Advertentie
sociaal / Column

538 voor Jeugdbescherming

Deze week voert radio 538 actie voor War Child. Hartstikke goed natuurlijk. Maar ik betrapte me wel op de gedachte waarom dit soort grote landelijke liefdadigheidsacties niet ook gevoerd worden voor Nederlandse kinderen die in hun veilige ontwikkeling worden bedreigd.

28 maart 2011
Deze week voert radio 538 actie voor War Child. Hartstikke goed natuurlijk. Maar ik betrapte me wel op de gedachte waarom dit soort grote landelijke liefdadigheidsacties niet ook gevoerd worden voor Nederlandse kinderen die in hun veilige ontwikkeling worden bedreigd.

Ik wil de schrijnende omstandigheden waarin de soldaatkinderen in Afrika moeten opgroeien uiteraard niet één op één vergelijken met de situatie in Nederland. Tegelijkertijd kan niet voldoende worden benadrukt hoe schrijnend ook de omstandigheden van tienduizenden kinderen in Nederland zijn die te maken hebben met fysiek geweld, seksueel misbruik en geestelijke verwaarlozing door ouders die verslaafd zijn, crimineel zijn, een zware psychische stoornis hebben of “gewoon” volledig tekortschieten qua opvoedkundige vaardigheden.

 

Kindermishandeling in Nederland is des te schrijnender omdat die voor een groot deel overgaat van generatie op generatie en omdat dit gebeurt in een “beschaafd” land. Actievoeren voor bedreigde kinderen in ontwikkelingslanden is een teken van beschaving en daar moeten we vanzelfsprekend mee door blijven gaan. Maar wordt het niet eens tijd dat we ook massaal liefdadigheidsacties gaan organiseren voor onze eigen meest kwetsbare kinderen? Gewoon om ze een eerlijke kans op volwaardige participatie in de maatschappij te geven? Gewoon om te voorkomen dat ze de kinderen die zij later weer gaan krijgen ook levenslang belasten?

 

Maar daar hebben we toch de overheid voor in Nederland zult u denken? Dat is natuurlijk zo, maar die overheid neemt onvoldoende haar verantwoordelijkheid om de heftigste jeugdzorgproblematiek tot een minimum te beperken. Positiever geformuleerd kun je stellen dat ook de samenleving een verantwoordelijkheid te nemen heeft als het gaat om het leveren van een bijdrage aan de bescherming van de meest kwetsbare kinderen.  Liefdadigheidsacties zijn daarvoor een goed instrument.

 

Met de Bureaus Jeugdzorg beschikken we al over de samenwerkingspartner bij uitstek voor liefdadigheidsacties gericht op betere jeugdbescherming in Nederland. Wat War Child doet voor de soldaatkinderen in Afrika doen de BJZ’s voor de mishandelde kinderen in Nederland. De Nederlandse samenleving kan trots zijn op de duizenden zeer betrokken jeugdzorgprofessionals die dagelijks in extreem heftige omstandigheden proberen kinderen te beschermen tegen mishandeling. Die trots kan concreet tot uiting worden gebracht door mee te doen aan liefdadigheid gericht op het verder verbeteren van de jeugdbescherming in Nederland onder het motto “ook ik ben een jeugdbeschermer”.

 

Rest nog de vraag wie het aan durft om als partner van Bureau Jeugdzorg de eerste landelijke liefdadigheidsactie voor onze kwetsbare kinderen in de knel te organiseren.

Reacties: 10

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Buren van het mishandelde kind
Pardon Erik Gerritsen? Wiens schuld is het nou eigenlijk dat het verhaal van ons buurmeisje een 'negatief' verhaal is geworden? Dat heeft BJAA toch zeker helemaal zelf gedaan! Hoe schandalig om maar mooi weer te spelen en anderen op te roepen hetzelfde te doen, ten koste van dit kind. Omdat u wilt weg kijken en het verhaal van een journalist hierover wilt ontkennen? Het resultaat is dat zowel de politie als de school nu actie aan het ondernemen zijn om hulp voor dit kind te krijgen. En u maar mooi weer spelen, en ons verhaal 'niet representatief' noemen en ontkennen. Zoveel hart heeft u dus voor kinderen....

erik gerritsen / wollige blogger
Beste "'buren"', de betreffende casus is op mijn verzoek door zowel de Inspectie als de ambtenaren van Lodewijk Asscher nogmaals onderzocht. Beide partijen hebben daarin geen aanleiding gezien tot nadere actie richting Bureau Jeugdzorg. Dat zou zeker anders zijn geweest als uw verhaal juist zou zijn.
Buren van het mishandelde kind
De school en de politie denken daar heel anders over. Die zijn nu in conclaaf hoe zij in godsnaam BJAA tot actie kunnen bewegen ivm dit kind. Hoe durft u de strijd met ons te blijven aan gaan over de rug van dit kind?! Alleen maar omdat u er publicitair belang bij heeft dit verhaal te ontkennen. Werkelijk schandalig en het laatste woord is hier nog lang niet over gesproken. Want iedereen die met dit kind te maken heeft, is geschokt door de achteloosheid van BJAA.
Buren van het mishandelde kind
Hoe is het mogelijk dat Gerritsen de vraag over ons buurmeisje afwimpelt alsof het in orde zou zijn terwijl het in werkelijkheid zo slecht gaat met dit kind. Wij hebben ook contact met de inspectie en die heeft deze zaak helemaal niet uitgezocht – zoals Gerritsen beweert - omdat dat geen bevoegdheid van hen is. De inspectie heeft ons dat geschreven en ze hebben geschreven dat zij wel n.a.v. meerdere signalen over dit kind hebben gesproken met BJAA over het serieus nemen van burgercontacten. BJAA weigert echter nog altijd naar ons te luisteren. Dat is erg want zo kan er niets gedaan worden aan de thuissituatie van dit kind. Want iedereen – school, ambulante hulpverlening, zedenpolitie – is de afgelopen jaren al met dit kind bezig geweest en toch weigert BJAA in te grijpen in de thuissituatie van dit kind die zo overduidelijk stinkt. Wij melden al jaren over dit kind bij de hulpverlening maar kregen alsmaar geen gehoor bij BJAA, het AMK belde gewoon niet terug.

Uiteindelijk is er dan wel aandacht voor de zaak gekomen maar BJAA heeft tegen onze nadrukkelijke wens zo duidelijk laten doorschemeren dat de informatie van ons kwam, dat het kind niet meer met ons mag om gaan en de haar moeder aangifte heeft gedaan tegen ons van laster. (Alsof er ook niet al jarenlang signalen zijn van de school, ambulante hulp en van de zedenpolitie.) Vervolgens heeft BJAA gezegd dat uit eigen onderzoek blijkt (onder meer met het doodsbange kind gepraat dat natuurlijk niks durft te zeggen, dat hadden wij BJAA verteld dat het kind zo bang voor de moeder is maar daar hebben ze ook gen rekening mee gehouden in hun aanpak van deze zaak) dat er helemaal geen mishandeling was van het kind. Op basis daarvan schreef BJAA onze informatie ‘feitelijk onjuist’ te vinden en dat ze geen informatie meer van ons wilden ontvangen. Het is zelfs zo erg dat Bureau Jeugdzorg het contact met ons als buren heeft opgezegd, zij beschouwen onze meldingen over de mishandeling van dit kind - waar we heel zeker van zijn omdat we jarenlang dagelijks het kind hebben opgevangen en moeder en kind zeer goed kennen en ook zeer gedetailleerde informatie ook over de verwaarlozing en mishandeling hadden en die hebben verstrekt aan BJAA - als laster. Het verhaal van de journaliste hierover was correct.

En ondertussen loopt het kind in kwestie maar doodongelukkig en alleen door de buurt, het is vreselijk om dat dagelijks te zien. Ze is elf jaar, bijna negentig kilo en bijna altijd alleen.
Thuis zit zij van jongs af aan altijd alleen op haar kamer, dag en nacht, hele weekeinden en vakanties lang. Geen broertjes, geen zusjes, geen vader, alleen een moeder met een vriend die samen privacy willen en moeder die het kind slaat, knijpt, messen naar haar gooit, haar uitscheldt voor hoer en dikzak, zegt dat ze toch niks kan en nergens goed voor is en haar dreigt te vermoorden. Het is in- en intriest. Het resultaat is dat het kind – nu ze geen contact meer heeft met ons – nog meer aan die moeder is overgeleverd waar ze doodsbang voor is. Hoe is het mogelijk dat BJAA de strijd aan gaat met ons als buren, in plaats van dit kind te helpen? Dan is het wel heel vervreemdend om te lezen dat Erik Gerritsen zo hoog opgeeft over wat zijn organisatie voor mishandelde kinderen doet, dat is onze ervaring namelijk helemaal niet. Weet iemand overigens raad in deze situatie? Hoe krijgen wij nou hulp voor het kind?

Wij zijn bang dat het allemaal zo lang duurt – het jarenlang talmen van BJAA dat het kind straks geen kans meer maakt op een pleeggezin omdat ze daar te oud en te gedragsgestoord voor is. En nu BJAA zomaar het contact met ons verbroken heeft, heeft het kind ook geen kans meer om op ons als burennetwerk terug te vallen als dat in de toekomst nodig zou zijn. Bijvoorbeeld bij het vinden van een pleeggezin of voor andere hulp of bijstand. Maar ze heeft verder niemand, ze heeft niet voor niets de afgelopen jaren hulp en steun bij ons gezocht, daarom voelen wij ons er ook verantwoordelijk voor. Hoe moet dit nou verder? Wie weet raad? Wie helpt?
proteststem
Dit begint pathetisch te worden. Week na week krijgt Gerritsen als kritiek dat zijn eigen organisatie helemaal niet handelt in het belang van mishandelde kinderen. Daar reageert hij niet op of hij laat kritiek weg censureren, zoals de journaliste die schreef over het zwaar mishandelde kind dat dag en nacht alleen op haar kamer zit en waarbij BJAA weigerde in te grijpen. Wat is er met dat kind gebeurd Gerritsen? Zit dat nog steeds dag en nacht alleen op haar kamer? Bij die mishandelende moeder die dreigt haar kind te vermoorden? En hoe zit het met de Inspectie waar BJAA onder curatele staat, juist omdat BJAA onvoldoende werk maakt van mishandelde kinderen? En hoe zit het met al die reacties de afgelopen maanden die gaan over het disfunctioneren van BJAA? Het is toch niet te geloven dat Gerritsen weigert op al die zaken in te gaan en in plaats daarvan week na week zich in de genantste bochten wringt om extra geld te krijgen waarmee zijn salaris betaald kan worden? Wanneer krijgt Gerritsen van Binnenlands Bestuur eindelijk zijn congé? Dit heeft toch niets met een discussie over duurzame jeugdzorg te maken?
Wim Kuiper / inhoudelijk manager WSG / vz BMJ
Beste Erik,
Al 51 jaar bestaat Nationaal Fonds Kinderhulp. Jouw toch ook bekend? Zie anders: http://www.kinderhulp.nl/steun/als_collectant/aanmelden_collectant.php
Daarom: m.i. erg goedkoop je column. En dat levert nou net niet op wat je wel wilt. Ik zou dan ook zeggen, ga aub collecteren in de week van 16 t/m 24 april a.s.! Doen!
Lisa / Jeugdbeschermer
Het lastige van onderstaand beschreven casuistiek is dat niemand ooit het hele verhaal kent. Er is altijd meer in het gezin.. wat niemand helemaal kan weten. Uiteraard doen we ons best om het onderste uit de kan te halen ook wat een gezinssituatie betreft.
Wat natuurlijk wel blijft: negativiteit verkoopt! Negatieve ervaringen blijven dan ook nog langer in het geheugen dan een positieve, heel erg jammer.
Waar wij mee bezig zijn is te laten zien dat Bureau Jeugdzorg ook heel veel goede dingen doet en kan bereiken. Zo heb ik vorig jaar een OTS ontvangen waarin 4 kinderen zwaar in ontwikkeling bedreigd werden. In het tweede gesprek moest ik de ouders melden dat we ons ernstig zorgen maakten. Geen leuk begin, want meteen werd in door deze ouders uitgescholden en kreeg ik bedreigingen rond mijn hoofd geslingerd. Waar ik op ingezet heb: transparant zijn, duidelijkheid geven, laten weten hoe het gezin de zorgen weg zou kunnen nemen en wat daar voor nodig is. Het heeft me ontzettend veel gesprekken gekost om ouders dit in te laten zien, en constant bleven ouders schreeuwen en schelden. Maar ik ben blijven vechten voor deze kinderen. Helaas was het niet te voorkomen een van de kinderen toch uit huis te plaatsen. De laatste beslissing die je wilt nemen maar soms toch de beste blijkt voor het kind.
Nu wonen alle kinderen bij ouders thuis, is er hulpverlening voor alle kinderen.
En... stuurt moeder mij wekelijks een mail dat ze me dankbaar is..
Tja... en weetje.. deze moeder had in het begin zo graag met SBS6 willen bellen om haar frustratie en boosheid kwijt te raken. Ik weet zeker dat SBS6 daar voor open had gestaan..maar ik ben benieuwd of ze dan ook ons positieve verhaal aan zouden willen horen. Deze moeder is blij met Bureau Jeugdzorg, ondanks de vervelende gesprekken, de uithuisplaatsing en de gedwongen hulpverlening die zij toch echt niet nodig had. Dat ze nu inziet dat dit alles voor haar en haar gezin een grote meerwaarde heeft had niemand kunnen voorspellen met de start van de OTS.

Een overwinning voor deze ouders. En deze overwinning kom ik zo vaak tegen! Mijn collega`s gaan door voor het kind, ook al worden zij uitgescholden en bedreigd. Hart en ziel medewerkers noem ik dat, en daar zijn er veel van, heel veel.
Toch jammer dat zij de schaduw van de media zo over zich voelen..
Ik wil iedereen oproepen, inclusief SBS6, om naar de positieve verhalen te luisteren. En die het langste in het geheugen te laten.
Want echt.. zo slecht doen we het niet, het is alleen dat niet iedereen dat WIL zien.
Open je ogen en kijk verder dan dat ene probleem dat voor je ligt. Wij denken niet in problemen of onmogelijkheden. We denken in kansen en mogelijkheden.
kees storms / bezorgde werker in jeugdpsychiatrie
@burenvanhetmishandeldekind; helaas ervaar ik dagelijks in mijn werk het effect van te laat ingrijpen; hoe ernstig verknipt slecht gehechte kinderen kunnen worden.
houd vol om het kind in goede handen te krijgen.
erik gerritsen / wollige blogger
Beste Wim, natuurlijk is het NFK bekend, doen geweldig en onmisbaar werk. In mijn column pleit ik echter voor een veel meer omvattende en ambitiezere aanpak zowel als het gaat om het soort projecten dat voor financiering in aanmerking komt (naast directe hulp voor kinderen ook innovatieprojecten in de jeugdzorg waar kwetsbare kinderen direct of indirect van profiteren zodat ze uiteindelijk geen gratis fiets of bed meer nodig hebben) als wat betreft de wijze van geld inzamelen en financiële targets.

Beste proteststem, wie met modder gooit verliest grond, dus ik beperk me maar even tot een paar feiten.
De inspectie heeft onlangs het verscherpt toezicht tav BJAA ingetrokken naar aanleiding van de hertoets die ze twee weken geleden heeft uitgevoerd.
Ik heb de inspectie in dit kader gevraagd in het bijzonder naar de zaak te kijken van "het kind dat alleen op haar kamer zit". De inspectie heeft de zaak specifiek onderzocht en mij laten weten geen aanleiding te zien tot nadere actie.
erik gerritsen / wollige blogger
Beste Lisa, met veel plezier je reactie gelezen. Natuurlijk gaan er dingen mis, maar jouw verhaal is veel representatiever dan al die negatieve verhalen. Heel goed dat je terugpraat. Ik hoop dat alle collega's je voorbeeld volgen. Een golf aan positieve verhalen, gewoon omdat ze er zijn.
Advertentie