Werklozen Twenterand ingezet als stratenmaker
Werkzoekenden in de gemeente Twenterand mogen met behoud van uitkering als stratenmaker aan de slag door achterstallig onderhoud aan troittoirs te doen. Het mes snijdt aan twee kanten: voor dit soort werk is geen budget, maar het wordt toch uitgevoerd en de werkzoekenden doen werkervaring op. Of is het toch verdringing?
De gemeente Twenterand zet werklozen in als stratenmaker. Volgens wethouder Ben Engberts (SGP) snijdt het mes aan twee kanten: achterstallig onderhoud waar geen budget voor is wordt toch uitgevoerd en werkzoekenden doen werkervaring en dagritme op.
Zonder loon werk verrichten
Maar is dit dan geen verdringing op de arbeidsmarkt, vraagt oppositiepartij Gemeente Belangen Twenterand (GBT), de grootste partij in de raad, zich af. De partij verwijst naar een uitspraak van “de vakbonden”. Die spreken van verdringing als de gemeente dit soort werk, waar geen geld voor is, laat uitvoeren door bijstandsgerechtigden zonder loon: ‘Gemeenten waar dit voorkomt doen iets fundamenteel mis en breken werkgelegenheid af. Immers de bijstandsgerechtigde die zonder loon (straat)werk verricht, werkt mee aan het creëren van een slechtere werkgelegenheid en een vermindering van zijn uitstroomkans.’ GBT noemt dit klare taal.
Budget is politieke keuze
Wethouder Engberts geeft aan dat een aanbesteding vanwege onvoldoende budget niet mogelijk is. Om het dan door bijstandsgerechtigden te laten doen vindt GBT een diskwalificatie van het ambachtswerk van stratenmakers. Bovendien vindt ze het feit dat er geen budget voor het werk is een politieke keuze. De partij vraagt zich af of stratenmakersbedrijven betrokken zijn bij het project en of er wel een persoonlijk trajectplan is voor de bijstandsgerechtigden waarin staat hoe zij naar betaald werk worden geleid inclusief eventueel scholings- of werkervaringstraject. Ook wil ze weten of werkzoekenden wel een beloning of onkostenvergoeding krijgen.
Geen aanbesteding voor stoeptegels
Volgens Jan Binnenmars (CDA), wethouder sociale zaken en arbeidsmarktbeleid is de bedoeling van het project om mensen zoveel mogelijk aan het werk te helpen en moet de soep niet te heet worden gegeten. ‘Van verdringing is geen sprake. Het gaat om achterstallig onderhoud, zoals losliggende stoeptegels. Daar wordt veel over geklaagd, maar daar ga je geen aparte aanbesteding voor doen. Het heeft dus niet met dat budget te maken.’
Geen verdringing, maar voorbereiding
Normaal doet Gemeentewerken dit soort klussen, maar de gemeente hoopt met de inzet van gemotiveerde werkzoekenden sneller op klachten te kunnen inspelen. ‘We spraken met mensen uit "de kaartenbak” die affiniteit hebben met dit soort werk. Een groep van zes mensen doet straks werkervaring op en als het nodig is krijgen ze ook scholing, zodat ze straks ook bij reguliere stratenmakers terecht kunnen. Wij vragen die bedrijven om werkervaringsplaatsen ter beschikking te stellen. Het is dus geen verdringing, maar een voorbereiding.’
Geen 200 meter trottoir
De zes werkzoekenden worden niet gedwongen te werken met behoud van uitkering. ‘Maar ze moeten het wel volhouden.’ Ambtenaren van Gemeentewerken begeleiden de werkzoekenden. De zes zijn gemotiveerd, maar hebben het werk niet per se eerder gedaan. ‘We hebben een duidelijk beeld geschetst van de werkzaamheden. Het is zwaar werk en we hebben gekeken of ze er fysiek toe in staat zijn. Het gaat niet om 200 meter trottoir aanleggen, maar echt om losse tegels. Klussen noem ik het.’
Kennismaking en experiment
De raad heeft al in mei 70 duizend euro budget vrijgemaakt voor het project. ‘Dat is niet voor de werkzoekenden, maar voor het materiaal. Mogelijke scholing wordt betaald uit het participatiebudget. Het is een kennismaking voor hen en een experiment voor ons. We gaan per direct van start en gaan door tot de winter invalt.’ Daarna wordt bekeken of het project volgend jaar wordt voortgezet. Krijgen werkzoekenden hiermee nou echt gemakkelijker toegang tot een baan? ‘Ja, ik ben ervan overtuigd.’
Reacties: 10
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Dit doe ik zomers ook in mijn eigen tuin.
En nee, natuurlijk krijg je dan geen baan aangeboden als stratenmaker.
Dat ben je immers niet. je legt enkel hier en daar een losse tegel goed.
Wat een kletsverhaal.
Iets terugdoen voor je uitkering, daar heb ik geen moeite mee, maar ga niet zeggen dat dit een baan oplevert. Dan heb je gewoon geen enkel verstand van zaken.
Begin dan voor de afwisseling eens met de langdurige bijstandsgevallen, de hele dag internetten is niet bevorderlijk voor de geestelijke gezondheid.
Men heeft geen idee wat dit inhoudt. Het is vakwerk, dat tegenwoordig met zoveel apparaten en machines gebeurt , om de werklast van de stratenmaker te verlichten. Net als stucadoors is dit een van de meest risicovolle werkzaamheden, dat versleten ruggen en knieeen oplevert. Dus dan kom je van de regen in de drup. Veel stratenmakers waren op hun 45e jaar al versleten. Ik neem aan dat de gemeente niet in het bezit is van deze gespecialiseerde apparatuur en machines. Bovendien is het een ontkenning van een beroep, dat veel ervaring en deskundigheid vereist. Je hebt er tenslotte een 3-jarige MBO-opleiding voor nodig.
Het recht leggen van stoeptegels is geen stratenmakerswerk, maar een belediging voor het vak. Dat valt onder de noemer klusjeswerk, mensen bezig houden en voor de gek houden als je denkt, dat hij, want zij doet het niet, wordt aangenomen bij een echt stratenmakersbedrijf. Voor een dubbeltje op de eerste rang willen zitten. Immers het is te kostbaar in de aanbestedingssfeer! Ja, want vakwerk is duur.