Te veel dubbel werk in de jeugdzorg
Hulpverleners in de jeugdzorg moeten gegevens over jongeren die ze onder hun hoede hebben meer met elkaar kunnen delen. Ook zouden ze meer inzicht moeten hebben in de zorg die een jongere al eerder heeft gehad. Zo kan de jeugdzorg doelmatiger werken dan nu het geval is.
Weggegooid geld
Dat vindt een commissie onder voorzitterschap van SER-Kroonlid Robin Linschoten over de financiering van de jeugdzorg. Als een zorgverlener hulp biedt aan een jongere en die zorg eerder niet geholpen heeft, is dat weggegooid geld, vindt Linschoten. Daarom zou een wetswijziging die informatieverspreiding mogelijk moeten maken, zonder dat de privacy in het geding komt.
Verdeelmodel
De commissie-Linschoten adviseert minister André Rouvoet voor Jeugd en gezin en de provincies over een nieuwe manier om het budget voor de jeugdzorg vast te stellen en dat over de provincies te verdelen. Vanaf 2010 krijgen die provincies een budget waarmee ze beter uit de voeten moeten kunnen, maar Linschoten stelt dat het huidige model om het geld te verdelen nog niet perfect is. Dat model kan nog niet goed voorspellen hoeveel klanten voor de jeugdzorg een provincie kan verwachten.
Kwaliteit
Probleem is nog wel dat de provincies niet veel zicht hebben op de kwaliteit van de jeugdzorg die ze inkopen. Daarom zouden de aanbieders van jeugdzorg duidelijk moeten gaan maken of hun zorg ook echt helpt. Kunnen ze dat niet, dan zou de provincie niet meer bij hen moeten aankloppen.
Dat er na al die jaren en nieuwe wetgeving nog steeds geen zicht op de kwaliteit van de jeugdzorg, verwondert op zich niet, want het is een administratieve sector waar erg veel geld omgaat en waarmee veel banen zijn gemoeid. De vele affaires hebben immers ook aangetoond dat van echte hulp geen sprake is, want een doorsnee ouder kan zien of een kind schrikachtig, mishandeld of ondervoed is. Alleen de bureaucraten van jeugdzorg niet.
Daarnaast is men erg behendig om de verantwoordelijk voor eigen falen en feilen op een ander te schuiven en krijgt hiervoor nog steun uit de (straf)rechtspraak. Een tak van sport die overigens deeluitmaakt van het systeem en hiermee onderdeel van het probleem is.
Na al die jaren gemodder en zoethouderij met miljoenen, zou het parlement eindelijk eens een enquête moeten houden om de problemen eens goed in kaart te bregen. Hierna zou men moeten beslissen wat te doen met deze vorm van werkverschaffing.