Treatment threshold
Wat is bepalend voor de behandeling van een patiënt in een ziekenhuis? Ik ben er haast zeker van dat iedereen hetzelfde zal antwoorden op deze vraag, namelijk dat ‘dit alleen wordt bepaald door strikt medische argumenten’. Maar zo vanzelfsprekend is dat helaas niet.
Zo hoorde ik laatst van een directeur van een zorgverzekeringsmaatschappij het volgende: de maatschappij beschikt over verwijsbrieven van medisch specialisten die een patiënt doorsturen naar een collega specialist, zodat deze laatste ‘ook nog een declarabele verrichting kan doen’. De medische noodzaak van een dergelijke verrichting is hierbij ondergeschikt gemaakt aan de drang tot declareren. Dat kan natuurlijk niet de bedoeling zijn. Maar het is wel het gevolg van de wijze waarop in Nederland de gezondheidszorg is georganiseerd.
In de maatschapcultuur waarop vrijwel alle ziekenhuizen zijn gestoeld, is het directe verband tussen het aantal verrichtte en dus declarabele handelingen en het inkomen van de medisch specialisten een gegeven. Hierin zit juist het gevaar. Het gevaar dat het gedrag van de medisch specialist eerder declaratiegedreven dan patiëntgedreven zal zijn. Nu gaat het veel te ver om alle medisch specialisten van dit gedrag te beschuldigen, maar bovengenoemd voorbeeld geeft aan dat het in dit systeem wel tot de mogelijkheden behoort.
In het Slotervaartziekenhuis zijn (bijna) alle medisch specialisten in loondienst. De salariëring is gebaseerd op de AMS, de arbeidsvoorwaardenregeling medisch specialisten. Hierdoor is bij onze specialisten geen sprake van een financiële prikkel bij de keuze van een behandeling. De treatment threshold, het punt waarop specialisten besluiten tot een behandelplan te komen, wordt alleen bepaald op strikt medische gronden. Onze artsen zijn zich er terdege van bewust dat veel onderzoeken voor de patiënt onrust, lichamelijk ongemak en pijn met zich mee kunnen brengen. Daar moet je dus voorzichtig mee omgaan en ze alleen uitvoeren als daar een medische reden voor is. Het patiëntenbelang staat hierbij altijd voorop. Bijkomend maatschappelijk voordeel is dat onnodige onderzoeken ook minder kosten met zich mee zullen brengen.
Wat zou er gebeuren als de werkwijze die we in het Slotervaartziekenhuis gebruiken de norm (lees de benchmark) in Nederland zou worden? Als medisch specialisten in loondienst zouden komen en geen financiële prikkel meer zouden hebben tot het uitvoeren van declarabele onderzoeken? Ik ben ervan overtuigd dat er in ieder geval minder loonkosten op de zorg zouden drukken en dat er minder, onnodige onderzoeken verricht zouden worden. Dit zou zo maar een totale landelijke besparing van een miljard euro per jaar op kunnen leveren. Maar dat geld is lang niet het belangrijkste. Het zou betekenen dat de patiënt het uitgangspunt moet worden van het medisch handelen. En daar zouden we toch in de gezondheidszorg alles voor opzij moeten zetten.
Aysel Erbudak
Voorzitter van de Raad van Bestuur van het Slotervaartziekenhuis
Reacties: 7
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Ga vooral uw gang en breek die heilige huisjes maar af. De maatschappij waardeert u er uiteindelijk voor.