Life of Pig

Het leed bij de ene methode is net zo erg als bij de andere. De dierenmarteling in de bio-industrie is wat sluipender (door de kippen en de varkens een normaal leven te ontnemen, maar ze wel op een min of meer pijnloze manier te doden. Ik moet bij de bio-industrie altijd denken aan de uitdrukking: 'de katjes in het donker knijpen').  Orthodoxe joden en moslims gunnen de beesten een beter leven, maar snijden ze uiteindelijk wel de keel door.

Als mens zou ik niet weten wat ik liever heb. Waarschijnlijk geef ik de voorkeur aan de snelle pijnlijke dood na een prettig leven in de wei. Altijd beter dan een leven lang opgesloten te zitten, onder bewaking van een computer die bepaalt wanneer ik mag eten en poepen.

De roman ‘Life of Pi’, van Yann Martell over het indiase jongetje Pi, dat na een schipbreuk alleen op een reddingsboot terechtkomt (nou ja, ook nog met een tijger), borrelt in mijn herinnering op. Pi drijft 227 dagen op de Stille Oceaan voordat hij wordt gered. Het jongetje is strikt vegetarisch opgevoed. Maar gedreven door de honger verorbert hij binnen de kortste keren levende vissen. En als er een varkentje in de buurt was geweest, had dat dezelfde behandeling kunnen verwachten.

Hoe zou Marianne Thieme van de Partij van de Dieren, de voorvechtster van dit wetsvoorstel tegen ritueel slachten, zich gedragen op zo'n bootje op de oceaan? Niet anders dan Pi, vermoed ik. Zonder enig mededogen zou ze de vissen verorberen om te overleven.

Het geweten is de mens tot last, omdat dat onze primitieve impulsen moet afremmen. Volgens mij zijn beide methodes - beesten opsluiten in te kleine kooitjes, of onverdoofd slachten met een scherp mes  - de beschaafde variant van: eten of gegeten worden. Om dat goed te praten, verzinnen de Joden en de Moslims dat de slacht onderdeel is van een godsdienstig ritueel, gelegitimeerd door God en Allah.

Westerse dierenfokkers roepen een andere God te hulp; de Wetenschap. Wetenschappelijke onderzoekers 'bewijzen' dat de westerse manier van slachten ‘diervriendelijker’ is dan die van Joden en Moslims. Maar beide invalshoeken zijn flauwekul. Het zijn niet meer dan uitingen van het gevecht dat ons primitieve brein voert met ons geweten.

Paul Lensink