‘Teldiscussie belemmering voor banenafspraak’

‘Aanjagen alleen is niet meer voldoende. Het gaat nu om het realiseren van de banenafspraak’, zei aanjager banenafspraak overheidssectoren Hans Spigt in zijn afscheidsbrief. Per 1 maart coördineert Judy Boere namens het Verbond Sectorwerkgevers Overheid (VSO) de afstemming tussen sectoren. ‘De aantallen haal je niet alleen met goede wil. De banenafspraak moet inzakken in het systeem.’

Best practices

Het creëren van banen voor mensen met een arbeidsbeperking bij de overheid volgens de banenafspraak gaat traag en nog te weinig systematisch. Van dat laatste heeft voorganger Hans Spigt haar goed doordrongen, vertelt Boere wiens taak het ook is de inbreng namens de sectorwerkgevers te verzorgen bij het overleg in de Werkkamer en met de ministeries van SZW en BZK over de wet Banenafspraak en de uitvoering. ‘Werkgevers moeten de banen realiseren en hun koepels zijn in het VSO vertegenwoordigd. Als secretaris is het mijn rol hen bij elkaar te brengen, zodat gemeenten, UWV en andere werkgevers van elkaar leren en best practices van elkaar overnemen. Waar werkt het en waar werkt het niet? De aantallen haal je niet alleen met goede wil. De banenafspraak moet inzakken in het systeem.’

Systematische dienstverlening
De afgelopen jaren van aanjagen hebben bestuurders en werkgevers van goede wil geïnvesteerd, er zijn onder meer goede functieprofielen opgesteld, gesprekken met SZW geweest en vragen behandeld over bijvoorbeeld of inkoop wel of niet meetelt (niet). ‘Je moet die 125 duizend banen niet met een quotum afdwingen, maar het moet in het systeem komen. Iedereen is in zijn eigen vaarwater aan de gang gegaan. Het is nu van belang om de schakel te maken naar elkaar en je af te vragen hoe je kunt samenwerken. Daar hebben werkgeversservicepunten een rol in en daar zijn alle partijen voor nodig, ook om te zien wat overheid en onderwijs kunnen doen.’

Onduidelijkheid over regelgeving

In de afscheidsbrief van Spigt die minister Plasterk afgelopen vrijdag naar de Kamer stuurde noemt hij een aantal bottlenecks. Naast meer systematiek zijn dat onder andere meer inzet op duurzame werkplekken, het aantrekkelijker maken van een reguliere arbeidsovereenkomst en inkoop laten meetellen, zonder dat het tot afkoop leidt. ‘Er is ook onduidelijkheid over de regelgeving’, stelt Boere. ‘De overheids- en onderwijssector hebben eerst veel taken afgestoten en nu is er discussie over het meetellen van banen. Ze vragen zich af of ze beleid moeten terugdraaien of dat inhuur ook meetelt.’ Sowieso is het lastig om de cijfers, die pas heel laat in het jaar verschijnen, te vertalen naar sectoren. ‘Volgens de banenafspraak wordt regionaal geteld, maar de sectoren tellen landelijk.’

Geen onderscheid

Toch gaat het vooral om het creëren van banen en dan maakt het volgens Boere in principe niet uit of die bij de markt (100.000) of bij de overheid (25.000) worden geteld. ‘Of het nu inhuur uit de marktsector is of niet: het gaat om de plek. Wij initiëren het idee om het onderscheid daartussen te laten verdwijnen. Waarom zo’n strikt onderscheid hanteren? Het is een discussie die je niet zou moeten hebben, omdat het afleidt van waar het om gaat, namelijk dat werkgevers aan zet zijn om banen te creëren en met UWV en gemeenten een systeem moeten bouwen.’ Boere wil inzetten op de suggesties van Spigt en overleg met SZW over nieuwe initiatieven en samenwerkingsverbanden om een nieuwe banenafspraak een impuls te geven. ‘Het is aan werkgevers de handschoen op te pakken, te delen en hun meerwaarde te tonen. Een quotum is niet wenselijk. Het leidt tot discussie over cijfers en de boetes geven een negatieve impuls.’