Raad staat vaak buitenspel in keuzes warmtetransitie

Gemeenteraadsleden moeten meer betrokken worden bij de Transitievisie Warmte. De totstandkoming van het document dreigt vooral een feestje te worden van ambtenaren en bestuurders. Dat kan fnuikend zijn voor het publieke draagvlak voor toekomstige maatregelen, betogen Merel Ooms en Nico van Buren van Platform31.

Aardgasvrij

In de transitievisie warmte (TVW) geven gemeenten aan op welke manier ze denken het aardgasvrij maken van woningen en gebouwen aan te pakken. Bijvoorbeeld met welke wijken of buurten wordt begonnen, welke vormen van duurzame warmte geschikt zijn om op die plek te gebruiken als vervanging voor het aardgas. Maar ook moet worden gekeken naar betaalbaarheid voor bewoners, en de kansen om grote investeringen in warmte- en energie-infrastructuur te combineren met andere ruimtelijke en sociale opgaven. Eind dit jaar moet iedere gemeente een eerste versie van de transitievisie klaar hebben.

 

Technisch aangevlogen

Maar waar de Regionale Energiestrategie (RES) in veel gemeenten heeft geleid tot diverse inhoudelijke politieke discussies in de gemeenteraad, bijvoorbeeld over de plekken voor zonneparken en windmolens, lijkt de discussie over de TVW nog niet van de grond te komen. De betrokkenheid van raadsleden is in het algemeen vrij laag. ‘De informatie die nu beschikbaar is over de transitievisie is vooral op ambtenaren gericht en wordt erg technisch aangevlogen’, zegt Merel Ooms. ‘Bestuurders en ambtenaren willen ‘de vaart erin houden’ en zien de raad meer als een lastige hobbel in een complex proces.’

 

Keuzes

Maar de gemeenteraad als volksvertegenwoordiging moet juist een centrale rol spelen in het maken van het beleid en keuzes maken voor de verschillende oplossingen, stellen Ooms en Van Buren. Vooral als het gaat om de keuzes die voor verschillende wijken, buurten en woningen gemaakt moeten worden. Nico van Buren: ‘Voor ieder soort vastgoed kan een andere oplossing mogelijk zijn, maar of dat financieel haalbaar is, heeft bijvoorbeeld te maken met de schaal waarop je dat doet. Dat geldt bijvoorbeeld voor een warmtenet. Maar of je uiteindelijk die keuze maakt voor zo’n warmtenet, of kiest voor een andere oplossing, is niet alleen gebaseerd op technische feiten. Het is een politiek proces.’

 

Aansluiten

Maar in de eerste versie van de transitievisie staat nog niet hoe alle woningen in een gemeente verduurzaamd moeten worden. De eerste wijken en buurten worden aangewezen die voor 2030 in beeld zijn om van het aardgas af te halen. En het zal nog tientallen jaren duren voordat iedere bewoner daadwerkelijk de woning verwarmt zonder aardgas. Toch waarschuwen Van Buren en Ooms ervoor dat ook aan het begin van het proces, besluiten worden genomen die gevolgen hebben voor de rest van de energietransitie. Als een woning van het aardgas af gaat, dan is de kans groot dat de bewoner voor het verwarmen van de woning alleen kan aansluiten bij een eerder gekozen alternatief. Als er wordt besloten om in de eerste aardgasloze wijk bijvoorbeeld geen warmtenet aan te leggen, dan is de kans dat het net er in de naastgelegen wijk wèl komt, een stuk kleiner geworden. Ooms: ‘en gemeenteraadsleden worden door hun kiezers aangesproken op dit soort keuzes. Dan is het des te belangrijker dat zij er ook een grote betrokkenheid bij hebben gehad en kunnen uitleggen waarom voor een bepaalde oplossing is gekozen.’

 

Koppelkansen

Van Buren: ‘Bovendien kunnen raadsleden nu nog afspraken maken met het gemeentebestuur over zaken als koppelkansen, door bijvoorbeeld het fysieke werk voor de energietransitie samen uit te voeren met de herinrichting en vergroening van de openbare ruimte. Zoiets moet je regelen voordat de weg opengaat. Maar de raad kan de eigen invloed ook vergroten door het stellen van kaders voor burgerparticipatie of betaalbaarheid. Daar kunnen ze vervolgens, later in het proces, weer op toetsen.’

 

Brug slaan 

Ambtenaren en bestuurders hebben de volksvertegenwoordiging hard nodig om dit proces succesvol af te ronden, zeggen Ooms en Van Buren. De warmtetransitie heeft gevolgen voor iedere inwoner van een gemeente, en de gemeenteraad kan juist aan de voorkant van het proces de brug slaan tussen bewoners en het gemeentelijk apparaat. Het optuigen van participatietrajecten is vaak een taak van ambtenaren. Raadsleden zijn vaak afwezig, terwijl zij juist de sleutel kunnen zijn naar wederzijds begrip. Ooms: ‘Ook als ze het niet eens zijn met het gemeentelijk beleid, kunnen ze naar bewoners toe wel uitleggen waarom die keuzes zijn gemaakt. En de andere kant op: raadsleden kunnen er ook op toezien dat tegengeluiden door de gemeente serieus worden genomen en waar nodig dit vertalen in kaders voor het optreden van College en ambtenaren.’

 

Inhoudelijke inbreng

Het betrokken blijven van de gemeenteraad bij de transitievisie kan bovendien lastiger worden door de Omgevingswet, die medio volgend jaar (waarschijnlijk) zal worden ingevoerd. Onder die nieuwe regelgeving ligt de vaststelling van programma’s in eerste instantie bij het College van B&W. Officieel wordt de raad dan pas betrokken als er voor de juridische inbedding een omgevingsplan moet worden vastgesteld. Ooms: ‘Dat is wel heel laat voor een inhoudelijk inbreng op dit onderwerp. Op die manier wordt de grip van raadsleden alleen maar kleiner en moeten ze daarna zwaardere politieke druk inzetten om grip te houden. Het is wat dat betreft beter om de transitievisie voor eind dit jaar door de raad te laten vaststellen. Dat gebeurt ook in veel gemeenten.’

 

Helpen

Maar de gemeente moet raadsleden wel helpen bij het krijgen van grip op het onderwerp. In eerste instantie door het verstrekken van toegankelijke informatie over de (politieke) keuzes die gemaakt kunnen worden. Platform31 ontwikkelde hiervoor de Wegwijzers Warmtetransitie met basiskennis voor raadsleden. Ooms: ‘Het gaat over voldoende ambtelijke ondersteuning, maar ook dat raadsleden regelmatig worden bijgepraat door de wethouder en ambtenaren.’ Volgens Van Buren hoeven bestuurders en ambtenaren niet bang te zijn dat een complex onderwerp als de energietransitie de raadsleden boven de pet gaat. ‘Je kunt erop vertrouwen dat raadsleden prima hun eigen afwegingen kunnen maken.’