Advertentie
bestuur en organisatie / Redactioneel

Stiefkind

Op 2 maart 2011 zijn er Eerste Kamerverkiezingen, waarbij en passant nog even wat leden van twaalf Provinciale Staten worden gekozen. Die laatsten mogen dan de colleges van Gedeputeerden Staten samenstellen om de provincies te besturen. Of zit het anders in elkaar?

18 februari 2011

Ach nee, het is een bindend referendum om de gedoogcoalitie van premier Rutte naar huis te sturen als die geen meerderheid in de Eerste Kamer haalt. En er is ook nog iets met Provinciale Staten.

 

Tsja, het wordt een modern politiek circus met stoffige oude democratische instituten die steeds minder van deze tijd lijken te zijn. Met dank aan politieke partijen die vooral voor hun eigen gewin op korte termijn gaan.

 

Tot nu toe werd de Eerste Kamer in ons politieke bestel gezien als de Chambre de Reflection die wetsvoorstellen, die door de Tweede Kamer zijn aangenomen, nog eens toetst op zorgvuldigheid, redelijkheid en uitvoerbaarheid. Politiek speelt absoluut een rol in de senaat, maar een gematigde rol, afgezien van de Nachten van Wiegel en Schmelzer.

 

Maar nu gaan we op zijn Amerikaans als het aan de linkse oppositie van PvdA, SP en GroenLinks ligt. Nog géén jaar na de verkiezingen voor de Tweede Kamer, slechts luttele maanden na de installatie van het minderheidskabinet- Rutte, maken de linkse partijen de gedoogcoalitie van VVD, CDA en PVV tot inzet van de verkiezingen voor Provinciale Staten en daarmee die van de Eerste Kamer.

 

We krijgen op die manier een tweede politieke arena. Net zoals in de Verenigde Staten. De president moet de steun hebben van het Huis van Afgevaardigden én van de Senaat voor wetsvoorstellen. Zo is dat ook in Nederland, met dien verstande dat het politieke spel in beide Amerikaanse gremia bikkelhard wordt gespeeld. Heeft een president geen meerderheid in beide huizen, dan houden Republieken en Democraten elkaar in gijzeling.

 

Dit risico ligt nu in Nederland ook op de loer. We dreigen twee politieke arena’s te krijgen die zich niet van elkaar onderscheiden en die elkaar in de houdgreep kunnen nemen met elk een mandaat van diezelfde Nederlandse kiezer. Deze aanpak is bovendien een tijdbom onder de Eerste Kamer. En de Provinciale Staten worden hierdoor als achterlijk stiefkind in de hoek gezet, terwijl de verkiezingen toch echt ergens over gaan.

 

(Zie onze serie vanaf pagina 8 om te lezen waar de verkiezingen werkelijk over gaan).

Reacties: 1

U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.

Broadcaster / gemeenteambtenaar
Zeer juiste conclusie. Als dit de toon is voor de toekomst maken de politieke partijen elkaar het besturen van dit land onmogelijk.
Advertentie