Het kabinet wil nu snel een bovengrens aan het salaris voor vrijwel iedereen in de (semi)publieke sector. Voor bestuurders op dit terrein werd het maximale salaris al gelijk gesteld aan een ministerssalaris (179.000 euro in 2016), maar deze grens gaat nu voor bijna alle werknemers gelden.
Alle topsalarissen semi-overheid ingeperkt
Niet alleen de hoogste salarissen bij de overheid, maar ook bij de semi-overheid worden nu gelimiteerd.
Conceptwetsvoorstel
Zo kunnen mensen die officieel geen topfunctie hebben, de dans niet meer ontspringen alleen doordat ze geen topfunctionaris heten. Minister Ronald Plasterk van Binnenlandse Zaken heeft een conceptwetsvoorstel aan diverse instanties voorgelegd. Alleen medisch specialisten en luchtverkeersleiders gaan, zoals al het plan was, niet onder de norm vallen. Van de eerste groep wordt gevreesd dat ze anders niet meer in loondienst willen werken en de arbeidsmarktpositie voor luchtverkeersleiders is ook een (internationaal) verhaal apart.
Maatschappelijk draagvlak
Er blijven ook nog wel andere uitzonderingen mogelijk (te denken valt aan topdirigenten), maar die moeten dan worden goedgekeurd door de ministerraad. ,,Organisaties die een publieke taak uitvoeren, betaald met belasting- of premiegeld, moeten maatschappelijk aanvaardbare salarissen betalen'', aldus Binnenlande Zaken. ,,Het stellen van een maximale bezoldigingsnorm draagt bij aan het vertrouwen in en maatschappelijk draagvlak voor de (semi)publieke sectoren.'' Zeer hoge beloningen veroorzaakten de afgelopen jaren grote ergernis onder de bevolking. (ANP)
Reacties: 4
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Top!
Het zijn geen echte ondernemers, dus hoeven zich niet te beroepen op marktconforme salarissen.
Werd tijd dat die graaiers worden tegengehouden. Nu hun onterecht verkregen gelden terugvorderen!
De kortzichtigheid en willekeur viert hoogtij. Medisch specialisten vallen er buiten maar verpleegkundigen niet enkel en alleen vanwege de machtspositie die de eerste groep heeft en een overheid zonder ballen die zich er bij neerlegt. Dirigenten waarvan de aanstelling door de Ministerraad moet worden goedgekeurd; je ziet het voor je. Halbe Zijlstra die nog nooit een concertzaal van binnen heeft bekeken gaat onder het motto van de georganiseerde afgunst beslissen over het salaris van de dirigent van het Concertgebouw-orkest. Er wordt stelselmatig door de supporters van dit beleid (pak maar aan die graaiers !!!) uit het oog verloren dat:
a. drukken op salarissen aan de top vroeger of later betekent dat de salarissen daaronder ook onder druk komen te staan. Ook de laagste salarisschalen.
b. een toenemende vermenging van publiek en privaat geld uitvoering van dit soort maatregelen steeds lastiger zal maken en/of voor idiote gevolgen zal zorgen.
Tenslotte: waarom beperkt zich dit tot de publieke sector. Omdat het om belastinggeld zou gaan. Maar waarom geldt de verontwaardiging niet voor een topsalarissen in de private sector (die vaak vele, vele malen hoger liggen). Zijn dat andere euro's, wordt daar harder gewerkt, is dat meer waard? Waarom vertaalt die verontwaardiging zich niet wetgeving op dat terrein?
Het mag wel een onsje strenger. Laat elk bedrijf dat overheidsopdrachten uitvoert of subsidie ontvangt maar tekenen voor een maximaal ministerssalaris...want ja ook dat is geld van de maatschappij.