niet geraakt geachte premier. Want
u blijft nog steeds volop lachen voor de camera's,
terwijl burgers in schreinende situaties zitten.
We hebben het hartstikke goed in Nederland
mijnheer Rutte. Inmiddels zijn we genomineert
op de 1e plaats van de armste landen.
Nederland is een 3e wereld land geworden.
Alleen de (kinderen) van de Elite beweren het
tegendeel. Een overgrote meerderheid denkt
net zo als mij. Dan weet u wat u te wachten staat met de volgende verkiezingen. Een ezel stoot zich niet 2x tegen dezelfde muur.
Bij alle wet- en regelgeving hoort een doelstelling, eenmalige inrichtingskosten en handhavingskosten. Daarnaast zou de meeste wet- en regelgeving een einddatum moeten hebben.
De overheid maakt regels en wetten voor het reguleren van de samenleving, enerzijds omdat burgers het vragen of eisen of dat belanggroepen via lobby de overheid "overtuigen" dat het noodzakelijk is, om het regelen. Dat het allemaal geld kost, dus niet het is niet gratis, laat ik erbuiten.
Een politicus wilt graag herkozen worden, en het tegenmoet komen van wensen en eisen van bedrijven en burgers is eigenlijk een natuurlijke reactie. Een politicus die dit niet doet, zal ingehaald worden door zijn tegenstanders die het wel regelen. Tevens moet je meenemen dat de ratio niet bepalend is.
De concurrentie tussen politieke partijen is enorm met als gevolg dat nee zeggen bijna onmogelijk is geworden.
De overheid bestaat dankzij de wet. Dit is de kern van haar bestaan. Wetgeving ter discussie stellen, is zichzelf ter discussie stellen. En daarmee dus macht en invloed.
Het maken van wetten en regels kun je ook zien als een verzekeringsproduct, het werkt niet, maar wij moesten toch iets doen. Mocht het misgaan, kan de minister nog altijd verwijzen naar de wettelijke oplossingen.
Er is geen partij of minister die vindt dat hun wetten en regels (zeg maar hun oplossingen) ter discussie mag staan. Ik denk zelfs dat dit politieke zelfmoord is.
de overheid veroorzaakt het probleem en zou het dan moeten gaan oplossen. Plaskerk, goed bedoeld, maar geen schijn van kans. Slager, keur je eigen vlees!
Het is niet de eerste en vooral niet de laatste keer dat dezelfde oplossing wordt gebruikt.
Mijn oplossing: de overheid moet zich bezig houden met de kerntaken en de rest overlaten aan de markt. Dan hoef je ook geen regels te maken en handhaving te doen.
Hoe meer regels je maakt, hoe groter de kans op misbruik of verkeerd gebruik van regels. In een samenleving die stijf staat van de regels en wetten is de menselijk maat vaak ver te zoeken. Tenslotte de andere groep die het betaalt, eist namelijk dat het geld goed besteed wordt. Dus harde handhaving. Je weet wel, onderbroekjes tellen.
Een open economie/samenleving staat op een gespannen voet met de verzorgingsstaat.
Iedereen is tegen regels tenzij de buurman iets wil waar je tegen bent. Dan is het maar weer goed dat er regels zijn.
De "oplossingen" ("bezuinigingen") en de daarmee gepaarde (veelal te snel ingevoerde) wetsveranderingen en ombuigingen zorgen niet voor correcte oplossingen, maar zorgen juist voor meer problemen. De gedwoomde winst op korte termijn blijkt maar al te vaak verlies op de iets langere termijn. Je kan dat al heel lang zien aan de afbraak aan alle kanten...maar de overheid gaat door als ervoor: niets lerende van de vele leermomenten en alarmsignalen die hen worden aangereikt. Ik durf te wedden dat de uitkomst van al die opgedrongen "oplossingen" dezelfde uitkomst zal geven als we tot nu toe hebben gehad: meer problemen en meer verlies.
Inmiddels is het "bezuinigen" meer verworden tot legaal gemaakt STELEN via misleiding en machtsmisbruik. Want de overheid maakt NIET waar wat ze wel beloofd.
In de volksmond noemt men zulke mensen oplichters...als men je laat betalen voor iets wat niet klopt. En zolang dat op hoog niveau straffeloos kan...zal het alleen nog maar erger worden. Het gaat inmiddels wel naar die toekomst toe: waar mensen die de macht hebben (ook die op de achtergrond) aan alle kanten misleiding doorvoeren waarvoor anderen de te hoge prijs voor moeten betalen...en de machtmisbruikers straffeloos op vrije voeten legitiem deze praktijken kunnen blijven uitvoeren en zelfs blijven uitbreiden... ten koste van Jan en Alleman.
Helaas: de lagere overheden doen ("noodgedwogen") gewoon mee en komen NIET massaal in opstand tegen de onterechte en incorrecte beleidsveranderingen. "We kunnen niet anders" wordt dan telkenmale als excuusTruus
gezegd. Nee...die politici (meestal die van de machtshebbende partijen) teren óók op de portemonnee van de ander en kunnen zo hun werk langer behouden !!! Die veranderen liever de bestaande situaties niet, en houden zo ook het machtsmisbruikende misleidingscircus in stand. Wat dit allemaal aan verliezen teweeg brengt: die
schade is inmiddels NIET MEER TE OVERZIEN. (Het is namelijk niet alleen in NL het geval, maar overal op de wereld wordt dit meer geaccepteerd gemaakt...de machtige vriendjeskliek blijkt zo elkaar te helpen ten koste van de mensen buiten die kliek.) Die lieden pikken zo de granen mee waarna de opvolgers de aangedane schade en de overbleven problemen mogen proberen op te lossen. U ziet hoe schadelijk dát allemaal is voor onze economie...en voor vele andere economiën op deze wereld. STOP die misleidendemachtsmisbruikers (óók en
vóóral die op de achtergrond) en pluk die kaal !!! Anders komt er NOOIT meer een verandering ter verbetering van deze wereld...en blijven de mensen misleidende "oplossingen" opgedrongen krijgen die allemaal bezuinigingen heten!!!
Dus overheid: de bal ligt eigenlijk bij U. Uw correcte en eerlijke ingrijpen is nodig...verbeter de wereld en begin bij jezelf !
In Rotterdam is de toegang tot bijzondere bijstand moeilijker geworden. Sinds enige tijd wordt van de bijstandsontvanger gevraagd bijvoorbeeld het huurcontract in te sturen (heeft de sociale dienst al) en de drie laatste inkomstenopgaven te verstrekken. De inkomsten zijn bijstand, dus de door de sociale dienst verstrekte opgaven moeten weer worden overhandigd aan de sociale dienst.
Maar de gemeente Rotterdam probeert op allerlei manieren te bezuinigen: uitkeringen worden in strijd met de wet niet toegekend of juist ingetrokken. Terwijl er een heel cordon salarisgerechtigden nutteloze papieren innemen en controleren.
Kafka? Nee, Neederland 21e eeuw.
Overbodige administratieve regeldruk kost miljarden in het hele land!