In de deze week gepresenteerde editie van de Atlas voor Gemeenten staat dat de bevolkingskrimp in Heerlen de laatste twee jaar is afgevlakt: in de periode van 2002 tot en met 2007 nam het inwonertal jaarlijks met bijna duizend personen af, de laatste twee jaar ging het om een krimp met 315, respectievelijk 89 inwoners.
‘Groei mogelijk in Limburg’
Lokale overheden kunnen de migratiecijfers in hun gemeente succesvol beïnvloeden. 'Je bent niet gedoemd tot het slopen van allerlei…
In de Atlas staat dat dit te maken kan hebben met ‘de recente investeringen in leefbaarheid, het culturele aanbod en de kwaliteit van de binnenstad’. ‘Heerlen is er de afgelopen jaren in geslaagd om de veiligheid te vergroten, de binnenstad op te knappen en het culturele aanbod zodanig te verruimen dat de aantrekkingskracht meetbaar is toegenomen, over de laatste vijf jaar zelfs het meeste van de 50 grootste gemeenten van Nederland.’
Als Zuidoost-Limburg (Parkstad) de krimpgelden vanuit het Rijk investeert in het voorzieningenniveau en de kwaliteit van de woningvoorraad, kan de aantrekkingskracht toenemen. Volgens Marlet zou krimp dan zelfs kunnen omslaan in groei. Voor steden in grensregio’s is volgens Marlet op de lange termijn van belang dat praktische barrières met buurlanden worden weggenomen. Dan gaat het om verschillen in bijvoorbeeld fiscale regelgeving en de waardering van diploma’s.
Als daarvoor oplossingen kunnen worden bedacht, ontstaan nieuwe perspectieven: ‘Als een baan in Aken en Luik net zo hard meetelt als een baan in Maastricht of Roermond, nemen de carrièrekansen van de inwoners van Parkstad Limburg namelijk enorm toe. De beschikbaarheid van banen vanuit Heerlen is dan vergelijkbaar met de beschikbaarheid van banen vanuit woonlocaties in veel van de populaire Brabantse steden.’
Hierdoor kan de aantrekkingskracht van Limburg op jonge, hoogopgeleide huishoudens toenemen, ‘en de kans op krimp voor met name Venlo, Heerlen en Sittard-Geleen fors afnemen’. Marlet erkent het risico van ‘eenheidsworst’ als alle steden gaan investeren in het vergroten van hun aantrekkingskracht. ‘Aan de andere kant is iedere inwoner dan misschien gelukkiger, en wordt onze concurrentiepositie ten opzichte van het buitenland beter.’
