Alzheimer
Een van de neurochirurgen van het Slotervaartziekenhuis stuurde mij van de week een mail. Eerder had ik met hem een gesprek over de steeds groter wordende regeldrift in de gezondheidszorg. Het mailtje ging over een conceptrichtlijn van het kwaliteitsinstituut CBO met als onderwerp Het Preoperatief Proces.
Aysel,
Hierbij het beloofde voorstel van het CBO, het lijkt mij dat de regeltjes dusdanig omvangrijk zijn dat normaal werken amper meer mogelijk zal zijn.
Een voorbeeld: als een patiënt voor dagbehandeling komt, moet ik eerst naar de afdeling om patiënt een handje te geven: bent u die en die?, aangenaam. (punt 4.2 b)
daarna op de holding nog een keer: bent u die en die?, aangenaam. (punt 4.3 b)
(daarna door de anesthesist op de holding nog een keer: bent u die en die?, aangenaam. (punt 5.2))
daarna op de OK nog een keer door mij, dus de derde maal in 15 minuten: bent u nog steeds die en die?, aangenaam.
Ik zou als patiënt de neiging krijgen de chirurg te verwijzen naar de alzheimerpoli!
Bovenstaand voorbeeld lijkt absurd, maar is toch echt de werkwijze zoals in de richtlijn omschreven staat. Natuurlijk moet er goed toezicht zijn op de gang van zaken op een OK en moeten fouten absoluut vermeden worden door een goede en heldere regelgeving. Maar wel binnen redelijke grenzen en op een manier die het normaal werken van een chirurg niet in de weg zit.
Want dat de regeldrift in de gezondheidszorg steeds groteskere vormen heeft aangenomen, is mij wel duidelijk geworden in de drie jaar dat ik in deze sector werkzaam ben. Voor een medisch specialist of verpleegkundige met zijn of haar werk kan en mag beginnen, moet er eerst een doolhof aan regels, voorschriften en protocollen doorlopen worden. En pas bij de uitgang van dit doolhof staat degene om wie het in mijn ogen allemaal zou moeten draaien: de patiënt!
Het is exemplarisch voor het feit dat medewerkers weinig tot niet gehoord worden ten tijde van de verandering en zelf zich ook niet geroepen voelen om aan welke (vaak zoveelste) verandering een constructieve bijdrage te leveren.
Bovenstaande situatie schetst eens te meer dat als gevolg van een doorgevoerde reorganisatie medewerkers zich verschuilen achter "oude" procedures of het nieuwe niet wensen te adopteren. En de patient, klant is de dupe.
Juist binnen de zorgsector is het in mijn ogen noodzakelijk om samen met de medewerkers de verandering / reorganisatie door te voeren. Geef ze de gelegenheid om van het oude, vertrouwde afscheid te nemen en hun rouw te nemen, om vervolgens het nieuwe te omarmen en constructief hun bijdrage te leveren en op deze wijze de regeldrift binnen de zorg te beperken.
Laten we de patienten behandelen, zoals we zelf behandeld willen worden, ook ten tijde van een verandering of reorganisatie en zeker binnen de zorg.
Per slot van rekening hebben we allemaal maar 1 lichaam en 1 gezondheid.