Motie
Deze zomer ging de stadsbeiaardier van Zierikzee met pensioen. ’s Lands oudste carillon, daterend uit de zestiende eeuw, dreigde even overgeleverd te zijn aan door de computer geprogrammeerde wijsjes. Maar de gemeente had niet gerekend op organist Mar van der Veer en zijn politieke achterban. ‘De gemeenteraad heeft in de zomer een motie ingediend waarin stond dat de gemeente een stichting ter behoud van de beiaard, met 6000 euro per jaar zou moeten subsidiëren’, vertelt hij. ‘Die is door het college terzijde geschoven omdat de stichting nog niet opgericht was. Pas in 2011 konden we iets aanvragen.’
Strijd om positie beiaardier
Is het een watersnoodramp, dat de klokken van Zierikzee zo lang en zo hevig luiden? Nee, het is een openbare sollicitatie voor beiaardiers.…
Druk
Inderhaast werd de Stichting Zierikzeese Carillons opgericht - met een zevenkoppig bestuur en van der Veer als voorzitter. Na politieke druk mag het bestuur voor 2010 toch subsidie aanvragen. En zo kon het een openbare sollicitatie uitroepen. Want sinds de pensionering van de oude stadsbeiaardier hadden zich elf gegadigden voor de positie gemeld - afkomstig uit plaatsen van Noord Holland tot Polen. De stadsbeiaardier moet wekelijks een uur spelen en regelmatig de ‘klokken steken’, zoals het programmeren van deuntjes wordt genoemd. Van der Veer: ‘Je kunt daarmee inspringen op de actualiteit. Als Michael Jackson overleden is, kun je er snel een song van zijn hand inzetten.’
Spektakel
De open sollicitatie heeft het karakter van een concours. De gegadigden moeten elk een standaardwerk spelen (‘Feestelijke ouverture’ van Albert de Klerk) en daarnaast een aantal stukken naar eigen keuze. Ieder krijgt een half uur speeltijd, zodat er door de straten van Zierikzee vijfenhalf uur ononderbroken klokgelui zal klinken. 'We maken er een spektakel van', zegt van der Veer.
Gezichten
De keuze wordt gemaakt door een jury van professionele beiaardiers, die het concerten in een afgesloten tuin volgen en de kandidaten niet zien. Én door het bestuur van de stichting, die juist wel gezichten ziet en hun beoordeelt op representativiteit.
Pik en por
De stichting heeft expres voor een professionele jury gekozen. Want aan de Zierikzeese bevolking kun je zo’n moeilijke beslissing niet overlaten, denkt van der Veer. Laat staan aan de gemeentebestuurders. ‘Die hebben daar geen enkele behoefte aan, én geen verstand van. Dat is zo pik en por geweest, men wilde van de beiaardier af. Dan laten we ze hier zeker niet over beslissen.’
