Op naar Den Haag

Of je nu burgemeester, raadslid of Statenlid bent, de overstap naar het parlement brengt veel teweeg. Thuis – ‘Ons hele leven staat even op zijn kop’ -, maar zeker ook politiek: ‘Als Kamerlid heb je een wezenlijk andere rol dan als burgemeester’. Drie vertrekkers uit het lokale bestuur aan het woord.

Pieter Litjens, burgemeester Aalsmeer, VVD

‘Sorry voor het lawaai, ik sta een grote pan nasi te koken, zodat ze thuis straks wat te eten hebben. Want ik moet zo meteen weer weg, het is even vreselijk druk nu. Thuis verandert er ook van alles.’

Litjens werd vijf jaar geleden burgemeester van Aalsmeer. Eerder was hij stadsdeelwethouder in de Bijlmer en werkte hij als politiek assistent voor de Amsterdamse wethouder Pauline Krikke. ‘Toen ik burgemeester werd heb ik moeten ‘ontwethouderen’, wennen aan mijn neutrale, partijoverstijgende rol. Als Kamerlid is het weer anders, hoewel er ook overeenkomsten zijn: Het is de taak van elke politicus om goed te luisteren naar de stem uit de samenleving.’

Brengt hij ‘lokale inbreng’ mee naar Den Haag? ‘Ik geloof heel sterk in de kracht van de samenleving en de individuen daarin. Op gemeenteniveau zie je goed hoe dat uitwerkt en hoe belangrijk het is dat je als overheid de juiste randvoorwaarden creëert om mensen zelfstandig optimaal te laten functioneren. Daar wil ik me als Kamerlid ook sterk voor maken.’

Carla Dik-Faber, fractievoorzitter Provinciale Staten Utrecht, ChristenUnie

‘Ja, het is een hele mooie overstap, hoewel ik het ook erg naar mijn zin heb gehad in Provinciale Staten Utrecht. De provincie is als bestuurslaag een mooie schaal om maatschappelijke problemen op de pakken die voor gemeenten een maat te groot zijn en waar het Rijk te veel afstand toe heeft.’

In Utrecht, en straks ook in de Tweede Kamer, houdt Dik zich vooral bezig met ruimtelijke ordening, natuur en energie. De zorg komt daar straks bij. Welke ervaring ze meeneemt uit de provincie? ‘Besluiten die op rijksniveau worden genomen werken door op provinciaal en lokaal niveau, daar moet Den Haag zich meer rekenschap van geven.’ Ze herinnert aan het kabinetsbesluit om per direct te stoppen met grondaankopen voor de Ecologische Hoofdstructuur, terwijl provincies middenin goede onderhandelingen zaten met natuurorganisaties en boeren. Heel frustrerend.

Van fractievoorzitter wordt Dik ‘backbencher’ in de Tweede Kamer. Moeilijk? ‘Zo wil ik het niet noemen. Juist in een kleine fractie zijn alle fractieleden nodig, met hun kennis en kunde, om een team te vormen. Overigens gaat het er niet alleen om hoeveel zetels je hebt, het gaat om de kwaliteit die je inbrengt. Om coalities te smeden heb je een goed verhaal en goede argumenten nodig.’

Astrid Oosenbrug-Blokland, gemeenteraadslid Lansingerland, PvdA

‘Het was tot de uitslag van de Kiesraad toch nog spannend. Ik stond op plaats 36 en had gedacht dat ik misschien later in de fractie zou schuiven. Ik was vooraf positief over de groei voor de Partij van de Arbeid, maar op de verkiezingsavond schrok ik wel even. Ik heb ook kinderen, een baan, ja ons hele leven staat nu op zijn kop. Ik lig nu ook even gevloerd in bed.’

Van Lansingerland naar Den Haag, een grote stap? ‘Ja, vooral omdat ik nu vier jaar raadslid ben en hier juist het openbaar onderwijs en vrijwilligerswerk op de kaart heb kunnen zetten. Ik had gedacht me iets langer te kunnen voorbereiden, maar ik ben wel ontzettend blij, want de Tweede Kamer, daar gebeurt het natuurlijk, dat is toch het ultieme. Hoewel je in Den Haag wel minder snel resultaten zult boeken dan lokaal.’

Welke lokale bagage Oosenbrug meeneemt naar Den Haag? ‘Compromissen sluiten, weten wie je vrienden zijn, kijken naar wat bindt in plaats van wat verdeelt, dat leer je wel in de lokale politiek. Ik ben iemand die altijd op zoek is naar oplossingen waar iedereen wat aan heeft en waar zoveel mogelijk mensen van profiteren. Als raad werken wij in Lansingerland heel collegiaal. Dat hoop ik in Den Haag ook terug te vinden.’