Advertentie
sociaal / Nieuws

Asielzoekers protesteren tegen opvang Limburgs provinciehuis

Een veertigtal asielzoekers die worden opgevangen in een gebouw van het Limburgse gouvernement zijn ontevreden over de faciliteiten daar.

ANP
02 augustus 2022
gouvernement-maastricht-limburg-provinciehuis.jpg

De veertig asielzoekers die sinds kort worden opgevangen in een gebouw bij het gouvernement (provinciehuis) in Maastricht, zijn dinsdagochtend demonstratief buiten gaan zitten. Volgens een woordvoerster van de Veiligheidsregio Zuid-Limburg zijn ze ontevreden over de opvang en eisen ze een ander onderkomen.

Directeur Samenleving

Gemeente Deventer
Directeur Samenleving

Burgemeester

Gemeente Huizen
Burgemeester

Terug naar Ter Apel

Een aantal van hen wil terug naar Ter Apel, waar de groep zich eerder had aangemeld. 'Mochten ze dat willen, dan zullen we dat zeker mogelijk maken', aldus de woordvoerster. Het Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) praat woensdag met de groep in Maastricht om te zoeken naar een oplossing. 'Die kan bestaan uit een andere locatie, maar ook uit aanpassingen in de huidige opvang', zei de woordvoerster.

Veldbedden

Volgens haar zijn de asielzoekers onder meer ontevreden over het feit dat ze op veldbedden moeten liggen. Ze willen matrassen, zei ze. 'Woensdag is er in ieder geval een gesprek met het COA waarbij beter naar hun behoeften kan worden gekeken.' Ze benadrukt dat het gaat om een crisisnoodopvang door de drukte in Ter Apel. 'Die is niet voor de lange termijn bedoeld. Woensdag wordt bekeken wat mogelijk is en wat niet.'

Spreekuur

Een woordvoerder van het COA verwees naar de Veiligheidsregio, die volgens hem verantwoordelijk is voor de inrichting van de crisisnoodopvang. 'Wij zijn hier amper bij betrokken', zei hij. 'We houden twee keer per week spreekuur, maar dat moet nog opgestart worden.' (ANP)

Reacties: 1

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Hans Bakker
Dit past bij het beeld van een geïnstitutionaliseerd asielsysteem dat niet langer draait om hulp aan vluchtelingen, maar om de procedure, om het instrument van het VN Vluchtelingenverdrag. Ook de asielzoeker zelf is geïnstitutionaliseerd en weet precies waar bij “recht” op heeft. We moeten terug naar af. We moeten onszelf een aantal vragen gaan stellen. Willen we hulp aan vluchtelingen verlenen? En zo ja, hoe zou dat het beste kunnen? We moeten het VN vluchtelingenverdrag daarbij wegdenken.. Dat verdrag kent het “asielrecht” omdat joden voor de tweede wereldoorlog niet overal werden opgenomen. Maatschappelijke werkelijkheid en juridische normen sporen niet langer met elkaar. Het is een circus geworden bij de halve wereld, eventueel met hulp van Loekasjenko, zich in Ter Apel kan melden voor een volledig op de Algemene wet bestuursrecht gebaseerd toetsingscircus. Het “recht” op asiel is niet met juridische toetsing vast te stellen. Het verdrag zelf kent geen beroepsmogelijkheid bij afwijzing, geen recht op gezinshereniging en geen recht op verblijf voor onbepaalde tijd. Dat maken wij er zelf van, met alle gevolgen van dien. En met het allergrootste gevolg dat we ons richten op een procedure en vergeten dat we er iets mee moeten bereiken. Het volgen van de procedure leidt bepaald niet tot de allerbeste hulp aan vluchtelingen.
Advertentie