‘Hoofdstad slechte werkgever’
Een goede reden voor Amsterdammers om hun stad te verlaten op Koninginnedag. Vuilniszakken blijven staan, net als resten van straatbarbecues en vrijmarkten. Alleen voor Dodenherdenking worden gedenkplekken gefatsoeneerd. De hoofdstad heeft zich als werkgever misdragen, zegt woordvoerder Ilse van der Poel van Abvakabo FNV. ‘We hebben de afgelopen weken veelvuldig contact gehad, maar de onderhandelingen liepen stuk. Amsterdam heeft een bijzondere rechtspositie waardoor zij op lokaal niveau afspraken hadden kunnen maken over koopkracht en werkgelegenheid. Wij hebben geprobeerd afspraken te maken over het waarborgen van veiligheid en volksgezondheid, maar Amsterdam ging daar niet op in.’
Gratis parkeren
De acties van parkeerbeheer zijn publieksvriendelijker: vanaf 28 april is het voor onbekende tijd gratis parkeren in Utrecht, Den Haag en Haarlem, als controleurs weigeren bonnen uit te schrijven. ‘Een actie die de werkgevers in de portemonnee treft’, aldus de vakbonden. Langdurige acties gaan vanaf vandaag in Nijmegen van start. Daar leggen werknemers vier uur lang het werk neer. De gemeente Haaksbergen volgt op 27 april, Westland op 18 mei. Op 1 juni staat een landelijke bijeenkomst in Den Haag gepland, waarvoor ambtenaren het werk een hele dag kunnen neerleggen.
Onderhandelingen
De acties zijn heviger geworden na het mislukken van de cao-onderhandelingen in maart. Van der Poel: ‘We hebben vervolgens voorgesteld om uit dit conflict te komen door het loopbaanbudget uit te stellen, dan hebben we 1% loonsverhoging. Met een inflatie tussen de één en anderhalf procent behoud je dan al bijna koopkracht maar daar reageerden werkgevers niet op.’
Liefde van twee kanten
De VNG vindt de acties ‘jammer’. Woordvoerder Asha Khoenkhoen: ‘Wij doen ons best om eruit te komen, maar de liefde moet van twee kanten komen. Enfin, we hebben nu ook te maken met de formatie van nieuwe colleges, dus we zullen kijken wat er de komende tijd gaat gebeuren. Al worden de financiële omstandigheden worden er niet beter op. Wat de bonden willen, kunnen wij nu eenmaal niet neerleggen vanwege de crisis.’
Actievoerende ambtenaren gaan nu echt los
Ook in Utrecht en Den Haag wordt het een vieze boel na Koninginnedag. Net als in Amsterdam zullen de straten daar de volgende week niet…
Liefde van twee kanten
De VNG vindt de acties ‘jammer’. Woordvoerder Asha Khoenkhoen: ‘Wij doen ons best om eruit te komen, maar de liefde moet van twee kanten komen. Enfin, we hebben nu ook te maken met de formatie van nieuwe colleges, dus we zullen kijken wat er de komende tijd gaat gebeuren. Al worden de financiële omstandigheden worden er niet beter op. Wat de bonden willen, kunnen wij nu eenmaal niet neerleggen vanwege de crisis.’
De VNG vindt de acties ‘jammer’. Woordvoerder Asha Khoenkhoen: ‘Wij doen ons best om eruit te komen, maar de liefde moet van twee kanten komen. Enfin, we hebben nu ook te maken met de formatie van nieuwe colleges, dus we zullen kijken wat er de komende tijd gaat gebeuren. Al worden de financiële omstandigheden worden er niet beter op. Wat de bonden willen, kunnen wij nu eenmaal niet neerleggen vanwege de crisis.’
Reacties: 42
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Es geht loss. Endlich!
Een hardwekende mabtenaar, die wil staken? Dat is een contradictio in terminis. Hardwerkende mensen hebben geen tijd om te staken. Dat si het verschil met ambtenaren.
Als je vindt dat je onerbetaald wordt, zoek je een andere baan. Dan neem je de regie over je eigen leven in eigen hand in plaats van slachtoffertje te spelen.
vraag het aan de schoonmakers Herbert
vraag het aan de DSM-ers,
moet ik door gaan?
En kijk uit je luie stoel nog om je heen wat je niet zou hebben als die ambtenaren niet voor jou werken.
Wat zouden alle stakers zeggen als een andere groep in de zorg bijvoorbeeld hetzelfde zouden doen en zijzelf daar onder te lijden hebben?
Hier geldt voor mij hetzelfde als met het grondrecht van religie en die van vrijheid meningsuiting en gelijke behandeling in het algemeen belang.
Hoever mag een grondrecht om te staken gaan t.a.v. algemeen belang. Waar wordt het een chantagemiddel met publiek als inzet die er last van hebben? Als de ene groep het lukt hiermee tegemoet gekomen te worden, dan gaat iedereen die publiek als inzet kan nemen dat wellicht ook doen. Elke keer om deze tijd van het jaar beginnen die looneisen en altijd die met publieksbelangen als wisselgeld!
Hoe doen al die werknemers daarbuiten dat????.
Met de marktwerking en ook dat niet-Nederlandse bedrijven mee kunnen doen binnen de EU maakt dat de goedkoopste vaak toch de job krijgt.
Hoever liggen dan de mogelijkheden voor loonsverhogingen. Dat kan verschillen tussen bedrijven binnen een sector neem ik aan. Een algemene staking is dan niet fair.
Er zou eerst door een gespecialiseerde onafhankelijke stakingsraad toestemming voor een staking met dit soort gevolgen voor het brede publiek, moeten worden gevraagd, die wel de redelijkheid van eisen toetst t.o. overige (bevoegdheid rechtbank) sectoren op dat opleidingsniveau of werkniveau en het publieksbelang.
Daarnaast in deze economische fragiele tijd, waar al veel bedrijven over de kop gaan, lijkt mij dit een risico op nog meer, die het nu net aan nog redden.
Mevrouw Jongerius profileert zich na haar verloren AOW strijd zich danig hiermee,
Ook de FNV heeft overlevingsdrang en zal daar ook de kansen voor grijpen.
Er moet dus tussen werkgever, stakers en vakbond een onafhankelijke autoriteit zijn die knopen doorhakt ter bescherming van het algemeen belang!
@P. Grappig wanneer een ambtenaar jhe vraagt om uit die 'luie'stoel omhoog te komen. Ik kan je vertellen, P, ik ben ondernemer en ik werk op een dag meer dan jij in een week, en ziek zijn ken ik niet.
Wat jouw opmerkingen betreft over wat ik zal missen als die ambtenaren niet voor mij werken: hoegenaamd niets. Het is onhandig met vuilnis, maar daarvoor kan ik ook een particulier bedrijf laten komen. dan kan ik meteen stoppen met het betalen van afvalstoffenheffing. Natuurlijk zijn de hulpverleners uit de hoek politie-brandweer-ambulancezorg essentieel. Maar die ambtenaren uit gemeente-, provinciehuizen en ministeries? Daar mis ik helemaal niets aan. Het spijt me voor je.
Als gemeenteambtenaren een signaal willen afgeven richting politiek Den Haag dan is woensdag 9 juni 2010 (Tweede Kamer verkiezingen) de perfecte datum voor de landelijke bijeenkomst !
We vragen dan allemaal een stempas aan om te kunnen stemmen in Den Haag waar de politiek met de handen in het haar zit omdat alle andere stembureaus platliggen. Onze stemmen kunnen dan van doorslaggevende betekenis zijn! Ik vrees alleen dat we dit nooit voor elkaar krijgen, want vakbonden, VNG en politiek zijn 3 handen op 1 buik. Maar wat is het een mooie droom!
@Herbert
Denk jij dat je geen problemen krijgt zolang er maar brandweer, ambulance, politie en vuilnismannen zijn? Misschien heb je gelijk als het om jouw eigen persoon gaat, als je tenminste een rijke ondernemer bent - want dan kun je alles privé inhuren, ook advocaten en zo. Echter, 99% van de mensen is niet rijk en heeft in een welvaartsstaat veel meer ordening nodig dan er honderdvijftig jaar geleden in de zogeheten "nachtwakersstaat" bestond. Dat het allemaal veel efficiënter zou kunnen, ben ik wel met je eens. Dat alle ambtenaren lui zijn, niet. Het kost verdomd veel energie om elke dag tot aan je nek door de stroop te baggeren.
@rwindt
Hoor ik goed wat je zegt......
"Er zou eerst door een gespecialiseerde onafhankelijke stakingsraad toestemming voor een staking met dit soort gevolgen voor het brede publiek, moeten worden gevraagd, die wel de redelijkheid van eisen toetst t.o. overige (bevoegdheid rechtbank) sectoren op dat opleidingsniveau of werkniveau en het publieksbelang."........
Man, je lijkt zelf wel een ambtenaar!
Snap je nu waarom er zo veel van ons zijn?
En ja, die VNG, die zegt: 'Wij doen ons best om eruit te komen.' Wat een gotspe. Alsof alleen maar njet zeggen en verder stommetje spelen je best doen is. Asha Khoenkhoen, microfoon van de VNG: krijg jij straks een bonus voor dit soort gewauwel?
Meneer Herbert heeft er ,net als zoveel burgers, geen enkel idee van wat ambtenaren uberhaupt doen in de gemeentehuizen, provinciehuizen en andere overheidsgebouwen. Ik zal daarom voor de vuist weg wat noemen:
Uw buurman heeft plannen voor een torenflat...
De straatverlichting is kapot...
Uw riool is verstopt ... (als het er al ligt)
Het openbaar groen staat drie meter hoog...
U heeft wespen in de spouw...
U wilt naar het buitenland (paspoort, ID, vliegveld, spoor od snelweg)
U raakt arbeidsongeschikt en zoekt een geschikte woning ...
U heeft geen werk meer omdat ambtenaren (en andere burgers) geen geld hebben om uit te geven ...
Moet ik doorgaan?
@Q ambtenaar
Snap ik hoeveel er zijn?
Ik snap, mijnheer anonieme (!) ambtenaar, dat de omvang steeds minder gaat worden via uitbesteding werk en dus de marktwerking.
Op actie volgt (versneld) reactie.
Wie een kuil graaft voor een ander...
Ik blijf bij mijn mening dat stakers niet zondermeer publieksbelang mag misbruiken voor eigen belang, punt!
Hoe minder collega's hoe beter! Zolang ik maar overblijf.
@Q
Ja,ik zie je lijstje. Mat waarom moet de overheid dat allemaal doen? Als er bij mij thuis een lamp stukgaat, een afvoer verstopt raakt, de tuin verwildert enzovoorts, dan bel ik toch ook een electricien, een loodgieter of een tuinman? Of dan doe ik het zelf? Dat kan ik toch ook doen voor de lamp voor mijn deur en het gazon in mijn straat? En als ik naar een andere woning moet omdat er iets met me dramatisch misgaat (arbeidsongeschikt, failliet enzovoorts) kan ik toch zelf een andere woning zoeken?
Ik begrijp ook wel, dat er minder assertieve mensen zijn, maar door alles voor die groep te regelen emancipeer je hen niet. Kortom, al die overheidsbemoeienis heeft een historische achtergrond, maar daarmee is het nog niet gezegd, dat de burgers het zelf niet zouden (moeten) kunnen,
Ik weet heel goed, wat anbtenaren overdag doen. Ik kom namelijk erg vaak in stadhuizen, provinciehuizen, ministeries e.d. Ik weet, dat er hardwerkende ambtenaren zijn (waarbij hard werken niet gelijk staat aan doelmatig zijn), maar ook dat pauzes worden opgerekt, lang koffie wordt gedronken, medewerkers zich vaak en langdurig ziek melden, veertig keer per dag een rookpauze nemen enzovoorts.... en nooit een minuut eigen tijd investeren. Heb je wel eens een gemeentelijk parkeerterrein bekeken 's middags na vieren, of een provinciehuis bezocht op vrijdag?
@Q ambtenaar
Met een dergelijke jungle mentaliteit illustreert u de noodzaak tot een onafhankelijke autoriteit waaraan vooraf toestemming voor staken moet worden gevraagd, indien publieksbelangen daarbij geraakt worden!
Dat collega's ontslagen worden via het uitbesteden van werk interesseert u dus geen bliksem.
@Criticus Ambtenaar
Iemand in een koekjesfabriek, meubelfabriek etc, heeft geen chantagemiddel als schade toebrengen aan publiek, want de consument kan elders terecht. Voor een paspoort bijvoorbeeld niet. Ambtenaren zouden in deze fragiele economische tijd hun eigen belangen niet voorop moeten stellen. Er zijn kwetsbare groepen die met de bezuinigingen meer recht van spreken hebben om er niet op achteruit te gaan!
Die inkomens, de vangnetten en de ambetenarensalarissen komen allemaal uit de belastingpot.
Dat gedonder nu met looneisen tast het hele loongebouw in Nederland aan. Onverantwoordelijk, juist nu!
@Hertbert.
Deze ambtenaar Q is veel te druk met zichzelf bezig en eigen belang om lijstjes te maken!
In uw reactie, bedoeld voor ambtenaar Criticus, neem ik aan, kan ik mij vinden. Vrijdagmiddag ben je er niet zeker meer van of je de betreffende persoon aan de lijn krijgt.
Ambtenaren hebben tot nu toe ook veel meer baanzekerheid en werkflexibiliteit.
@rwindt
Basht een ambtenaar zichzelf, is het weer niet goed! Meneer, waar is uw gevoel voor humor? Ziet u trouwens hoe op tijd ik vandaag aan de gang ben gegaan? Speciaal voor u! Flexibel toch.
@ Herbert
U heeft gelijk dat hard werken (van individuele ambtenaren) en gebrek aan doelmatigheid (van een ambtelijk apparaat) kunnen samengaan. En natuurlijk zijn er ook ambtenaren die de kantjes ervan aflopen (er zijn trouwens ook werknemers in het bedrijfsleven die dat doen).
Maar wat is doelmatigheid? Stel dat je een brandweerman bent, dan is het doelmatig om beschikbaar te zijn voor het geval dat er brand uitbreekt, ook al ben je niet continu in touw om branden te blussen. Soms lijkt het werk van ambtenaren daar op.
Ook moeten ambtenaren doen wat de politieke bestuurders willen. En die willen vandaag vaak iets anders dan gisteren. Daardoor lukt het vaak niet om consequent een efficiënte werkwijze op te bouwen. Bovendien willen politieke bestuurders graag goed voor de dag komen en verwachten van ambtenaren dat die hen daarbij retorisch ondersteunen. Die houding: vooral een goed verhaal hebben, beïnvloedt de werking van de hele ambtelijke organisatie. Om niet in de problemen te komen, gaan sommige ambtenaren de politici een beetje imiteren. Dat gaat dan ten koste van de bedrijfsmatige efficiëntie.
Nog even @rwindt: je kunt best een jungle constateren zonder zelf een jungle-mentaliteit te hebben. Probeert u zich eens te verdiepen in hoe het echt werkt, in plaats van vrijblijvend wat te roepen.
De cao voor ambtenaren is sinds 1 juni 2009 ten einde. Op 1 april 2008 kregen ambtenaren een koopkrachtverhoging van 1%. Als het aan het kabinet ligt dan blijven ambtenaren de komende jaren ook op de nullijn zitten. 6 jaar geen correctie op de inflatie. Dat betekent minder bestedingen door ambtenaren bij bedrijven en ondernemers. Dat betekent een rem op de economie dat betekent ook een leegloop bij rijk, provincie en gemeente. De meeste mensen zullen dan pas merken wat ambtenaren doen.
Subsidieregelingen voor duurzame projecten, uitvoering geven aan regelingen voor werkzoekenden enzo kan ik nog 100 zaken opnoemen. Burgers missen deze zaken pas als ze er niet meer zijn en het is zo makkelijk om op ambtenaren te bezuinigen.
Wij hopen op de goede afloop voor een gezond Nederland. Dat wil iedereen toch.
Fijne dag
@S
U noemt een aantal taken waarmee ambtenaren zich bezig houden.
Dat rechtvaardigt volgens ambtenaren de nullijn niet in een mega bezuinigingsoperatie. De staat (dus Nederlanders betalen zich anders blauw aan rente en wordt de spoeling nog dunner dan die nu al is).
Dan kan de ambtenaar niet genoeg besteden om de economie te stimuleren is een ander argument van u.
Het lijkt mij eerlijker dat mensen, die nu krap kunnen rondkomen en vooral die daaronder met extra kosten i.v.m. gezondheidsissues, niet verder erop achteruitgaan i.v.m. inflatie. Die zouden meer recht hebben op een procent of meer vooruitgang, zodat zij de economie kunnen stimuleren door meer bestedingsruimte vanuit dezelfde belastingpot.
Iedereen met een baan is een groter of kleiner radartje in het geheel voor de BV Nederland. Om nou de banen die door alle werkende Nederlanders bekostigd worden zo speciaal te vinden, dat die niet op de nullijn mogen blijven in deze tijd, met alle bovengemiddelde zekerheden, die deze groep al heeft, lijkt mij niet fair en vrij egoistisch. De groepen die het harder nodig hebben en ook afhankelijk van diezelfde geldpot, kunnen niet staken en publieksbelangen als chantagemiddel inzetten!
Over een solidaire samenleving gesproken...
In elk geval zullen stakingen de beeldvorming van ambtenaren, vrees ik, verslechteren (ze zorgen goed voor zichzelf, eigen zakken eerst, etc. etc.)
@Q
Wie roept nou maar wat vrijblijvend?
Wie moet verdiepen?
U weet de zaken wel op z'n kop te zetten.
Ineens is wat u zegt zelfbashing en humoristisch bedoeld, heeft u dus geen junglementaliteit in een jungle.
Ik ben ingegaan op inhoud van uw reactie en als u iets anders zegt dan dat u bedoelt moet u dat niet op mijn bordje gooien.
Maar goed, u heeft e.e.a. nu rechtgezet.
@rwindt
Ik ben blij in uw reactie op S te lezen dat u zich zorgen maakt of er wel een goede beeldvorming is over ambtenaren. Maar draagt u zelf niet een beetje bij aan eventuele negatieve beeldvorming?
Als het om rekensommetjes gaat (plus, nullijn e.d.), dan vergeet men nog wel eens dat in tijden van voorspoed de lonen van ambtenaren achterblijven bij die in andere sectoren.
Als het om (gedeeltelijke) zekerheden gaat: die zijn er niet voor de lol, maar omdat ambtenaren het politieke bestuur dienen. De instabiliteit van de politiek vereist een stabiele en loyale uitvoeringsorganisatie.
Loyaliteit heeft altijd een element van wederkerigheid. En dat is precies waar de overheidswerkgevers niet meer aan willen. Ze willen wel loyaliteit krijgen, maar daar geen loyaliteit tegenover stellen. Die trend is er al een aantal jaren, en nu is er voor sommige ambtenaren een grens bereikt.
Een nullijn zou voor mij acceptabel zijn in het geval dat voor iedereen zou gelden.
Echter het salaris van burgemeesters en wethouders is/wordt wel verhoogd.
De nu gevraagde 1.5 % is overigens ook geen salarisverhoding maar een compensatie vanwege de inflatie.
De top verrijkt zich (bonussen bij de banken gaan ook nog steeds door) en het voetvolk betaalt de rekening. Onacceptabel.
Zojuist bleek dat er wel miljoenen beschikbaar zijn om het WK-voetbal te gaan organiseren.
De gelden van de 1.5% voor gemeenteambtenaren is gewoon gereserveerd, van het uitgeven wordt dus niets en niemand minder.
Tenslotte een landelijk geplande aktiedag staat voor 01 juni 2010 op de rol.
Reserveren dus die dag in uw agenda !!
@herbert,
"Waarom moet de overheid dat allemaal doen? Ik kan of regel dat zelf wel. "
Correct, want het is allemaal van u. Alles buiten uw eigendom is openbaar terrein en valt onder de verantwoordelijkheid van de overheid. U heeft wellicht wel de sociale insteek om ervoor te zorgen dat het gerepareerd wordt, de mensen om de hoek wellicht niet. Er zijn niet alleen minder assertieve mensen, maar vooral erg veel mensen die het niet willen regelen.
wat betreft het zoeken naar een andere woning, is dat inderdaad aan u.
Maar wie zorgt ervoor dat er dergelijke woningen worden gerealiseerd?
Over de werktijden mag ik u vertellen dat er ook 's avonds en in het weekend gewerkt wordt indien daar noodzaak voor is. Net als iedere andere van 8.30-17.00 werkende met een kantoorbaan of lopende bandwerk draaien wij de uren die in de CAO zijn afgesproken. Of werken die allemaal vrijwillig meer dan in de CAO staat?
U heeft naar mijn mening een flink gekleurde bril op en ik verzoek u deze eens af te zetten en eens mee te lopen met de werkzaamheden van een ambtenaar, voordat u weer doorgaat met dit soort oppervlakkige en generaliserende meningsuitingen.
@ Q
Ik vind niet dat ik ongenuanceerd ben.
Alles wat niet positief ervaren wordt in reacties, is voor betrokkenen nooit welkom. Wel of niet genuanceerd. Mensen zijn nu eenmaal gauw in hun kuif gepikt.
Ik vind wel dat ambtenaren zich in deze tijd niet van meer belang dan andere werknemers moeten voelen, of weg moeten kijken van het feit dat salarissen uit de belastingpot komen en heel wat menselijke noden daar ook uit bekostigd worden. Ik herhaal mijzelf nu, maar daar wordt niet op gereageerd.
Het is een inflatiecorrectie en gereserveerd reageert iemand. Als het tij keert, verzet men de bakens. De crisis en de noodzakelijke bezuinigingen is een faire reden om de nullijn aan te houden, om daarmee noden bij anderen, die ook afhangen van de belastingpot. Daarbij blijf ik het misbruik van positie vinden t.o. andere werknemers om publieksbelang als wisselgeld te misbruiken.
Als het klopt dat de salarissen van B&W wel verhoogd worden, moeten de bedenkers daarvan zich schamen en B&W in dit land zich doodschamen als zij dat aannemen.
Allerlei andere onwenselijkheden in deze wereld erbij halen als argument vind ik zwak. Hoe het salaris van ambtenaren voorheen was opgebouwd eigenlijk ook.
Een economische en fin. wereldcrisis is een faire reden om de regels te mogen veranderen tijdens het spel t.b.v. een balans in het staatshuishoudboekje.
@rwindt
U schrijft: "Een economische en fin. wereldcrisis is een faire reden om de regels te mogen veranderen tijdens het spel t.b.v. een balans in het staatshuishoudboekje."
Interessante en gevaarlijke opvatting. Als iedereen tijdens het spel de regels gaat veranderen, dan verandert het hier in no-time inderdaad in een jungle.
Stel u vraagt een vergunning aan voor een parkeerplaats in uw eigen straat, in uw eigen stad, en de betreffende ambtenaar zegt: "Sorry, maar we hebben tijdens het spel de regels veranderd vanwege het grote aantal aanvragen. Forenzen van buiten de stad krijgen nu even voorrang, ook in uw straat." Wat zou u dan zeggen?
En wat zou u zeggen als de ambtenaar vervolgde: "Ja, ik weet dat het vervelend is, maar ze hebben de regels voor mij ook tussentijds veranderd, ik zit al vier jaar op een nullijn. Wat vindt u dáár eigenlijk van?"...Vette knipoog.
Zou u dan wat zeggen? Of zou u zwijgend de portemonnee grijpen en die ambtenaar meteen wat toestoppen, omdat u zich realiseerde dat de regels van het spel tussentijds waren veranderd en u toch echt graag die parkeerplaats wilde?
Wilt u dat wij ambtenaren, net als de werkgevers, het normaal gaan vinden om de regels van het spel tussentijds te veranderen? Dat zal niet altijd in uw voordeel werken, ben ik bang.
@Q
Gaat u nou de grootste economische crisis in de wereld sinds de beruchte jaren 30 crisis vergelijken met een parkeerplaats in een straat? Meent u dat serieus, of mis ik nou weer een "ondertiteling" die mensen die u goed kennen automatisch toepassen?
U past met het woord gevaarlijk extreem zwaar geschut toe. Als ik die maatvoering aanhou is staken zonder verantwoordelijkheid voor anderen en met inzet van die anderen, heel erg gevaarlijk te noemen!
Ben benieuwd naar de uitsptraak van de rechter vandaag over de vuilnissituatie in Amsterdam tijdens Koninginnedag.
Stel trouwens wederom vast dat niet gereageerd wordt op het feit dat salarissen van ambtenaren uit de algemene middelen komen, waar ook hulp t.b.v. vele andere menselijke noden uit betaald worden. Dat is een andere situatie als staken bij een multinational.
Als ambtenaren daar niet bewust van zijn word ik wel ongerust en zal dit een negatieve uitwerking hebben op imago van ambtenaren in het algemeen.
@rwindt
Nee, natuurlijk vergelijk ik een economische crisis niet met een parkeerplaats. Moet ik alles voor u uitspellen? Goed dan, omdat de middagpauze er alweer aankomt.
Elke grote ontwikkeling (bv. een economische crisis of de crisis dat er miljarden auto's in de wereld rondrijden die ongelofelijk veel parkeerruimte vereisen), komt tot uiting in een enorm aantal kleine situaties die het dagelijkse leven van mensen raken (bv. dat graaiers je salaris willen afknijpen of dat je je auto niet meer in de buurt van je huis kan parkeren).
Wat gevaarlijk is, is als bij mensen het gevoel verdwijnt dat het nodig is om betrouwbaar te zijn en gemaakte afspraken na te komen. De werkgevers (VNG, IPO etc.) hebben in dit geval Agnes Jongerius (FNV) op een gigantische manier genaaid, en daarmee ook de ambtenaren. Er was vorig jaar een akkoord over de lijn die zou worden gevolgd. En nadat de werkgevers de oogst binnen hadden, zeiden ze doodleuk dat ze hun kant van de deal niet gingen nakomen. En ze zetten Jongerius weg als "een beetje dom".
Als dat de manier wordt waarop er met ambtenaren en hun vertegenwoordigers wordt omgegaan, dan kun je als ambtenaar drie kanten op: 1. richting gedweeë kantoorslaaf 2. ruggengraat tonen. 3. junglementaliteit ontwikkelen. Ik ben voor nummertje 2 en daarom ben ik met u in gesprek.
M.b.t. uw opmerking over dat onze salarissen uit algemene middelen komen: dat kun je ook aangrijpen als argument dat ambtenaren helemaal geen salarissen meer moeten krijgen, maar alles als vrijwilliger moeten doen. Er zijn wel landen waar ze dat systeem hanteren. En daar zijn de ambtenaren dus corrupt, want ze moeten ook leven. Dat kost de maatschappij veel meer dan ambtenaren die zich eerlijk behandeld weten en dus ook hun werk naar eer en geweten doen.
De ambtenaren vragen niet om meer salaris. We willen alleen een inflatiecorrectie. En we willen dat er eerlijk met ons wordt omgegaan.
@Q
De noodzaak om te kunnen rekenen op het nakomen van afspraken doe je beslist niet te kort in deze crisis. Dat wordt nu aangegrepen als een argument.
In een kleiner verband als een gezin kunnen ook omstandigheden zich voordoen dat eerdere afspraken met de kinderen door overmacht niet nagekomen worden. Ze zouden naar een pretpark, maar opa en oma is plotseling ernstig ziek geworden. Zo kun je tal van overmacht voorbeelden bedenken en waar reeele mensen in mee kunnen gaan.
U schetst uw beeld van de situatie t.a.v. het conflict. Elke medaille heeft twee kanten en werkgever, werknemer en (bestaansrecht en overleving) vakbond, hebben ieder hun eigen perceptie met daarin ook vooral eigen belangen. Vandaar dat ik het van belang vind bijvoorbaat een onafhankelijke deskundige autoriteit een afweging te laten maken tussen die belangen en daarbij het publieksbelang of algemeen belang (als daar sprake van is) ook in die afweging betrekken. Zodat het geen jungle wordt en het recht van de macht of kracht slechts de doorslag geeft. Hoe je het ook wendt of keert, het blijft chantage ten koste van mensen, die met het conflict niks te maken hebben. Dat ook een dominoeffect naar andere sectoren als de zorg kan hebben.
U vindt het vast geen probleem om uw vakantiedagen op te nemen om familieleden in ziekenhuizen, verpleeghuizen of thuis te verzorgen als het personeel staakt in die sector?
Wat is uw moreel recht meer tenslotte dan die van hen.
Het blijft t.o.v andere werknemers, zonder die chantagemiddel, een ongelijke wedstrijd tussen werknemers in dit land om die inflatiecorrectie af te dwingen! Dat heeft niks met uw opmerking van doen t.a.v. ambetenaren als vrijwilligers te bestempelen.
Ik vind het altijd te prijzen als iemand 'ruggengraat' toont. Maar wat is nu in deze situatie ruggengraat tonen?
Volgens mij heb je ruggengraat als je zelf de regie over je leven in handen neemt. Vind het, dat jouw werkgever jou heeft genaaid, zoals Q stelt? Dan neem je ontslag en zoek je een andere werkgever (niet noodzakelijkerwijs in die volgorde).
Staken is geen ruggengraat tonen: dat is het etaleren van slachtoffergedrag.
Ik heb er altijd begrip voor als mensen vinden, dat ze niet voldoende verdienen, maar ik verwacht dan dat ze het óf accepteren, omdat ze het werk leuk vinden, of de werkdag wel relaxed en de reistijd laag, óf uitzien naar een beter betaald werk.
@Morsnova
Dus al die mensen die vroeger met stakingen en andere acties het algemeen kiesrecht, verbod op kinderarbeid, de 40-urige werkweek, het minimumloon, doorbetaling bij ziekte etc. hebben afgedwongen... en die daarvoor soms grote persoonlijke risico's hebben gelopen... die hebben volgens u geen ruggengraat getoond, maar "slachtoffergedrag geëtaleerd"?
Wie zich niet neerlegt bij het recht van de sterkste, etaleert slachtoffergedrag? Heeft u te veel films van Mel Gibson gezien? Of juist te weinig?
Kennelijk bent u zo geprivilegeerd, meneer Morsnova, dat u zich niet kunt voorstellen dat er mensen zijn die werken omdat ze het inkomen nodig hebben, en niet omdat ze "het werk leuk vinden, of relaxed of de reistijd laag". Of bent u misschien zo iemand die graag de grote bazen naar de mond praat, omdat u zichzelf dan ook een beetje groot voelt?
Vraagje. Enkele topbankiers incasseren bonussen tot 30 miljoen, hoewel de betreffende bank onder hun leiding zwaar verlies heeft geleden, en vervolgens stellen zij voor dat alle werknemers met submodale salarissen 5% van hun salaris inleveren als bijdrage aan de oplossing van de financiële problemen. Mogen die werknemers van u dan staken? Of vindt u dat ze dan alleen bij andere banken mogen solliciteren, hoewel die ook verliezen hebben geleden en alleen maar mensen kwijt willen? Graag uw commentaar op deze casus.
@Q..... de tijden waarover u het heeft, het begin van de XXe eeuw, was een andere dan tegenwoordig. Toen hadden de (meeste) mensen niet de mogelijkheden om hun levenspad zelf in te richten. Dat is nu anders. Natuurlijk zijn er ook nu groeperingen, zoals de schoonmaakbranche, waar veel kansarmen zitten. Dat in die branches gestaakt wordt, kan ik billijken, maar mensen met een behoorlijke opleiding hebben dat niet meer nodig. Die kunnen hun leven zelf bepalen. Ik neem aan, dat u de vergelijking van een ambtenarenstaking voor meer loon in 2010 en de stakingen voor algemeen kiesrecht ook een beetje grotesk vindt.
Nu vind ik stakingen voor meer loon door medewerkers met voldoende arbeidsmarktkwalificaties uit den boze. Dus ook in uw bankenvoorbeeld.
Ik vind zelf ook CAO-afspraken niet meer van deze tijd, behalve, wederom, voor de onderkant van de arbeidsmarkt.
Ik kan me goed voorstellen, dat mensen inkomen nodig hebben. Dat heb ik zelf ook. Wat ik nu alleen zo ergerlijk aan ambtenaren vind, is dat ze erg veel klagen en altijd maar weer beweren, dat ze elders meer kunnen verdienen, maar zelden daar de consequentie aan verbinden om de overstap naar het bedrijfsleven te maken. Waarom denkt u, dat ze dat niet doen? Welnu, dat kan ik u verk;lappen: omdat ze hun bestaan als ambtenaar wel comfortabel vinden (qua reistijd, balans privé-werk, vrije tijd, facililiteiten bij ziekte). Daar is niets op tegen, maar dan niet klagen over te weinig salaris.
@ Morsnova
Als u zich zo ergert aan ambtenaren waarom wordt u dan geen ambtenaar? Kunt u het precies doen zoals u denk t dat ze het horen te doen. (maar waarschijnlijk komt u er dan achter dat de werkelijkheid toch iets anders funcioneert dan u vanuit uw luie stoel bedacht had)
@Criticus
Ik ben vier jaar ambtenaar geweest, en dat is me niet bevallen. Ik ben nu terug naar het bedrijfsleven. Ik zal u zeggen, waarom het me niet beviel, want de publieke zaak zelf draag ik een warm hart toe.
Het beviel me niet, omdat de werksfeer er vreselijk was: veel klagende medewerkers, veel sjokkende medewerkers, extreem hoog ziekteverzuim, endemisch gebrek aan kwaliteit, geen belangstelling voor prestaties, een hoger management, dat met de neus in de lucht liep maar waar niets uit de handen kwam, een slechte arbeidsmoraal (veel ziek, oprekken van pauzes, een half uur voor vertrek de computer afsluiten, de krant lezen onder werktijd, lange koffiepauzes), veel vergaderingen zonder resultaat, waar veel te veel mensen in participeerden.
Je moet er maar tegen kunnen. Ik niet. En dan sta je voor de keuze: pas ik me aan deze futloze massa aan, of ga ik weer voor de adrenaline. Het werd, gelukkig, het laatste.
@Morsnova... Aha, nu brengt u enige nuance aan in uw standpunt. U heeft het alleen nog over stakingen in recente jaren, en alleen op enige afstand van de onderkant van de arbeidsmarkt.
Maar hoe ziet die "onderkant" er precies uit? U lijkt een naïef beeld te hebben over de mogelijkheden van hedendaagse ambtenaren om ander werk te vinden. Let wel, het moet dan om werk gaan buiten de ambtenarij, want de onwil die de werkgevers hebben getoond om tot een redelijke oplossing te komen, strekt zich uit tot alle gemeenten, provincies etc.
Denkt u dat mensen met ambtelijke werkervaring en deskundigheid welkom zijn bij een fabrikant van elektrotechniek? Ik heb het dan niet over schoonmakers of secretariële medewerkers, en ook niet over hogere managers die alleen "op het proces sturen", maar over de grote middengroep van ambtenaren die zich met de inhoud bezighoudt. Net zo min als een elektrotechnicus kans maakt op een baan als beleidsondersteuner of archivaris, maken die kans op een baan als elektrotechnicus. Kwestie van specialisatie.
Eigen bedrijf oprichten dan misschien? Adviesbureautje voor communicatie met de overheid? Ik zal u iets verklappen: er zijn al héél veel van die adviesbureautjes en met de meeste wordt slechts zeer gedeeltelijk voorzien in het levensonderhoud. De adviseurs die wel "binnenkomen" (bijna altijd dankzij bijzondere persoonlijke relaties, die lang niet alle ambtenaren hebben), verdienen redelijk tot extreem goed. Maar zij kosten de belastingbetaler veel meer dan een communicatie-ambtenaar die hetzelfde werk doet. Is dat wat u wilt?
Ook vreemd: u bent tegen CAO's en tegen staken door "voldoende gekwalificeerd personeel", maar u zwijgt over de relatie met het graaien van topbankiers, in uw reactie op mijn casus. Mag er van u wel zwijgend gegraaid worden, maar niet luidruchtig gestaakt? Of anders: hoe wilt u het graaien tegengaan, als er niet meer krachtig geprotesteerd mag worden? Met een moreel àppel op de hoge heren en dames die elkaar de baantjes en het geld toespelen? Is dat niet een klein beetje naïef?
@Q Dit wordt een leuke discussie. Ik betwijfel dat het waar is wat u zegt: er zijn veel adviesbureaus die maar wat graag ambtelijke expertise willen hebben, dus er liggen meer kansen op de arbeidsmarkt dan u denkt. En dat geldt voor (bijna) alle beleidsterreinen.
Probeer het eens!
Een eigen bedrijf oprichten kan altijd, maar de concurrentie is inderdaad niet mis. Dat moet je willen. Ondernemen is leuk, maar heeft niet alleen vrolijke kanten. Het stikt inderdaad van de communicatieadviesbureaus.
Ik ben bewust niet ingegaan op de opmerking over graaiers, omdat je dan snel bij in populistisch vaarwater komt. Lang niet elke bonus is immers een vorm van graaien, al verdwijnt die nuance wel eens bij het grote publiek. Het aantal graaiers is, wat je er ook van vinden moge, numeriek heel klein. De meesten moeten het zonder doen, maar - dat is mijn stelling - redden het doorgaans toch goed.
Kortom, niet zo somber....je kan als ambtenaar zeker elders terecht, ook al werkt een erg ambtelijk CV niet in je voordeel, maar niet vanwege de inhoud als vanwege het imago van het ambtelijk arbeidsethos.
Een antwoord op uw vraag waar die onderkant van de arbeidsmarkt 'ophoudt' is niet eenvoudig te geven. Zeg maar - globaal - bij het hebben van een gekwalificeerde vakopleiding.
@Morsnova... Ja, het is leuk om echt discussie te hebben, niet alleen maar monologen. Laat ik een bekentenis doen: ik herken veel in het beeld dat u schetst van uw ervaringen tijdens uw periode als ambtenaar. Eerder noemde ik dat de "stroop" waar ambtenaren tot hun nek doorheen baggeren. We zitten, zogezegd, als vliegen vast in de stroop.
Ik zou graag een loonoffer brengen als ik daarmee ook die stroop kwijtraakte. Maar dat is een illusie. Zoals brandweerlieden in hun beroep met dodelijk vuur te maken hebben, zo hebben ambtenaren in hun beroep te maken met een hart- en vaatziekten veroorzakende stroop.
Het kleffe spul wordt veroorzaakt door de wensen en opdrachten van politieke bestuurders. Dat zijn dezelfde bestuurders die nu ons loon willen verminderen en daarmee goede sier hopen te maken.
Eerder zei u dat iemand ruggengraat toont als hij zelf de regie over z'n leven neemt. Dat ben ik met u eens. Staken voor een redelijk loon kan een manier zijn om regie over je leven te nemen. Het kan ook een manier zijn om geen verantwoordelijkheid voor je leven te nemen. Wat het is, hangt af van de motieven van degene die staakt.
Ik denk, op basis van een quick-scan onder mijn collega's, dat de futloze, zeurende ambtenaren die u beschreef, zelfs te lamlendig zijn om te staken. Van hen hoeven de werkgevers dus geen tegenstand te verwachten. Velen van deze futlozen zullen het zelfs eens zijn met uw opvatting dat staken niet goed is, want dan hoeven ze geen schuldgevoel te hebben over het feit dat ze, zoals wel vaker, niks doen. In mijn ogen verdienen deze types een vermindering van hun loon, of beter nog: ontslag.
Maar voor de publieke zaak is het niet voldoende als futloze ambtenaren verdwijnen. Er zijn ook energieke ambtenaren met een helder oog en hart voor de zaak nodig die juist blijven en de regie over dingen nemen. De conclusie is: je moet niet beknibbelen op de lonen, maar eindelijk beginnen met het voeren van een goed personeelsbeleid.
Wat mijzelf betreft, ik vraag me af of ik er op dit moment beter van zou worden als ik zou worden aangenomen door een adviesbureau omwille van mijn ervaring op het gebied van het functioneren van de overheid. Met andere woorden: ervaring op het gebied van door de stroop baggeren. Dan zou ik nog steeds hetzelfde doen als nu. Wellicht zou ik door zo'n bureau zelfs gedetacheerd worden... bij de overheid!
@rwindt (22.04.10,14:01)
Ik zie niet in waarom er sprake zou zijn van "overmacht" waardoor werkgevers genoodzaakt zijn gemaakte afspraken te breken. Kunt u dat uitleggen?
Wat betreft de overlast die burgers van een staking ondervinden: elke staking veroorzaakt hinder, of dat nu voor een fabriekseigenaar is, de klanten van een commercieel bedrijf of burgers. Een staking is namelijk een machtsmiddel, omdat andere middelen onvoldoende hebben gewerkt.
Je moet altijd goed kijken of een machtsmiddel niet te zwaar is. De vakbonden hebben zich al suf overlegd met de werkgevers, terwijl die achterover leunden en alleen maar 'njet' zeiden. Op een gegeven moment ga je dan stapsgewijs escaleren. Nederlandse ambtenaren staken over het algemeen heel weinig. In de huidige verhoudingen blijkt het helaas nodig te zijn, omdat de dialoog anders niet eens op gang komt.
@Q we komen steeds dichter bij elkaar. Ik ben met u van mening, dat een goed personeelsbeleid gewenst zou zijn. Bij de overheid is dat alleen maar op papier zo. Vandaar een jaariijks POP-gesprek zonder dat er een opleiding van enig niveau wordt gegeven.
Ik ben het ook met u eens, dat het goed zou zijn voor de overheid als kwalitatief goede medewerkers bleven. Dat is vrijwel niet zo; de meesten houden het niet vol. Mensen veranderen zelden van werkgever vanwege het salaris, maar wel als de voldoening ontbreekt. Kwalitatief goede mensen missen deze vaak, vanwege de gesschetste werksfeer en de belabberde managementlaag. De meesten hunner trekken dan aan hun stutten.
Ik ben het niet met u eens als u zegt, dat die stroop nu eenmaal komt door de politiek. Natuurlijk speelt dat een rol, maar de organisatiestructuren zijn de grootste boosdoener. Bovendien: vandaag de dag gaan er alleen nog maar ambtenaren in de politiek met als gevolg, dat de politiek verambtelijkt en de ambtenarij verpolitiekt. Dat betekent, dat politici ook alleen maar 'stroop' gewend zijn en daar geen vraagtekens bij stellen. De meesten van onze politici hebben nog nooit gewerkt in de profit-sector.
@Morsnova:
De vraag die in onze gedachtenwisseling nu voorligt, is: wat zijn de oorzaken van de stroop. Daarbij komt dan de vraag: is staken een geschikt middel om de stroop tegen te gaan?
Ik legde die oorzaken van de stroop vooral bij politieke bestuurders, maar niet "nou eenmaal", zoals u het opvatte. U legde de oorzaken vooral bij organisatiestructuren.
Ik heb al enkele reorganisaties meegemaakt waarbij de organisatiestructuur van (delen van) mijn werkgever ingrijpend werd gewijzigd. Na die wijziging zag je weer precies dezelfde reflexen en gedragspatronen optreden. Ook cultuurveranderingstrajecten hielpen niet, maar bleven steken in wat vage kreten. Ook het in groepssessies opstellen van mission statements bood geen soelaas. De organisatiestructuur vormt een bedding waar de stroop traag doorheen vloeit, maar is niet de oorzaak.
De bron moet m.i. gezocht worden bij de ambities van de politieke bestuurders en hoge ambtenaren, en de manieren waarop zij die ambities proberen te verwezenlijken. Ik ben het met u eens dat de politiek verambtelijkt is en de ambtenarij verpolitiekt. Het is een wereldje waarin men de eigen positie probeert te verbeteren door middel van het vertellen van grotendeels fictieve politiek-ambtelijke verhalen, waarbij een boeiende verteltrant echter is vervangen door clichés, stropdassen, borstklopperij en de uitstraling "ik weet hoe het zit".
Deze mensen zijn niet geïnteresseerd in een goed functionerende organisatie, omdat zij zich die niet kunnen voorstellen - zozeer gaan ze op in hun eigen, uitgekauwde verhalen. Ze denken dat een ambtelijke organisatie goed functioneert als die hen in staat stelt ongestoord hun verhalen te vertellen. Zolang mensen die zulk gedrag vertonen, bepalen wat er gebeurt, zal de organisatie stroperig zijn en het belang van burgers niet voorop stellen.
De enige manier om dat te doorbreken, is door actie van onderop. Praten alleen zal nooit voldoende effect hebben. De stembus alleen ook niet. Stakingen vormen een onontbeerlijke aanvulling op het zeer beperkte palet aan middelen dat door gewone mensen kan worden ingezet om de zelfgenoegzaam graaiende bestuurders tijdelijk weer een beetje met hun voeten richting grond te brengen. Een soort periodieke herinnering aan het feit dat er ook nog gewone mensen zijn die zich niet altijd gedragen conform politieke wensdromen en die óók reële wensen en behoeften hebben.
@Q
De start van de wereldcrisis in Amerika is iedereen hier toch overvallen en vereist ingrijpende maatregelen. Daarbij uiteraard vooral de hoge en hoogste salarissen niet ontzien.
Kwestie van witteboorden burgerschap.
Verder met grote interesse de discussie tussen u en @Morsnova gelezen.
Interessant de omslag te zien nu iemand met ervaring van binnenuit de discussie aangaat. Een heel goede en realistische bijdrage!
Dezelfde dynamieken zag ik in verpleeg- en zorgtehuizen.
Een enorme kloof tussen top en goedwillend deel van personeel.
Een kloof daarmee ook tussen top en clienten en/of mantelzorgers.
Is de tussenlaag teveel gericht op het behagen van de top dan komt de kwaliteit van werkklimaat op de tocht.
Dat type tussenlaag zoekt steun bij personeel met een pot stroop. Als daar bij nieuwe vacatures meer van gaan bijkomen (soort zoekt soort) komen de goedwillenden in minderheid. In die sector werk zat en die vertrekken langzaamaan. Alleen geldtekorten, of grote schandalen die dan toch naar buiten treden, zijn de wallen die het schip keren bij slechte bedrijfsvoering, of onwenselijk werkklimaat. Dat gaat vaak samen. Bij
Jeugdzorg speelt hetzelfde.
Dit zijn situaties waar een grote afhankelijkheid ook speelt en medeclienten weinig steun durven te geven aan terechte protesten van een individu. Echter, als een personeelslid terechte kritiek uit, krijgt die in de regel ook weinig steun van collega's. Er is op een of andere manier sprake van een psychologische blokkade om diverse redenen. Angst voor een ongewisse uitkomst. Vervelende carriere gevolgen. Werkt nou net lekker dichtbij. Of gewoon laks, het-zal-mijn-tijd-wel-uitdienen. Hekel aan onrust en gedoe.
De topmensen profiteren van die praktijk en binnen een sector houden zich liever bezig met zich goed te profileren binnen hun heilige netwerk, buiten de eigen toko dus.
Er is niets zo lastig dan een cultuur te wijzigen. Een algehele staking met publieksbelang als wisselgeld vind ik chantage. Het is zo gezamenlijk enerverend stoer en veilig ook - en nee heb je al - en ja kun je ook nog krijgen wellicht.
De cultuur verandert er niet mee.
Dat is een kwestie van burgerschap en verbeter de wereld en begin bij jezelf en je eigen omgeving.
Eens een ingenieur die zich bezighoudt met watermanagement gesproken. Ook een ambtenaar.
Als je dan informeert naar de werksfeer, hoor je een totaal andere mentaliteit.. Resultaatgericht en wie wat daartoe bijdraagt is geen prioriteit. Integer, pragmatisch en collegiaal.
Kennelijk speelt bij bepaalde beroepskeuzes ook persoonlijke eigenschappen een rol, waardoor een prettig werkklimaat ontstaat.
In het algmeen zal de stelling opgaan, hoe de eindverantwoordelijke inelkaar steekt bepalend voor cultuur binnen een organisatie. De belastingpot comfortabel dichtbij de hand zal efficiency niet bevorderen. Dat vergt een brede mentaliteit van hoog tot laag, zorgvuldig daarmee om te gaan.
@Q Alweer grotendeels eens. Ik geef wel roganisatiestrucuren de schuid, maar dat is neit adequaat uitgedrukt: het gaat niet om de structuren, maar om de cultuur van de organisatie, die inderdaad elke keer weerkeert als je de bordjes verhangt. Het is het beroemde cliché, dat stelt dat reorganisaties bij de overheid gelijk staan aan het schieten met hagel om een boom vol kraaien: de kraaien vliegen op, kakelen en schreeuwen vreselijk en veroorzaken een enorme stofwolk , maar naar verloop van tijd strijken ze weer neer op dezelfde boom, hooguit wellicht op een andere tak.
Inderdaad is het zelfgenoegzame management, dat niet geïnteresseerd is in een goed draaiende overheid, een grote boosdoener. Ik vind uw metafoor van die 'verhalen' wel mooi, want zo is het wel: de dames en heren leven in hun eigen werkelijkheid, geven geen snars om hun organisatie, die dus gebrekkig blijft functioneren, noch iets om hun personeel, alleen strijken ze graag hun veren als een pauw. Jammer voor deze mensen is echter, dat buiten de ambtenarij iedereen hen maar opgeblazen non-valeurs vindt. En dus blijven ze vooral de toppen van ambtelijke orgaiasaties vervuilen, want daar zijn ze nog "iemand". de goeden niet te na gesproken, want er zijn goede managers bij de overheid maar het gros functioneert als boven geschetst.
Zo kan het gebeuren, dat gemeenten bureaus vragen om externe expertise en dat motiveren met zinnen als "moet verstand van de inhoud hebben, want de kwaliteit van het eigen personeel is bedroevend". (Echt gebeurd, en niet de minste gemeente). Zo'n zin zou een manager, die begaan is met zijn organisaties nooit uit zijn pen krijgen, al was het alleen al omdat zo'n zin je eigen falen als manager etaleert. Of (ook echt gebeurd) "u denkt toch niet dat ik die rapportjes van mijn eigen personeel ook ga lezen? Dat is doorgaans rommel".
@rwindt:
We (u, Morsnova en ik) zijn het in belangrijke mate eens als het gaat om de diagnose van het slechte functioneren van de overheid. De volgende vraag is: wat doe je eraan?
U vindt staken een vorm van "chantage met publieksbelang als wisselgeld", u wilt dat iedereen "met zichzelf begint" en u denkt dat efficiëntie alleen bevorderd kan worden door "een brede mentaliteit, van hoog tot laag" om zorgvuldig met belastinggeld om te gaan.
Sorry, maar zo'n brede mentaliteit van zorgvuldigheid is er gewoon niet, in ieder geval niet in de ambtelijke organisaties waar ik iets van heb gezien. En van collega's hoor ik geen afwijkende geluiden over andere organisaties. De brede mentaliteit is: doen of (en geloven dat) je nuttig bent voor het algemeen belang, terwijl je in feite vooral je eigen belang behartigt.
Alleen een beetje preken gaat daar echt geen verandering in brengen. Behalve de preek, zijn hoogstwaarschijnlijk ook de wortel en de stok nodig. Een stok (d.w.z. een machtsmiddel) hoeft geen "chantage" te zijn. Als je elk machtsmiddel betitelt als "chantage", maak je jezelf weerloos. Ouders die kinderen opvoeden, gebruiken de preek, de wortel èn de stok. De jaren 70, waarin de stok uit de gratie raakte, zijn alweer een hele tijd voorbij.
Een staking kan een geschikt machtsmiddel zijn, als de oorzaken van de onvrede bij de staking duidelijk worden verwoord. Want verreweg de meeste bestuurders en hoge ambtenaren zijn net kinderen. Ze luisteren pas als ze iets te winnen of te verliezen hebben.
Toegegeven, het is geen perfect middel. Maar weet u iets wat effectiever is?
@Morsnova: dezelfde vraag zou ik aan u (en andere bezoekers van deze site) willen stellen. Weet u effectieve middelen om het functioneren van de overheid te verbeteren?
@Q
U zegt het is geen perfect middel.
Een algemene staking lost geheel niets op als het gaat om een slechte bedrijfscultuur.
Men dwingt wellicht via publieksbelangen de inflatiecorrectie af en daarna is het op het werk weer back as usual.
De slecht funktionerende managers voelen zich zelf niet aangesproken in hun kokerdenken en de goeden zien personeel vertrekken om te gaan staken. Is dat fair?
Nogmaals, het is ook een ongelijke inkomenwedstrijd tussen werknemers in Nederland. Wie heeft die dwangstok bij de hand en wie niet.
Als een bedrijf niet goed funktioneert verdwijnt die van het toneel. Of een manager wordt vervangen bij onvoldoende resultaat.
Bij overheid ligt dat totaal anders. Belastingpot ook nog prettig dichtbij.
Dat verklaart het verschil ook in cultuur m.b.t. efficiency. Een collegiale sfeer, waar dan ook, hangt sterk af van hoe de leidinggevende zelf inelkaar steekt en belang hecht daaraan.
Er is een integriteitsonderzoek orgaan.
Daar hoor ik verschillende reacties over.
Leers kwam daarmee in aanraking.
Stel dat er troubleshooterteams zouden zijn (vandaar uit of niet) per provincie, die via de personeelslijsten van overheidsorganisaties telefonische interviews houden over hun werkervaringen?
Een tiplijn erbij waar men ongewenste toestanden kan melden.
Wellicht hebben ze al genoeg te doen via de tips.
Zoiets zou ik graag willen voor organisaties binnen de zorg. Vanwege de zorgvuldige besteding van belastinggeld, maar bovenal vanwege de afhankelijkheidspositie.
Goede managers hebben niets te vrezen, de zwakken komen bovendrijven en kunnen niet meer met allerlei machtsmiddelen of vriendjespolitiek hun onvermogen camoufleren. Er ontstaat een zelfreinigend systeem..
Uitkomsten onderzoeken zijn openbaar!
Is er inderdaad sprake van slecht management moet er ontslag kunnen volgen als er na "de preek" geen verbetering optreedt binnen een redelijke tijd.
Nu is er "de preek" en de stok.
De eerste nodig voor denkomslag en draagvlak. De tweede gaat vrees ik voorlopig niet lukken in onze wal-keert-het-schip cultuur.
@rwindt:
U blijft maar uw mantra herhalen dat ambtenaren niet zouden moeten staken, zonder met nieuwe argumenten te komen. En u gaat niet in op wat ik zeg. Nog een keer dan maar: een staking kan onder bepaalde voorwaarden (!!!) bijdragen (!!!) aan een verbetering van de bedrijfscultuur. Namelijk door duidelijk te maken dat de onvrede over de heersende bedrijfscultuur zo groot is geworden, dat het de bedrijfsvoering van de overheid aantast.
U lijkt alleen geïnteresseerd te zijn in een wondermiddel dat in één keer alle kwalen geneest. Dat is niet realistisch.
U noemt ook enkele middelen die kennelijk volgens u effectiever zijn dan een staking: een bestaand "integriteitsonderzoekorgaan" (ik neem aan dat u de BING bedoelt), het creëren van "troubleshooterteams per provincie", en een "tiplijn voor het melden van ongewenste toestanden".
Heeft de BING de afgelopen jaren geleid tot een betere bedrijfscultuur bij gemeenten? Niet aantoonbaar, en dat is ook niet verwonderlijk: de BING is nog steeds wat te veel gelieerd aan de VNG, waar de dienst wordt uitgemaakt door de bestuurders van grote gemeenten.
Troubleshooterteams per provincie? Het onderzoek naar de politie Gelderland-Midden is in Binnenlands Bestuur uitvoerig aan de orde geweest. Het werd geleid door de Gelderse commissaris van de koningin persoonlijk, maar dit leidde niet tot een rapport dat voldoende helderheid verschafte. Misschien staan provincies niet ver genoeg boven de materie.
Een tiplijn? Die zijn er al in overvloed, en vooral ook op de redacties van media. Ondanks alle schandalen van de laatste paar jaar, lijkt het of bestuurders en andere hoge functionarissen daar bijzonder weinig van leren.
De middelen die u noemt, zijn op zichzelf dus niet voldoende effectief.
Een staking komt van binnenuit, genereert publiciteit en brengt mensen met elkaar in contact op een veel grotere schaal dan bij het zoveelste schandaaltje. Zo kun je een beweging bouwen van ambtenaren die uit het juiste hout zijn gesneden. Wat mij betreft zou de slogan kunnen zijn: "Eerlijk loon voor een eerlijke overheid".
@Q
Uw stelling over dat staken kan dan evenzeer als een mantra worden aangemerkt en u komt niet met alternatieven voor een algemene staking.
Waarom niet gewoon houden bij de lokatie waar men werkt trouwens? Te openlijk? Teveel psych. blokkades, zoals eerder omschreven? Dus liever massaal - en centraal - dus anoniemer - elders en daar de boel ontregelen, ook voor de burgers, die er wonen? Gratis treinkaartjes weer?
Bij die laatste grote staking vond ik het een geforceerde opgeklopte boel. In mijn omgeving werd enorm gepushed en gezwaaid met die treinkaarten, om er vooral naartoe te gaan. Het moest en zou als een grote onvrede overkomen op het journaal en in de kranten. Spekkies voor die bekkies. Het land staat op zijn kop. Niks van gemerkt, maar de media meldt het.
Per lokatie zal het ook genoeg media aantrekken.
U gaat steeds uit van succes. Dat ziet u dus als het wondermiddel. Eerder heb ik al gezegd, wellicht succes voor die compensatie als men het staken lang genoeg volhoudt.
Na de eerdere reacties over de werkmentaliteit lijkt mij dat geld toch de voornaamste reden bij het gros zal zijn om te gaan staken. Hoe houdt u dat uitelkaar?
Hoe denken u en anderen openlijke steun te krijgen binnen eigen werkomgeving voor een betere gang van zaken?
Het gaat hier op deze pagina al anoniem. Er zijn verbazingwekkend weinig reacties op deze topic voor een site van BB.
Nu verpakt u het mooi met uw slogan, waarvan u hoopt twee vliegen in een klap te vangen.. Hoe ik tegen dat "eerlijk" loon aankijk op deze manier zal ik niet herhalen. Als u via deze weg denkt ook een eerlijke overheid te bevorderen zult u zelf en medestakers een antwoord moeten hebben hoe?
Diverse argumenten voor niet-staken heb ik gegeven. Die zijn voor mij afdoende en meer heb ik niet voorhanden. Dit i.v.m. uw vraag omtrent meer argumenten.
Als ik het over een troubleshooterteam heb is dat een onafhankelijk bekwaam en deskundig orgaan, die ook vergaande sancties kan toepassen. Per provincie houdt niet in vanuit de Provinciale Staten!!
Als Bing niet goed funktioneert, of andere onderzoeken in het verleden niet voldeden, moet je de focus leggen op wat WEL voldoet. Matigheid produceert matigheid. Slagers die eigen vlees keuren voldoen in elk geval niet..
Sancties vanuit onafhankelijke beoordeling, in de vorm van degradaties of ontslag wel.
@rwindt:
Waarom zou ik met alternatieven voor een algemene staking moeten komen, als ik juist positief denk over de mogelijkheid om daarmee iets te bereiken? Uw logica laat u hier in de steek.
Wat mij betreft kunnen lokale acties overigens ook prima zijn. Waarschijnlijk zijn ze effectiever als ze worden gecombineerd met een landelijke actie.
U heeft volkomen gelijk dat er allerlei psychische blokkades bestaan bij ambtenaren. Velen van hen verzinnen van allerlei redenen om maar niet de nek te hoeven uitsteken door te gaan staken. Dat is wat onze mede-discussiant Morsnova terecht de "futloosheid" van veel ambtenaren noemde. Ik leg de verantwoordelijkheid voor de bestaande malaise dan ook niet uitsluitend bij bestuurders en hoge ambtenaren.
U heeft mij ook niet begrepen wanneer u zegt dat ik uitga van succes. Ik zie een mogelijkheid voor een begin van succes, meer niet. Maar dat zou al heel wat zijn. Ik zie staken dus zeker niet als een wondermiddel.
Je kunt bij een actie nooit alle motieven van de deelnemers precies onderscheiden. Het gaat erom dat iedereen zich grotendeels kan vinden in de dingen die de woordvoerders zeggen. Het is geen wiskunde.
Begrijp me goed, ik ben niet tegen BING of provinciale troubleshooterteams of onderzoeken. Ik zeg alleen dat die tot dusverre te weinig resultaat opleveren als het gaat om de kwaliteitsverbetering bij decentrale overheden.
U bent ergens tegen: namelijk tegen stakingen van ambtenaren. Ik zeg: alle middelen die kunnen worden ingezet voor verbetering, moeten we benutten.
@Q
Als ik niet positief denk over algemene stakingen met publieksbelang als wisselgeld (nadrukkelijk, al of niet door ambtenaren!), met alle gevolgen van dien , waarom zou ik dan wel met nieuwe argumenten nog moeten komen (vroeg u om). Voor uzelf vindt u het wel logisch dat dit overbodig is, omdat u "enige" heil ziet in een dergelijke staking.
U verweet mij een mantra (div. bezwaren heb ik genoemd) en u wilde nieuwe argumenten horen. Dat was de logica!
Voor goede controle met vergaande sancties is er lobbywerk nodig bij politieke partijen. Zowel landelijk als lokaal.
Dan is het effectiever dat je een belangengroep opricht met een aantal geestverwanten en dan is het nog vrees ik een kwestie van lange adem.
De snoeischaar is echter al dichtbij.
De roep wordt steeds luider, om een kleiner ambtenarenapparaat te krijgen. Je hoeft alleen maar de items op deze site te lezen hoevaak iets mis gaat en met veel kapitaalvernietiging. Indien ambtenaren de publieke zaak integer uitvoeren, zou niemand roepen om verkleining.
Zelfs met duizenden banen op de tocht blijven ze passief als het gaat om een zelfreinigend mechanisme. Staken lukt dan bij een deel nog wel. Elders lees ik een reactie van een ambtenaar dat de soep toch niet zo heet gegeten wordt. We gaan hier echt geen Griekse toestanden beleven,
Zelfs daar protesteren ambtenaren en willen van belastinggeld over de grens hun positie beschermen.
We komen op een dood punt denk ik in de discussie. Dank voor uw openhartige inbreng in elk geval. Dit onderwerp komt zeker terug op deze site en dan hoop ik u hier na de staking nog eens tegen te komen en uw bevindingen te horen, of het heeft gebracht waarop u gehoopt had.