‘Gemeenteraad bij driehoeksoverleg'

Iedere gemeente moet ten minste een keer in het jaar een driehoeksoverleg houden na afloop van een gemeenteraadsvergadering. Het gemeentelijke niveau van het driehoeksoverleg (burgemeester, OM en politie) dreigt namelijk uit het beeld te verdwijnen. Een publiek overleg dwingt politiechefs en officieren van justitie om op lokaal niveau verantwoording af te leggen.

Pretenties
Deze aanbeveling doet onderzoeker Edward van der Torre van LokaleZaken in het vandaag verschenen boek ‘Driehoeken: overleg en verhoudingen’, geschreven in opdracht van Politie & Wetenschap. ‘Een gemeentelijke driehoek herinnert de politie en het OM aan hun lokale opdracht. De politie kan hiermee ook zijn lokale tradities en pretenties waarmaken. Zij kan ook iets hebben aan goed geïnformeerde en betrokken raadsleden. Het is goed om een debat te voeren over een reële maatschappelijke agenda. Zodat niet de problemen die de politie ziet en wil zien het politiebeleid bepalen’, aldus Van der Torre. Om gemeenteraden een handje te helpen, heeft Van der Torre in zijn boek een modelmotie voor een gemeentelijk driehoeksoverleg afgedrukt.
 

Te grote afstand

Gemeenteraadsleden stonden volgens Van der Torre bij de regiopolitie al op grote afstand van het veiligheidsbeleid, maar die positie is met de invoering van de Politiewet van vorig jaar en de komst van de Nationale Politie verslechterd. Edward van der Torre: ‘Het driehoeksoverleg is op een hoger niveau gelegd. Voor je het weet, is de politie alleen maar bezig met het basisteam of een district. Het grote voordeel is dat er op dat niveau wat valt te besturen, maar dan wil je wel dat ze zich ook altijd verantwoordt op gemeenteniveau.’
 

Lokaal politiebeleid

Juist de inbreng van gemeenteraden kan burgemeesters op het spoor zetten om een goed lokaal politiebeleid te bepalen, aldus Van der Torre. ‘De minister kan wel zeggen dat het geweldig goed gaat met de jeugdgroepen, maar dat is op gemeenteniveau maar helemaal de vraag. Raadsleden laten zich te veel meesleuren in de cijfers en de rapporten van de politie. Ze zouden daar nuchter over moeten nadenken. Een leraar in de gemeenteraad kan precies vertellen dat er op zijn school minstens drie criminele groepen zijn. Zo’n man moet een vraag kunnen stellen in Roermond of Schiedam. Zijn lokale kennis hoort zwaar te wegen.’