Kabinet heeft magere visie op participatiesamenleving
Arie Slob van de ChristenUniie vindt dat het kabinet in de ruim twee kantjes vrij algemeen blijft over de participatiesamenleving. Er valt veel meer over te zeggen.
Wat bedoelt het kabinet toch met de participatiesamenleving, wilde de ChristenUnie graag weten toen de nieuwe koning het begrip in september noemde in de troonrede. Maandagavond kwam de brief erover van premier Mark Rutte waar fractieleider Arie Slob van de ChristenUnie al maandenlang op aandrong. Het resultaat is mager, vindt Slob.
Debat
,,Ik begrijp niet waarom ze hier zo lang over hebben gedaan. Het kabinet blijft in de ruim twee kantjes vrij algemeen over de participatiesamenleving. Er valt veel meer over te zeggen. Dit nodigt alleen maar uit tot een debat'', aldus Slob. Hij heeft dat debat al aangevraagd, omdat hij het belangrijk vindt dat er een goede onderbouwing komt van dit begrip. De participatiesamenleving houdt in dat de overheid zich meer terugtrekt op bepaalde terreinen en meer verantwoordelijkheden neerlegt bij de samenleving. ,,Als je dit niet goed definieert, ben je een huis aan het verbouwen zonder bouwtekeningen'', aldus Slob.
Eigen kracht
Rutte schrijft in de brief dat de overheid nieuwe maatschappelijke initiatieven en samenwerkingsnetwerken niet wil verstoren, maar juist de ruimte wil bieden. De overheid handelt volgens de premier nog te veel vanuit klassieke hiërarchische verhoudingen waardoor zij soms - onbedoeld - initiatieven en mogelijkheden in de kiem smoort. Het is met nieuwe trends zoals social media mogelijk om de eigen kracht in de samenleving beter te benutten, aldus Rutte. Volgens hem wordt de kwaliteit van oplossingen hoger en zijn de kosten vaak lager. De overheid beperkt zich tot hoofdlijnen en neemt knelpunten weg.
Reacties: 9
U moet ingelogd zijn om een reactie te kunnen plaatsen.
Én:
Wat heeft het voor zin om door eerdere beleidswijzigingen de daardoor ontstane problemen op te lossen met subsidies...om vervolgens die subsidies weer stop te zetten? Dan ben je als beleidsmaker bewust weer bezig om die problemen die je eerder veroorzakte met die beleidswijzigingen en dus oploste (met subsidies) wéér te veroorzaken. Hoe geloofwaardig ben je dan als beleidsmaker?
Wie gehoor geeft aan de oproep van het kabinet om in de leden daarvan vertrouwen te hebben vertoont lemmingengedrag.
Dan hoef ik er zelf niks mee.
De gemeente zoekt het maar uit, wel met minder geld. Participatie en maatwerk zijn de nieuwe kreten.