Splijtzwam Ramadan
Tariq Ramadan ontwikkelt zich zo langzamerhand tot een spraakmakende BN’er. Er gaat geen maand voorbij of de (internationale) spotlights staan op hem gericht. Zo werd afgelopen week bekend dat hij presentator is bij de Engelstalige Iraanse propagandazender PressTV met zijn programma ‘Islam and Life’.
Tegelijkertijd is Ramadan al ruim twee jaar adviseur van de gemeente Rotterdam waar hij het debat in de stad moet leiden over burgerschap en identiteit. Ook is hij, op kosten van de gemeente Rotterdam, bijzonder hoogleraar ‘Burgerschap en Identiteit’ aan de Erasmus Universiteit. Tariq Ramadans’ missie is bruggen slaan tussen Rotterdammers van allerlei etniciteiten en geloofsrichtingen en (wetenschappelijke) oplossingen aandragen.
Ramadan bezoekt daarvoor tal groepen, maatschappelijke instellingen en organisaties in de stad. Hij schrijft zo nu en dan een nota met wollig taalgebruik en steeds weer is één van zijn voor de handliggende conclusies dat de communicatie tussen alles en iedereen in Rotterdam verbeterd moet worden. Het is het standaard advies van elke onderzoeker en ook Ramadan doet daar braaf aan mee.
Criticasters van Tariq Ramadan verwijten hem een wolf in schaapskleren te zijn; een man die de islamisering van Nederland en West-Europa als verborgen agenda heeft. Steeds wordt er op gewezen dat zijn grootvader de oprichter was van de fundamentalistische Moslimbroederschap in Egypte, waarbij de gedachte is dat de appel wel niet ver van de boom zal vallen. Veel bewijs voor zijn vermeende islamitische kruistocht is er niet, maar er zijn wel veel oneffenheidjes die het wantrouwen voeden.
Onlangs berichtte de Gay Krant dat Tariq Ramadan in lezingen buiten Nederland lelijke dingen zegt over de rol van de vrouwen en over homoseksuelen. ‘Vrouwen mogen met hun verschijning geen aandacht trekken. Op straat, zo is de wet, moeten vrouwen hun ogen strak richten op het beton.’ Ramadan zal hier wel uitleg hebben gegeven over het gedrag dat vrouwen moeten aannemen in streng islamitische landen, maar het zijn weinig bemoedigende teksten in een Rotterdamse context.
De bokkensprongen van Tariq Ramadan hebben dit voorjaar geleid tot het aftreden van de twee VVD wethouders in het Rotterdamse college, omdat ze geen verantwoordelijkheid meer wilden dragen voor de financiering van deze adviseur.
Ook de kosten van de functies van Ramadan en alles wat daar mee samenhangt, swingen met 1,8 miljoen in drie jaar tijd behoorlijk de pan uit.
En nu dan weer zijn rol als presentator bij PressTV. Het station dat aan de leiband loopt van de Iraanse president Ahmadinejad, die zo bloedig de protesten tegen zijn dubieuze herverkiezingen liet neerslaan.
Al met al is Tariq Ramadan een dure splijtzwam aan het worden voor de gemeente Rotterdam. Niet alleen de islamistische allochtonen moeten zich in deze ‘bruggenbouwer’ kunnen herkennen, maar ook alle andere Rotterdammers. Gezien het polariserende optreden van Ramadan, gewild of niet, lijkt hij niet langer het verbindende element in Rotterdam als het gaat om burgerschap en identiteit.
En waarom zou Rotterdam zo iemand als Tariq Ramadan nog nodig hebben als de Maasstad een bruggenbouwer bij uitstek heeft, met heel veel meer bewezen ervaring op dit gebied, in de persoon van burgemeester Ahmed Aboutaleb.
Erik van Zwam
bestaat islamofobie in nederland. Verwonderlijk is dit niet . Ook in islamitiese
landen kampt "men'' met dit verschijnsel.
In Marokko wordt gevreesd dat vanuit de moskee wordt geregeerd i.p.v. uit het parlement. De islam is ook in dit land volop
in beweging. Aangezien Tariq Ramadan niet op zijn achterhoofd is gevallen mag worden aangenomen dat hij zoals alle zich in dit land bevindende islamieten een dubbele agenda heeft. Ik zeg oppakken en
over de grens zetten.