Kabinet: meer hulp om oudere thuis te laten wonen

Het leeuwendeel van de Nederlandse ouderen woont nog zelfstandig, vaak met assistentie van een of meerdere mantelzorgers. Bijna een kwart van de 75-plussers krijgt hulp of zorg van beroepskrachten. Er komen steeds meer ouderen die niet meer helemaal op eigen benen kunnen staan, maar wel graag thuis willen blijven wonen. En er komen juist minder mantelzorgers.

Redactie

18 juni 2018

Het kabinet wil met nieuwe technologie en slimmere zorg door bijvoorbeeld wijkteams voor elkaar krijgen dat ouderen langer thuis kunnen blijven wonen. Daarvoor trekt minister Hugo de Jonge van Volksgezondheid de komende jaren in totaal 340 miljoen euro uit.

‘Hofjes’
Van dat geld is 35 miljoen euro bedoeld voor het verlichten van de taak van mantelzorgers, die nu bijvoorbeeld moeilijk er even tussenuit kunnen. Eenzelfde bedrag gaat naar onder andere de inzet van meer ouderenzorgspecialisten buiten het ziekenhuis, dicht bij de patiënt. Het kabinet stelt verder 270 miljoen euro aan subsidies beschikbaar voor nieuwe manieren om met ICT de zorg thuis te verbeteren, om informatie tussen zorgverleners en cliënten beter digitaal uit te wisselen en voor nieuwe 'hofjes', zorgwoningen en andere vernieuwende woonvormen voor ouderen.

Mantelzorgers
Het leeuwendeel van de Nederlandse ouderen woont nog zelfstandig, vaak met assistentie van een of meerdere mantelzorgers. Bijna een kwart van de 75-plussers krijgt hulp of zorg van beroepskrachten. Er komen steeds meer ouderen die niet meer helemaal op eigen benen kunnen staan, maar wel graag thuis willen blijven wonen. En er komen juist minder mantelzorgers.

Wijkteams
Om mogelijk te maken dat ouderen toch langer thuis kunnen blijven, wil De Jonge ook de zorg slimmer organiseren. Daarom worden bijvoorbeeld de huisarts, apotheker en wijkverpleegkundige bijeengebracht in wijkteams, die kwetsbare ouderen onder hun hoede nemen. Die hebben eerder door of het misgaat met een oudere en kunnen beter inschatten of die het best geholpen is met een gesprek, een medicijn, een hulpmiddel, een helpende hand of nog wat anders.

Visie ontbreekt bij gemeenten
‘Geld alleen is niet genoeg’, zegt ANBO in een reactie. Volgens de ouderenbond ontbreekt het op gemeentelijk niveau aan visie, en is het woningaanbod te klein. ‘De minister zal een manier moeten vinden om gemeenten te dwingen om aan de slag te gaan met wonen, wijken en welzijn. Nu al is er een tekort aan 80.000 woningen die passen bij de behoeften van ouder wordende mensen.' (ANP)

Redactie

De redactie van Binnenlands Bestuur

Bekijk alles van Redactie

Reacties: 3

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

eric / ambtenaar

"om met ICT de zorg thuis te verbeteren"? Als mantelzorger van mijn 90-plus moeder weet ik niet meer welke zorg zij van de thuishulp krijgt, tenzij zij er in slaagt om in te loggen in haar 'gedigitaliseerde' dossier, niet dus.

Is dit nu ''het verlichten van de taak van mantelzorgers"?

Monique

De meeste ouderen hebben in hun volwassen leven de nodige horrorverhalen gehoord over verzorgings- en verpleeghuizen. Ze zijn daardoor enorm bang geworden voor het wonen in zo’n huis of variant daarop. Bang om de beslissingsbevoegdheid over hun eigen leven te verliezen. Bang hun tijd door te moeten brengen met bingo. Daardoor roepen ze om het hardst – en ze steunen elkaar daarin - dat ze vooral zelfstandig willen blijven wonen.

Ook als dat eigenlijk niet veilig meer kan. Als ze vergeten het eten te eten, dat magnetron-opwarmbaar in hun ijskast staat. Als ze vallen en vergeten dat ze een alarmknop om hun hals hebben. Als ze vergeten de medicijnen te nemen die de thuiszorg heeft klaargelegd. Als ze niet mobiel genoeg meer zijn om naar een dagbesteding te gaan en ze daardoor vereenzamen. Als het enige dagelijkse contact komt van de wisselende hulpverleners aan huis. Als ze geluk hebben krijgen ze een sms of facebookberichtje van hun kinderen, als ze tenminste kinderen hebben.

En als ze uiteindelijk inzien dat een verzorgingshuis misschien prettiger voor hen is, komen ze er niet in. Want dan zijn ze ‘nog goed genoeg’, ofwel is hun indicatie niet hoog genoeg. Daar zitten ze dan met de hap-snap-aandacht. Er is zoveel leed onder ouderen, en nog benadrukken die ouderen dan dat ze ‘nooit van hun levensdagen naar een verzorgingshuis willen gaan’. Dat komt door al die horrorverhalen.

Kunnen we het idee dat ouderen zo lang mogelijk zelfstandig thuis zouden moeten wonen, ook eens ter discussie stellen? Zit de toekomst niet deels in het verleden? In moderne varianten op het verzorgingshuis en de aanleunwoning en in andere vernieuwende woonvormen? Waar je op inschrijft en uit vrije wil kan gaan wonen. Zelfstandig en individueel voor wie dat wenst en aankan. Of juist in groepen als dat je voorkeur heeft. Met entertainment dat past bij de generatie. Met een ondersteunend team dat beschikbaar is als het moet. Dat lijkt me ook een stuk efficiënter dan al die individuen langsrijden in de stad.

Tot slot is er dan ook een campagne nodig met een tegengeluid op al die horrorverhalen over verzorgings- en verpleeghuizen. Met een ‘wenkend perspectief’ voor ‘lekker wonen op je oude dag’.

Ans Vermeulen / Gepensioneerd ambtelijk secretaris OR van een zorgorganisatie

Toen de verzorgingshuizen werden gesloten ontbraken de maatregelen om de gevolgen op te vangen voor de oudere die kampt met beperkingen en nu dus niet meer kan rekenen op deze zorg. Er werd van uit gegaan dat ouderen graag zelfstandig thuis willen blijven. Er werd niet over gesproken dat daar wel een bepaald niveau van gezondheid voor nodig is en ook niet dat in de oude situatie alleen mensen die het echt nodig hadden een indicatie kregen. Mijn oude tante is dankbaar dat ze nog net op tijd wel in aanmerking kwam voor een plaats in het verzorgingshuis.

Uit eigen ervaring weet ik dat de kwaliteit van leven voor veel ouderen is verslechterd; veel eenzaamheid en onveilige situaties. Een honderdjarige mevrouw die slechtziend was en een paar keer was gevallen met ernstige verwondingen tot gevolg, wilde dolgraag naar een zorginstelling maar kreeg te horen dat ze daar "te goed" voor was. Het is een van de vele verhalen die ik hoorde bij een rondje bellen langs wachtlijstkandidaten voor een serviceflat, waar nu overigens alleen nog mensen in komen die in een echte crisissituatie zitten.

De reactie van Monique vind ik treffend; mensen zeggen zelfstandig te willen blijven en hebben een naargeestig beeld van verzorgingshuizen. Dat komt omdat het associaties opwekt van lijden en afhankelijkheid, zo wil niemand worden. Maar als je wel beperkt wordt is het een ander verhaal. Dan heb je des te meer sociale contacten en een veilige leefomgeving nodig.

Wonen in een hofje met levensloopbestendige woningen waar 55+ ers wonen (ev gemixt met jongeren) die naar elkaar omzien, vind ik een mooie oplossing. Je gaat er wonen als je nog fit bent en hoeft er niet meer weg. Ik draag de initiatieven op dit terrein een warm hart toe!

Het geld dat hiervoor wordt vrijgemaakt, kan naast zorgen voor minder eenzaamheid ook veel zorgkosten besparen. Welzijn; een sociaal netwerk en een veilige woning zorgen voor een vermindering van de zorgvraag. Het is de investering meer dan waard!

Deel dit artikel

Redactie

Lees meer

Nieuwe tool maakt inkomensondersteuning eenvoudiger en beter

Hoe gemeenten ‘verborgen armen’ kunnen bereiken

Aantal jongeren met jeugdbescherming op laagste niveau sinds 2015

CNV: verkorting WW dupeert 65.000 langdurig werklozen

Bestuurlijke driehoek rondmaken op regionale arbeidsmarkt

Nieuwe tool maakt inkomensondersteuning eenvoudiger en beter

Hoe gemeenten ‘verborgen armen’ kunnen bereiken

Aantal jongeren met jeugdbescherming op laagste niveau sinds 2015

Reacties: 3