De Nationale Omgevingsvisie is ‘een goede aanzet tot meer samenhangende afwegingen over de fysieke leefomgeving’, vinden de koepel. Maar ze maken zich zorgen over de uitvoering ervan.
Koepels: te zwaar stempel rijk op uitvoering NOVI
De Nationale Omgevingsvisie is ‘een goede aanzet tot meer samenhangende afwegingen over de fysieke leefomgeving’, vinden de koepel.…
Opsomming
Dat staat in een bijdrage van provincies, gemeenten en waterschappen een paar dagen voor het Algemeen Overleg over de Nationale Omgevingsvisie in de Tweede Kamer, op 24 september. ‘De Uitvoeringsagenda [van de NOVI, red] laat zien hoe het rijk de ambities wil bereiken. Het is vooral een opsomming van instrumenten die het rijk wil inzetten. Het ontbreekt echter aan inhoudelijke samenhang, wat de gezamenlijke uitvoering zal belemmeren.’
Windmolens
Als concreet voorbeeld verwijzen de drie koepels naar recente uitspraken van minister Ollongren van Binnenlandse Zaken over de wenselijkheid van windmolens op zee. ‘De verwarring die hierdoor ontstaat hindert het participatieve proces op lokaal niveau. Terwijl gebiedsgericht werken en dus lokaal de juiste afwegingen maken en draagvlak creëren juist in het breed gedragen Klimaatakkoord zijn onderstreept.’
Geen centrale sturing
Regie mag wat betreft de koepels niet worden verward met een centrale sturing vanuit een allesomvattende planologie. Ze willen dat het rijk de koepels beter faciliteert om de lokale opgaven gebiedsgericht aan te pakken, onder meer met nieuwe juridische instrumenten en aanvullende financieringsbronnen. Wel moet het rijk het ‘voortouw nemen’ bij opgaven waarmee nationale belangen zijn gemoeid, zoals vastgelegd in de NOVI-gebieden.
Meer coördinerend
Tot slot vinden de koepels dat in de NOVI en de Uitvoeringsagenda de gedachte van ‘één rijksoverheid onvoldoende concreet’ wordt gemaakt. ‘BZK zou een meer dan coördinerende rol moeten hebben, meer sturend naar de andere departementen, zodat er ook daadwerkelijk sprake is van één rijksoverheid zodat elk nieuw gewenst beleid integraal en in samenwerking wordt opgesteld en daarna onderdeel wordt van de NOVI.’ Nu voelt samenwerking met het rijk volgens de gemeenten, provincies en waterschappen vaak nog als ‘schaken op meerdere borden’.
