Gemeente als klein woningbedrijfje
De gemeente Spijkenisse besteedt 27 miljoen euro aan de aankoop van 105 appartementen in de Rokade-flat. De woningen staan al sinds de oplevering, een half jaar geleden, leeg. Wethouder Gert-Jan ’t Hart: ‘Van alle mogelijkheden was dit de beste optie.’
Subsidie
De aankoop van het flatgebouw met 33 verdiepingen komt niet zomaar uit de lucht vallen, aangezien de gemeente al “aan de voorkant” had geparticipeerd in het project. De bouw is in april 2008 begonnen zonder voorverkoop. ‘In het eerste appartementencomplex waren in de eerste drie maanden al 250 woningen verkocht’, aldus ’t Hart. Een appartement kost gemiddeld 260.000 euro. Het project zou van de Stadsregio 3 miljoen subsidie krijgen als voor eind 2011 werd opgeleverd.
Deugd
Dat is gelukt, maar de vraag nam door de crisis flink af. ‘De afspraak met de projectontwikkelaar was dat we aan het eind van het project in het risico zouden meedoen. We hebben van de nood een deugd gemaakt. De projectontwikkelaar doet afstand van het bezit en levert een bijdrage van miljoenen in de exploitatie. Intussen kan de gemeente een nieuwe markt aanboren: we verhuren de woningen in de vrije sector. We hebben 20 jaar om de woningen te verkopen. Daar moeten we redelijk uitkomen.’
Belegger
De gemeente die zelf optreedt als belegger, vat ’t Hart het samen. Als we de flat aan een belegger zouden verkopen, krijgt hij nu een flinke korting. Nu profiteren we zelf van de korting en de projectontwikkelaar draagt voor de andere helft bij: zo’n 5,5 miljoen euro. We hebben hen uitgekocht voor 27 miljoen en nemen met korting 105 woningen af.’ De wethouder wil de woningen verhuren aan mensen die nu niet in aanmerking komen voor huurwoningen, maar te weinig verdienen om een woning te kopen, dus boven de 33.000 eurogrens zitten.
Steen
De koop kan bij de inwoners van Spijkenisse misschien voor opgetrokken wenkbrauwen zorgen, maar volgens ’t Hart denkt het college verantwoordelijk. ‘Dit is de beste optie, niet uit weelde, maar anders draaien we meer verlies: de woningen gaan in de uitverkoop of gaan goedkoper naar een andere belegger.’ En die 27 miljoen zijn niet weg, maar worden van liquide middelen omgezet in steen, dus in bezit. ‘balanstechnisch verandert er niet zoveel. In de exploitatie lopen we risico’s. We houden ook drie termijnen voor appartementen aan: kort, middellang en lang. Zodra een huurovereenkomst wordt opgezegd, doen we de woning in de verkoop. Dat gaat natuurlijk tegen de marktprijs van dat moment. Wij denken dat we ze tegen marktprijs kunnen verkopen.’
Woningbedrijfje
De gemeente als klein woningbedrijfje, maar wel met het doel om snel afscheid te nemen van de woningen, benadrukt ’t Hart. ‘Er was sprake van een uitzonderlijke situatie: wij zaten in het risico. In ons exploitatiemodel komt na zes jaar de eerste woning weer vrij en is dan een verkoopmoment. Het kan tegenvallen, maar anders moesten we nu al een aantal miljoen afboeken. Tegelijkertijd faciliteren we woningen voor mensen in de vrije sector. Daar zijn er onvoldoende van.’
De aankoop van het flatgebouw met 33 verdiepingen komt niet zomaar uit de lucht vallen, aangezien de gemeente al “aan de voorkant” had geparticipeerd in het project. De bouw is in april 2008 begonnen zonder voorverkoop. ‘In het eerste appartementencomplex waren in de eerste drie maanden al 250 woningen verkocht’, aldus ’t Hart. Een appartement kost gemiddeld 260.000 euro. Het project zou van de Stadsregio 3 miljoen subsidie krijgen als voor eind 2011 werd opgeleverd.
Deugd
Dat is gelukt, maar de vraag nam door de crisis flink af. ‘De afspraak met de projectontwikkelaar was dat we aan het eind van het project in het risico zouden meedoen. We hebben van de nood een deugd gemaakt. De projectontwikkelaar doet afstand van het bezit en levert een bijdrage van miljoenen in de exploitatie. Intussen kan de gemeente een nieuwe markt aanboren: we verhuren de woningen in de vrije sector. We hebben 20 jaar om de woningen te verkopen. Daar moeten we redelijk uitkomen.’
Belegger
De gemeente die zelf optreedt als belegger, vat ’t Hart het samen. Als we de flat aan een belegger zouden verkopen, krijgt hij nu een flinke korting. Nu profiteren we zelf van de korting en de projectontwikkelaar draagt voor de andere helft bij: zo’n 5,5 miljoen euro. We hebben hen uitgekocht voor 27 miljoen en nemen met korting 105 woningen af.’ De wethouder wil de woningen verhuren aan mensen die nu niet in aanmerking komen voor huurwoningen, maar te weinig verdienen om een woning te kopen, dus boven de 33.000 eurogrens zitten.
Steen
De koop kan bij de inwoners van Spijkenisse misschien voor opgetrokken wenkbrauwen zorgen, maar volgens ’t Hart denkt het college verantwoordelijk. ‘Dit is de beste optie, niet uit weelde, maar anders draaien we meer verlies: de woningen gaan in de uitverkoop of gaan goedkoper naar een andere belegger.’ En die 27 miljoen zijn niet weg, maar worden van liquide middelen omgezet in steen, dus in bezit. ‘balanstechnisch verandert er niet zoveel. In de exploitatie lopen we risico’s. We houden ook drie termijnen voor appartementen aan: kort, middellang en lang. Zodra een huurovereenkomst wordt opgezegd, doen we de woning in de verkoop. Dat gaat natuurlijk tegen de marktprijs van dat moment. Wij denken dat we ze tegen marktprijs kunnen verkopen.’
Woningbedrijfje
De gemeente als klein woningbedrijfje, maar wel met het doel om snel afscheid te nemen van de woningen, benadrukt ’t Hart. ‘Er was sprake van een uitzonderlijke situatie: wij zaten in het risico. In ons exploitatiemodel komt na zes jaar de eerste woning weer vrij en is dan een verkoopmoment. Het kan tegenvallen, maar anders moesten we nu al een aantal miljoen afboeken. Tegelijkertijd faciliteren we woningen voor mensen in de vrije sector. Daar zijn er onvoldoende van.’
Reacties: 4
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
De huidige constructie is niets anders dan een escape om van een eerdere lening af te komen.... het scheelt een paar procenten, uiteindelijk betalen de inwoners het verlies wel