Rekenkamer kraakt woningbouwambitie Lelystad

De gemeente Lelystad kan zich in haar woonbeleid beter richten op het verbeteren van de bestaande wijken en kleinschalig bouwen. Voor de ambitie om 10.000 woningen te bouwen is Lelystad gewoon niet aantrekkelijk genoeg. Dat zegt de Rekenkamer Lelystad in een advies aan de gemeenteraad.

Ambities

Lelystad heeft de laatste jaren bescheiden gebouwd en richtte zich in haar woonvisie vooral op de kwaliteit van wonen in de stad en de verbetering van de bestaande wijken. In een nieuwe woonvisie, die nog niet is vastgesteld, is duidelijk dat de ambities fors worden opgeschroefd. Het gemeentebestuur wil de komende jaren groeien naar een stad van 100.000 inwoners (nu minder dan 80.000) en 10.000 nieuwe woningen bouwen. Sommige collegepartijen zijn echter nog ambitieuzer en willen de komende decennia zelfs 40.000 extra woningen bouwen. Op dit moment staan er in Lelystad 33.000 woningen.

Realiteitszin

Maar de rekenkamer adviseert om vooral met bescheidenheid en realiteitszin naar de woningbouwambitie te kijken. ‘Het bouwen van 10.000 nieuwe woningen of een veelvoud daarvan is vragen om moeilijkheden. Het leidt naar verwachting tot leegstand in bestaande en nieuwbouwwijken van de stad.’ De stad scoort immers altijd laag op de ranglijsten van woonaantrekkelijkheid, en groei van de stad kwam altijd door externe factoren, zoals woningnood in de Randstad. Mensen komen vooral naar de stad omdat ze al een binding hebben met Lelystad, of vanwege de goede prijs/kwaliteitsverhouding van de woning. De ruimte in de stad speelt ook een rol, zegt de rekenkamer, maar ‘tegelijkertijd hebben ook de buurgemeenten nog volop ruimte.’

Kwaliteit

Veel beter is het volgens de opstellers om door te gaan op de weg die de vorige woonvisie insloeg, en meer in te zetten op punten als groen, water en natuur,  ‘met aandacht voor de jaren ’70 en ’80-wijken van de stad en oog voor kwaliteit, diversiteit en samenhang in de nieuwbouwwijken. Het gaat hierbij om een ‘warme’ aanpak, die uitgaat van de huidige bevolking. Dat is kansrijker dan een woonbeleid, dat zich hoofdzakelijk op nieuwe inwoners van buiten richt.’