Duurzaamheid leeft in regio

Duurzaamheid is allang niet meer alleen een Haags speeltje. Burgers willen niet eindeloos vergaderen, maar vooral met een concreet voorstel aan de slag. De ruzie tussen het rijk en de corporaties is zorgelijk, want het kan een deel van de lokale energie-afspraken blokkeren’, stelt oud-minister Jacqueline Cramer.

Belasting grijze stroom

‘Heel veel energie- en klimaatbeleid is in de lokale politiek op hoofdlijnen verankerd, en daardoor minder afhankelijk geworden van de politieke meerderheid van het moment’, verklaart Cramer, voormalig minister van Milieu (2007-2010) en nu directeur van het Utrecht Sustainability Institute in een interview met Binnenlands Bestuur. Dat zou volgens Cramer op nationaal niveau overigens ook hoognodig moeten gebeuren, net als in Duitsland. Daar is bijvoorbeeld geen discussie over dat de groene energie wordt gefinancierd door een belasting (feed in-regeling) op grijze stroom. Dat zou in Nederland ook hoognodig moeten, vindt Cramer.

Gekrakeel

In Nederland lijkt het thema van de duurzaamheid op politiek en bestuurlijk niveau vooral lokaal en regionaal te worden uitgevoerd. ‘Vooral in de steden met wethouders die echt wat willen, zijn intussen learning communities ontstaan, waar burgers en bedrijven zijn aangehaakt om duurzame projecten te realiseren. Daarbij spelen ook woningcorporaties een positieve rol. Daarom is de ruzie tussen het rijk en de corporaties zorgelijk, want het kan een deel van de lokale energie-afspraken blokkeren’, constateert Cramer.

Concreet project

Niettemin gaat de samenleving onverdroten door met duurzaamheid, aldus de voormalige bewindsvrouw. ‘Het komt allang niet allemaal meer uit Den Haag.’ Het valt haar op dat veel mensen niet alleen meedoen omdat ze duurzaamheid belangrijk vinden. Cramer: ‘Ze willen niet eindeloos  vergaderen over uitgangspunten maar vooral een concreet project aanpakken.’

Harde cijfers

Van belang is dat er harde cijfers op tafel moeten komen bij het treffen van energiemaatregelen door woningcorporaties. Cramer: ‘Een aantal corporaties kiest ervoor om in grootschalige renovatieoperaties van oude huurwoningen veel energiemaatregelen te treffen. De huur gaat dan wel omhoog, maar de energiekosten voor de huurder dalen harder. Per saldo zou de huurder dan beter uit moeten zijn. We geven helaas nog te weinig harde cijfers die tonen dat dit ook daadwerkelijk het geval is. Want je moet het de argwanende burger wel kunnen laten zien.’

Lees het hele (slot)artikel van de serie over duurzaamheid BB nr 20.