Kinderombudsman: 'Kinderhulp verschilt per gemeente'
Iedere gemeente kan zelf bepalen hoe zij omgaat met kinderen die bijvoorbeeld in armoede leven of met geweld te maken hebben. Hierdoor ontstaat landelijke ongelijkheid. ‘Terwijl het niet uit zou moeten maken waar je woont,’ aldus Kinderombudsman Marc Dullaert. ‘De Rijksoverheid heeft het Kinderrechtenverdrag ondertekend, maar de naleving hiervan kan niet worden uitbesteed aan gemeenten.’
Niet alle hulpbehoevende kinderen in Nederland krijgen overal dezelfde steun. Dat stelt Kinderombudsman Marc Dullaert in de Kinderrechtenmonitor 2015.
Ongelijkheid
Iedere gemeente kan zelf bepalen hoe zij omgaat met kinderen die bijvoorbeeld in armoede leven of met geweld te maken hebben. Hierdoor ontstaat landelijke ongelijkheid. ‘Terwijl het niet uit zou moeten maken waar je woont,’ aldus Dullaert. ‘De Rijksoverheid heeft het Kinderrechtenverdrag ondertekend, maar de naleving hiervan kan niet worden uitbesteed aan gemeenten.’
Sociaal isolement
Arme kinderen zijn beter af in Amsterdam, Oude Pekela of Almelo. Die gemeenten steunen deze kinderen, waardoor ze bijvoorbeeld lid kunnen worden van een sportclub of meekunnen met een schoolreisje. Zo belanden kinderen niet in een sociaal isolement, aldus de ombudsman. In Utrecht is de armoedehulp minder goed geregeld.
Vluchtelingenkinderen
In hetzelfde rapport uit Dullaert ook zijn zorgen over kinderen die met hun ouders of alleen zijn gevlucht naar Nederland. ‘Niet alle opvanglocaties bieden onderwijsmogelijkheden of psychische hulp. Daarnaast is het niet goed voor de ontwikkeling als ze in een korte tijd vaak moeten verhuizen.’
Tegen het gesleep
Lid van de Tweede Kamer voor GroenLinks Linda Voortman is blij dat de Kinderombudsman met name dit laatste aan de kaak stelt: ‘Deze kinderen hebben vaak een verschrikkelijke reis achter de rug en zijn in veel gevallen getraumatiseerd. Net als ze hopen een beetje stabiliteit te hebben, worden ze van hot naar her verplaatst. Ik heb met de ChristenUnie al steun gekregen voor mijn motie om dit gesleep tegen te gaan. Ook ben ik bezig met een wet om het belang van het kind vast te leggen in de asielprocedure.’ (ANP)
Velen hiervan hebben nog geen idee wat zij moeten uitvoeren, laat staan hoe en wie de beslissingsbevoegdheden heeft.
Er zijn jeugdzorgwerkers, die onder het dreigement: dan roepen we de wethouder erbij, een beslissing moeten nemen waar zij het professioneel niet mee eens zijn.
Gemeenten zijn verantwoordelijk voor de voorwaarden waaronder jeugdzorgwerkers moeten werken.
Jeugdzorgwerkers zijn verantwoordelijk voor het feit dat de jeugdige de beste zorg krijgt die hij/zij nodig heeft. Raadsleden en wethouders en ander management heeft hier geen opleiding voor, geen kennis van en geen ervaring mee, hebben geen bevoegdheid, laat staan dat je je dan bevoegd kunt achten een beslissing te nemen. Niet bekwaam is niet bevoegd in deze, volgend de jeugdwet.
Mensen die geregistreerd zijn bij het SKJ mogen een beslissing nemen over de ondersteuning en behandeling. Zij zijn verantwoordelijk, mochten er zaken misgaan, dan komen zij voor de tuchtrechter en niet de raad of de wethouder of het management van een gemeente.
Gezien deze situatie handelen veel gemeenten onrechtmatig en willen zij anderen dwingen de jeugdwet te overtreden.
Dit lijkt, juridisch gezien, op een criminele organisatie die anderen dwingt beslissingen te nemen en/of werk uit te voeren, die niet professioneel en volgend de wettelijk regels onderbouwd worden, om zelf buiten schot te blijven.
Ik begrijp ook dat het komt uit de zorg voor fouten, je wilt niet de eerste gemeente zijn waar een gezinsdrama voorkomt. Maar dit voorkom je niet door zelf, als gemeente, beslissingen erdoor te drukken, maar door naar professionals te luisteren en hun onderbouwing aan te horen.
Jeugdprofessionals, laat je niet dwingen om beslissingen te nemen waar je niet achterstaat, overleg met je collega’s en neem gezamenlijk een standpunt in, als het misgaat (en dat kan altijd, je leert mensen nooit helemaal kennen) sta jij voor de tuchtrechter en niet je opdrachtgever.
Advies: Raadsleden en wethouders, loop eens mee op de werkvloer en luister op welke wijze beslissingen genomen worden, met hoeveel onderbouwing en ervaring hier gekeken wordt en besef dan dat het heel makkelijk lijkt, maar inhoudelijk en juridisch heel anders kan liggen.