Grote gemeenten geven 32 procent meer geld uit aan schuldhulpverlening dan vijf jaar geleden. Ook geven gemeenten steeds meer huishoudens met hogere inkomens toegang tot armoederegelingen, soms tot wel 150 procent van het minimumloon.
Jaarlijks 8,5 miljard betalen of 3 miljard kwijtschelden?
Waarom betalen we liever jaarlijks 8,5 miljard aan de schuldenproblematiek in plaats van de totale schuld van 3 miljard kwijt te schelden?
Conservatieve inschatting
Dat blijkt uit onderzoek van Pointer (KRO-NCRV) onder 32 gemeenten met meer dan 100.000 inwoners. Schulden zorgen voor stress, verminderde arbeidsproductiviteit en hogere zorgkosten. De kostenpost voor het managen van deze gevolgen van problematische schulden werd eerder deze zomer bekend na onderzoek van Panteia, Hogeschool Utrecht en het Nibud in opdracht van het rijk: zeker 8,5 miljard per jaar. Dat bedrag was nog een ‘conservatieve inschatting’ en een ‘stevige onderschatting’, want niet alle kosten zijn in geld uit te drukken en sommige zaken zijn buiten beschouwing gelaten. En de kosten voor het managen van schulden worden dus voor een groot deel ‘afgewenteld op de samenleving’.
3 miljard aan schuld
En daarmee zijn de schulden nog niet eens opgelost. Pointer signaleert dat het aantal huishoudens met problematische schulden zelfs stijgt. Ook merkt het programma op dat de totale waarde van het aantal schulden een stuk lager is: in totaal staat er 3 miljard euro aan schuld uit. ‘8,5 miljard betekent bijna 500 euro per Nederlander. Dat is mesjogge’, zegt Arjan Vliegenthart, directeur van het Nibud in de vanaf vandaag te beluisteren podcast ‘De schuldigen’ van KRO-NCRV, met daarin verhalen van mensen met schulden en hun ervaringen met de schuldhulpverlening.
We zouden het schuldenprobleem niet meer als een individueel probleem moeten zien, maar als een maatschappelijk probleem
Albert-Jan Kruiter, directeur van het Instituut Publieke Waarden
Verantwoordelijkheid mensen zonder schulden
In de podcast wordt de ongemakkelijke vraag gesteld: wat is de verantwoordelijkheid van mensen zónder schulden in de schuldenproblematiek? Waarom betalen we liever miljarden in plaats van het probleem op te lossen? De meeste mensen krijgen immers schulden doordat ze hun baan verliezen, ziek worden of een scheiding te verwerken krijgen. Dingen die iedereen kunnen overkomen. Toch is de houding vaak: eigen schuld, dikke bult. En die houding tegenover mensen met schulden kost ons ‘schokkend veel geld’.
Schulden kwijtschelden
We zouden het schuldenprobleem niet meer als een individueel probleem moeten zien, maar als een maatschappelijk probleem, zeggen Arjan Vliegenthart, Albert-Jan Kruiter, directeur van het Instituut Publieke Waarden, en lector armoedeinterventies Anna Custers (Hogeschool van Amsterdam) in de podcast. ‘Het grote probleem van de komende jaren is het tekort aan personeel. Ik weet bijna zeker dat het gros van die maatschappelijke kosten van schulden zit in arbeidsuren. Als je dat omrekent betekent dat 121.000 fte’, aldus Kruiter. Hij stelt daarom voor om de 3 miljard euro aan schulden kwijt te schelden, zodat deze mensen banen kunnen vervullen op cruciale terreinen, zoals onderwijs, politie of de zorg.
Reacties: 6
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Het antwoord is eigenlijk heel simpel, het verschil - die 5,5 miljard - verdwijnt in de zakken van de schuldhulpindustrie die als paddenstoelen uit de grond zijn verrezen en op financiële pechvogels parasiteren. En die malafide industrie leeft er goed van dankzij slappe wetgeving en foute aanbestedingen.
Volgens mij is het grote probleem toch echt het gedrag van de mensen die die drie miljard in de min geraakt zijn en niet dat het systeem eromheen geld kost. Dat systeem zou volledig onnodig moeten zijn want dat gedrag hoeft niet met bestaanszekerheid. Met minimum dus niet minder en toeslagen. Geen vetpot nee maar huur/verzekering/boodschappen/internet en de rest van de noodzakelijkheden zijn gedekt. Je kunt daar op een heel redelijk niveau van bestaan en mee leven bij enige zelfbeheersing. We krijgen aanwas tot en met omdat dat zo is en over de hele wereld bekend is.
Hier wordt eigenlijk gezegd door de deskundige (iemand die natuurlijk eet van wat ze te berde brengen) en de geleerde dat er geen vertrouwen in die mensen, die schuldenaren gesteld kan worden. Dat deze geleerde en deskundige niet weten hoe er mee om te gaan behalve dan maar kwijtschelden. Artikel 1 wordt hier heel hard mee onderuit geschoffeld ook. Als jij en ik iets in de min staan moet dat gewoon voldaan worden. Ik denk dat we heel wat meer zouden hebben aan de mening van bijstandsmaatschappelijk werkers die met hun p*ten in de klei staan en midden in het systeem zitten in plaats van van buiten naar binnen staan te gluren.
En ja mensen kunnen om wat voor reden dan ook van het pad geraken maar dat is niet het einde van het verhaal wat mij betreft.
stukje 1: deskundigen ipv -e.
Bert, die 3 miljard, daar verkijk je je op, dat is het totaal resultaat nadat de malafide incassobureaus er al dik aan verdiend hebben: het gaat initieel maar slechts om een fractie van dit bedrag. zie: https://www.bd.nl/binnenland/roep-om-einde-aan-incasso-industrie-te-maken-schuld-van-50-euro-kan-nu-oplopen-tot-800-euro~aaf5f413/?
Als nu al die "legale" staatsgok bedrijven die hiervoor voor een groot deel voor verantwoordelijk zijn nu hun woekerwinsten eens doneren aan hun argeloze slachtoffers???
Als de Overheid het mensen te gemakkelijk maakt om schulden te maken worden die diezelfde schulden vaak nog omvangrijker en dus steeds hoger. En dat hebben we het nog niet eens over de bureaucratie die dit soort regelingen met zich meebrengt. Er is voldoende voor gewaarschuwd.
Nog even dan worden we opgezadeld met de volgende toelage, namelijk de toelage voor gerealiseerde schulden.