Flexwerkende ambtenaren Rotterdam willen zekerheid

Vakbond FNV wil dat de gemeente Rotterdam haast maakt met inperking van het aantal flexibele contracten. Zij boden hiertoe maandagavond een petitie aan de concerndirecteur van de dienst Werk & Inkomen aan. De Rotterdamse gemeenteraad nam in april j.l. een motie aan, waarin het college werd verzocht het aandeel externe inhuur in de organisatie voor 2023 te reduceren tot 10 procent. 

Vijf jaar onzekerheid
Bij de dienst Werk & Inkomen zou de verhouding in teams echter soms zelfs twee derde flexwerkers versus een derde vaste medewerkers zijn, vertelt FNV-organizer Fatima el Mourabit die zich eerder in Amsterdam bezighield met de positie van flexwerkers. Ze wijst erop dat het bij Werk & Inkomen juist de bedoeling is dat mensen op uitzendbasis werken, aangezien zij bijstandsgerechtigden aan het werk moeten helpen. ‘Als er minder werk is, moeten dan weer mensen weg. Maar in Rotterdam zijn er nog steeds bijstandsgerechtigden, er is werk en ook een hoge werkdruk. Mensen raken overwerkt, maar er moeten ook medewerkers weg, ook als zij hier jaren hebben gewerkt. Het is onduidelijk wanneer je een vast contract krijgt. Als je goed werkt, een goede beoordeling krijgt en de testen goed afrondt, krijg je misschien na vijf jaar een vast contract. Maar er zit hierop geen beleid. En vijf jaar onzekerheid is lang.’

Motie
Tegen het beleid van de gemeente Rotterdam is mede daarom afgelopen april een motie ingediend en aangenomen. Het aandeel flexwerk moet terug naar 10 procent voor 2023. In 2018 was het aandeel ‘Rotterdambreed’ nog 15 procent. Maar hoe groot is het aandeel bij Werk & Inkomen precies? In het FNV-persbericht werd gesproken over 50 procent tijdelijke contracten, in de petitie van 60 procent, maar volgens El Mourabit werken in teams van vijftien mensen ongeveer elf mensen ‘flex’ en 4 vast. ‘Het is dus eerder twee derde dan de helft. Als je structureel werk doet, moet je na een jaar in vaste dienst komen. Ben je flexwerken, dan gaat het om seizoenswerk, opvang van langdurig zieke of om inzet op piekmomenten, maar het gebeurt structureel. Mensen snappen niet waarom ze dan toch in onzekerheid moeten zitten. Het veroorzaakt veel stress. Je kunt geen plannen maken, zoals een huis kopen, kinderen krijgen, sparen.’

W&I afhankelijk van tijdelijk geld
'De door de FNV genoemde cijfers kloppen niet', laat wethouder Arjan van Gils (D66, personeel en organisatie) weten. Concernbreed is het percentage contracten voor onbepaalde tijd op dit moment 82 procent tegenover 69 procent bij W&I. Contracten voor bepaalde tijd zijn concernbreed 6 procent en bij W&I 4 procent en externe inhuur in de hele organisatie 12 procent en bij W&I 27 procent. ‘In het begin van het jaar was dat laatste percentage nog bijna 30. Daarmee daalt het percentage al en we zijn bezig om het verder te laten dalen conform de motie. Daarvoor hebben we tot 1 januari 2023.’ Hij vult aan dat gezien de aard van het werk het percentage bij W&I waarschijnlijk altijd hoger is dan organisatiebreed, vanwege de relatief grote afhankelijkheid van tijdelijk werk en tijdelijke gelden. ‘Dat gaat om Europese subsidies en teruglopende Participatiefondsgelden.’

Al resultaten geboekt

Van Gils wijst erop dat de motie, een rapport van de Rekenkamer en het project Arbeidskosten al voor resultaten hebben gezorgd, zo heeft ‘externe inhuur’ een realistischer (hoger) basisniveau in de begroting 2020 en een minder grote terugloop meerjarig. Ook zijn er betere onderbouwingen op bijstellingen 2019, de begroting 2020 en terugloop meerjarig. Daarnaast zijn de ‘clusters’ zich meer bewust van de keuze voor inhuur en wordt er kritisch naar gekeken. ‘Op alle organisatieniveaus worden hierover gesprekken gevoerd.’ Verder wordt volgens Van Gils waar mogelijk hard gewerkt aan het omzetten van externe inhuur naar ambtelijk, zoals werkconsulenten bij Werk & Inkomen, Prestatie 010 bij Maatschappelijke Ontwikkeling en bij Stadsontwikkeling functies waarvoor ze niet alles willen inhuren, zoals bouwinspecteurs, landschapsarchitecten, constructeurs en stedenbouwkundigen.

Kwaliteit dienstverlening achteruit
Maar El Mourabit houdt vast aan de twee derde flexwerkers door wat ze in de praktijk ziet in teams. ‘Er zijn allerlei projecten: Statushouders, ‘Hallo Werk!’ Dat wordt inderdaad niet bekostigd uit één budget. Werknemers vallen onder de afdeling Werk. Via een uitzendbureau worden ze uit een potje gefinancierd, maar ze worden wel op de afdeling Werk op verschillende locaties in Rotterdam ingezet. Als ze solliciteren bij het uitzendbureau zegt die dat ze na 1 jaar een vast contract krijgen. Dan is het schrikken als ze daar komen en het blijkt pas veel later te zijn.’ El Mourabit snapt dat er tijdelijke potjes zijn. ‘Maar de flexwerkers snappen niet dat andere mensen worden aangenomen voor hetzelfde werk dat zij al doen en zij die dan anderhalf jaar moeten inwerken. Dat is tijdverlies en zorgt ook voor een achteruitgang van de kwaliteit van de dienstverlening aan de Rotterdammers.’