Jongere arbeidsgehandicapte blijft steken op bijstandsniveau

Inkomens van jongere arbeidsgehandicapten in de Participatiewet dreigen een forse knauw te krijgen, waarschuwt Iederin (koepelorganisatie voor chronisch zieken en gehandicapten) naar aanleiding van onderzoek. Terwijl de uitkeringen worden gekort, blijft de beloofde extra werkgelegenheid voor de doelgroep uit.

Loonkostensubsidie

Arbeidsgehandicapte jongeren met enig werkvermogen komen sinds 2015 terecht in de Participatiewet in plaats van de Wajong. Zij ontvangen voor hun werk het wettelijk minimumloon. Voor het gedeelte dat de jongeren niet arbeidsproductief zijn, worden werkgevers momenteel nog gecompenseerd door gemeenten. Het huidige kabinet wil de loonkostensubsidie echter vervangen door de zogeheten loondispensatie.

Door loondispensatie naar bijstandsniveau

Binnen het systeem van loondispensatie kunnen werkgevers jongere arbeidsgehandicapten onder minimumloon uitbetalen, en kunnen de jongeren, zo nodig, bij hun gemeente een aanvulling tot bijstandsniveau, 70 procent van het minimumloon, aanvragen. Op die manier moet het voor werkgevers ook aantrekkelijker worden om een arbeidsgehandicapte jongere aan te nemen. Volgens onderzoek dat is uitgevoerd in opdracht van Iederin, Mind (landelijk platform psychische gezondheid) en Patiëntenfederatie Nederland, heeft loondispensatie echter tot gevolg dat zestig procent van de jonge arbeidsgehandicapten in de Participatiewet nooit boven bijstandsniveau zal uitkomen. Bovendien vervallen onder de loondispensatie de pensioensopbouw en het recht op WW- en WIA-uitkeringen.

Overheid houdt zich niet aan banenafspraak

Om arbeidsgehandicapte jongeren verder te prikkelen om aan het werk te gaan, wil het kabinet ook dat er komend jaar 33.000 banen bij komen voor deze doelgroep, alsnog te weinig volgens Iederin. Daarnaast wijst de koepel  erop dat die beloofde banengroei voorlopig uitblijft. Iederin klaagt onder meer over de kabinetsmaatregel om komend jaar nog geen boetes op te leggen aan overheidsinstanties die hun verantwoordelijkheid voor het uitvoeren van de banenafspraak niet nakomen. Ook komt het volgens Iederin vaak voor dat de extra werkgelegenheid die opgeleverd wordt, feitelijk geen nieuwe banen behelst maar bijvoorbeeld een verschuiving van de sociale werkvoorziening naar reguliere werkgevers via detachering.