Mooi instrument
Gemeenten hebben met de sociale werkvoorziening (SW) een mooi beleidsinstrument in handen, zeker sinds de modernisering van de wet per 1 februari 2008. Al zullen de meeste dat vooralsnog absoluut niet zo zien.
De laatste jaren hebben beide partijen weinig met elkaar te maken gehad - alleen als de begroting van het bedrijf moet worden opgemaakt. De SW-bedrijven kampen bijna zonder uitzondering met financiële tekorten. Gemeenten móeten een voorziening hebben voor hun burgers met een SW-indicatie en zien zich genoodzaakt die tekorten jaar na jaar aan te vullen.
Er is alle reden voor een hernieuwde kennismaking. De sociale werkvoorziening kan voor gemeenten een uniek arbeidsmarktinstrument zijn, zeker in samenhang met de Wet werk en bijstand. Beide voorzieningen richten zich op mensen aan de onderkant van de arbeidsmarkt. Het onderscheid tussen iemand in de bijstand of iemand werkzaam in een sociale werkvoorziening is vaak nogal kunstmatig. Ook in de bijstand zitten veel mensen die eigenlijk niet meer mogen hopen op een plek op de gewone arbeidsmarkt en voor wie de commerciële reïntegratiesector geen oplossing heeft.
Belangrijkste verandering in de Wet sociale werkvoorziening is dat gemeenten nu een belangrijk deel van de financiering in handen hebben. Gemeenten kunnen onderzoeken wat de sociale werkvoorziening nog meer kan betekenen. Het wordt spannend of ze die kans ook grijpen. Er zijn geluiden dat gemeenten net als voorheen alles delegeren aan het bestuur van het SW-bedrijf en verder op afstand blijven. Het is voor die grote groep mensen onderaan de arbeidsmarktladder te hopen dat dat niet gebeurt.
Sandra Olsthoorn
Plaats als eerste een reactie
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.