Vrijheidsstrijder

Maria zit naar eigen zeggen een beetje klem. ‘Ik heb een abonnement op deurwaarders, moet eigenlijk in de schuldsanering, maar dat wil ik beslist niet.’ De straat was vroeger interessanter dan school. Daarom stopte ze met vijftien en vroeg bijstand aan. Op haar negentiende beviel ze van Anna (1985) – inmiddels uit huis. Tijdens de zwangerschap brak ze met Anna’s vader. ‘Hij was niet betrouwbaar. Door Anna voelde ik me weer sterk.’

Ze volgde een opleiding MBO-inrichtingswerk, begon een centrum voor jonge alleenstaande moeders, liftte met Anna naar Spanje, startte een fröbelwinkel, organiseerde houseparty’s en speelde theater. Shanti werd geboren. Soms hadden ze gedrieën maar 75 euro in de maand. ‘Dus kan ik lekker koken met weinig: brandnetels, zevenblad, roti van bloem, aardappels en een geleend ei.’

Wat er ook gebeurde, Maria wilde dat Anna op paardrijles bleef. ‘We waren hippies. Iedereen hielp elkaar. Ik verdiende bij met wiet knippen. Dat heeft me gered.’ Toch had ze nog steeds geen baan. Dus volgde vorig jaar een verplicht diagnosetraject: ‘schroefjes sorteren, die daarna weer bij elkaar werden gegooid!’ In de diagnose stond ‘manipulatief’. ‘Vind je het gek? Ik voel me een vrijheidsstrijder in de bijstand.’ Pas heeft ze een opleiding camerajournalistiek afgerond. Opdrachten dekken nu nog slechts de onkosten maar ze is vastbesloten om te ondernemen. Een eigen film – in wording – gaat over hoe mensen uit de bijstand komen.

* De namen van de geïnterviewden zijn gefingeerd