Burgers genieten na de decentralisatie van de taken op het gebied van jeugd, werk en zorg onvoldoende rechtsbescherming. Regeringscommissaris Michiel Scheltema adviseert een verruiming van de mogelijkheden van cliënten om bezwaar aan te tekenen tegen de zorgverlening.Gemeenten voorzien veel meer werk voor de bezwaarschriftencommissies.
Verruiming klachtrecht ontevreden zorgcliënt
Burgers genieten na de decentralisatie van de taken op het gebied van jeugd, werk en zorg onvoldoende rechtsbescherming.…
Zoals het nu is geregeld, kan een cliënt bij de gemeente in bezwaar gaan tegen een beschikking. Bij de zorgaanbieder kan de zorgcliënt een klacht indienen als de geleverde ondersteuning niet goed is. De zorgaanbieder handelt die klacht vervolgens af en rapporteert de gemeente periodiek over het aantal klachten en de wijze van afhandeling. Een cliënt die vindt dat de zorgaanbieder zijn of haar klacht niet voldoende heeft behandeld, kan een klacht indienen bij de gemeente.
Volgens een advies van regeringscommissaris Scheltema moet die regeling worden verruimd. De kern van zijn voorstel is dat een cliënt niet alleen tegen een beschikking in bezwaar kan, maar straks ook tegen de werkwijze en de zorgverlening van de door de gemeente gecontracteerde zorgaanbieder.
Uren ondersteuning
Een van de redenen voor de door Scheltema voorgestelde wijziging is dat gemeenten steeds vaker het zogeheten ‘gewenste resultaat’ beschikken en niet meer het aantal uren ondersteuning. Een cliënt zal tegen die beschikking niet in bezwaar gaan omdat hij het eens is met het resultaat. Maar als hij later niet tevreden blijkt te zijn over de geleverde ondersteuning is de termijn voorbij om daartegen in bezwaar te gaan.
Het advies-Scheltema pleit daarom voor een integrale geschilbeslechting, de bezwaartermijn zou moeten worden verruimd van 6 weken naar maximaal 6 maanden. ‘Integrale geschilbeslechting vereenvoudigt de gemeentelijke besluitvorming doordat zij het mogelijk maakt dat de gemeente meer aan de professionele uitvoering overlaat’, aldus Scheltema.
Terugvallen
Door de manier waarop het nu is geregeld, wordt de bestuursrechter volgens Scheltema welhaast gedwongen eisen te stellen aan het gemeentelijk beleid die nodeloos juridiserend zijn. Gemeenten raken daardoor verstrikt in die juridische eisen, en hebben daardoor volgens hem de neiging terug te keren naar het oude beleid van voor 2015, de periode van voor decentralisatie. Probleem is dat dat beleid niet was gericht op maatwerk en integraal bestuur.
In eerste instantie denkt de commissie Scheltema aan geschillen aangaande de Wmo 2015 en de Participatiewet en de Wet gemeentelijke schuldhulpverlening. De Jeugdwet kan vooralsnog buiten beschouwing blijven omdat de gemeente daar volgens de regeringscommissaris verder afstaat van de uitvoering. De gemeente is niet de enige instantie die beslist over jeugdhulp.
Meer werk
Volgens de Vereniging van Nederlandse Gemeenten (VNG) ziet het er het eerste gezicht naar uit dat de bezwaarschriftencommissies van gemeenten door het nieuwe voorstel er ‘veel meer werk’ bij krijgen: ze moeten bij bezwaar immers niet alleen hun eigen toegangsprocedure beoordelen, maar eveneens een oordeel moeten vellen over de geleverde ondersteuning van de zorgaanbieder.
Het advies van Scheltema ligt voor in een internetconsultatie die loopt tot 1 november. De gevolgen voor gemeenten zijn nu nog niet allemaal te overzien, maar de VNG voorspelt dat ze voor de werkwijze in de Wmo en de Participatiewet fors zullen zijn. De VNG gaat het advies nader bestuderen en zal voor 1 november reageren op het advies.
Reacties: 3
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Nou 6 maanden dat client alsnog bezwaar kan maken
In de tussentijd heeft client dan geen ondersteuning tijdens bezwaar, Beroep, Centrale raad van Beroep
Er mag in totaal 3 jaar over worden gedaan.
Met terugwerkende kracht hulp geven kan niet dus moet er beter geindiceerd worden en niet zoals het nu gaat in vele gemeenten schoon en leefbaar huis wir bepaalt dat?
De transitities kenmerkten zich door een laag gehalte aan recht en rechtsbescherming door de niet-beschikking oplossingen voor zorg. En nu schiet de rechtsbescherming tekort. Dat zagen we dus al lang aankomen. Scheltema pleit voor het oprekken van de rechtsbescherming door de niet-beschikking verleende zorg (of het uitblijven daarvan) ook appellabel te maken. Ik denk dat gemeenten en de bezwarencommissies daar niet bang voor hoeven te zijn. Een kwestie van gewoon doen en het moet uiteraard wel gefaciliteerd worden. Waar ik eerder bezorgd om ben is het vervolg in beroep. Want ik heb de indruk dat daar toch wel erg bezuinigd is op personeel en rechters.
Wat is de praktijk tot nu toe zoals ik die ken. Heel krap (dag tevoren) voor de uiterste reactietijd aan de kant van Gemeente komt er een brief, of telefoontje, dat die tijd volgens dat en dat artikel verlengd wordt. Dan mag je op gesprek komen, waar je helemaal niets mee opschiet. Dan spreek je met een juridisch medewerker, die gewoon het gevoerde beleid verdedigt en er komt prompt een definitieve afwijzing. Het is gewoon een standaardprocedure.
Die verlenging treedt overigens ook op bij noodzakelijke hulpmiddelen die plotseling kapot gaan. Voorschieten door een caritas of anderszins, mag niet. Voorschieten houdt in, geen betaling door Gemeente. Bewust worden dus hoge drempels opgeworpen. Hoezo maatwerk minister, en dat de Gemeente de beste partij is daarvoor? Dat was en is het verkooppraatje, om de decentralisatie erdoor te drukken en te verdedigen.
Alweer, de enige oplossing is een onafhankelijk zorg coördinator naast de huisarts. Een landelijk systeem. Die indiceert, verwijst en kwaliteit geboden zorg monitoort en bij in gebreke daarvan, dit corrigeert.
Nu wordt op management niveau tussen Gemeentehuis en zorghoofdaannemers, zorgonderaannemers, sociaal wijkteam, de problemen niet aangepakt. Rode draad: traag, te laat of niet adequaat. Andere partijen hebben er geen invloed op. Bij klachten komt het neer op slagers die het eigen vlees keuren en cliënt geen partij vormt tegen het gemeentelijke bolwerk en zorgaanbieders. Management overal, hoeft juridische procedures niet uit eigen zak te betalen.
Dus klachtenprocedures verruimen, gaat niks veranderen aan de bestaande structuur/cultuur. Er is niets zo energievretend en de gezondheid aantastend (voor zover aanwezig), als vechten tegen de bierkaai. Er bestaat geen zelfreinigend vermogen bij al die betrokken partijen met Gemeente op de eerste plaats.
Je bent als individu aan de goden overgeleverd, tenzij je een heel goed eigen netwerk hebt. Goede Goden, matige en slechte, want de kwaliteit verschillen binnen al die Gemeenten is groot. Niks "in dezelfde situatie, dezelfde behandeling". Artikel 1. van de Grondwet is zo een farce. Wettelijk kan men er blijkbaar omheen zeilen.
Er is geen noodhulp buiten de afgesproken tijden dat een professional over de vloer komt. Enerzijds willen dat mensen zolang mogelijk thuis wonen, anderzijds de noodzakelijke faciliteiten daarvoor niet regelen! Alles moet zo krap worden gebudgetteerd, dat noodhulp de winstmarges teveel aantasten. Dit vanwege het systeem van zorg-offertes en liefst zo goedkoop mogelijk. Men wil voor een dubbeltje, kwartjeszorg. Dus geen wonder dat Gemeenten nog meer klachten op zich af zien komen met het voorstel in dit artikel. Bestaat er een landelijke website hoeveel dat zijn per Gemeente?
Het lijkt wel of er collectief een zwijgplicht is opgelegd van bovenaf, op onderkant. Je zult maar veldwerker zijn in die banen.
We zijn al enkele jaren verder met die decentralisatie en ik kan er de zegeningen niet van zien, integendeel. Val je niet in een zorgbulk, dan val je keihard tussen de brede spleten in het Zorgaanbod. Dat bij zoveel bovengenoemde partijen, die met veel bureaucratie en eilandjescultuur doorgaan, tot?? In elk geval ten koste van cliënt en diens mantelzorg. Heel veel ergernis en stress en als boetedoening kan een mantelzorger daarvoor dan krijgen wat als mantelzorg compliment
aangeduid wordt, met alle dure PR van dien omgeven, uiteraard!
Er waren tijden (jaar of 30 terug) dat je een heel adequaat contactpersoon van een Kruisvereniging belde en automatisch werden de dingen geregeld, die rondom een cliënt thuis geregeld moesten worden. Daar moeten we dus via een onafhankelijke zorg coördinator, zoals boven omschreven, hoog- en hoognodig weer naar terug!