'Gemeenten verplicht tot boetes en stopzetting bijstand'
Bij uitkeringsfraude moeten gemeenten in de toekomst boetes gaan opleggen. Staatssecretaris Paul de Krom (Sociale Zaken) gunt ze geen vertaalslag meer naar eigen beleid. Bij herhaalde fraude moeten gemeenten een bijstandsuitkering drie maanden stopzetten, ongeacht de omstandigheden. Dit stelde De Krom in een algemeen overleg in de Kamer.
Hetzelfde handelen
In het overleg zei D66-Kamerlid Koser Kaya liever een récht voor gemeenten te zien, in plaats van een plicht, om uitkeringen stop te zetten. Gemeenten kiezen er nu soms voor om fraudeurs niet het vel over de neus te halen. De staatssecretaris wil dit juist onmogelijk maken. 'Gemeenten krijgen géén ruimte meer om af te wijken. Dat is een verandering in beleid. In een democratische rechtsstaat moeten gemeenten allemaal hetzelfde handelen. Fraude moet echt worden aangepakt. Gemeenten hebben daar naar mijn overtuiging ook belang bij, al is het maar omdat ze boetes in eigen zak mogen steken.'
onschuldige gezinsleden
PvdA-Kamerlid Spekman vroeg naar de gevolgen voor onschuldige gezinsleden, zoals kinderen. De Krom: 'Mijn hoop is dat mensen misbruik voortaan wel uit hun hoofd laten. Als ze het toch doen, zijn er stappen ingebouwd. De uitkering wordt niet in een klap stopgezet, pas bij twee keer frauderen met de bijstand. Als dat in uitzonderlijke gevallen tot zeer schrijnende omstandigheden leidt, ben ik bereid om een derde keer af te wachten. Ik denk dat mensen dan wel uitkijken, maar zo niet, dan vind ik dat de verantwoordelijkheid bij de ouders ligt. Dan houdt de verantwoordelijkheid van de regering op.'
1 januari 2012
De staatssecretaris beloofde op dit punt nog nader in te gaan na verder overleg met de gemeenten. Hij wil dat de nieuwe handhavingsregels ingaan op 1 januari 2012, maar uitstel is niet ondenkbaar. Al in het regeerakkoord kondigde het kabinet aan dat 'onterecht verstrekte uitkeringen daadwerkelijk worden teruggevorderd, ongeacht de hoogte van de fraude. Bijstandgerechtigden worden bij fraude bestraft met het inhouden van de uitkering gedurende drie maanden.'
Ouders die middels dergelijke vormen van bijstandsfraude hun kinderen belemmeren in een fatsoenlijke ontwikkeling en opgroeien, VERWAARLOZEN hun kinderen daadwerkelijk.
Als wij in onze Nederlandse samenleving als alle zeilen bijzetten om niet westerse allochtonen naar Nederlandse maatstaven van een toekomst te voorzien, die naar onze westerse maatstaven redelijk en acceptabel is, mogen wij in het geheel niet toestaan dat Nederlandse, minderjarige staatsburgers als gevolg van een totaal ontbreken van (financiële) verantwoordelijkheid van hun ouders op dergelijke wijze hun jeugd verpest zien worden en een ongewisse, wellicht criminele, toekomst tegemoet gaan.
Uithuisplaatsing is feitelijk het enige antwoord op dergelijke ergerlijke vormen van bijstandsfraude. Welbeschouwd is de bijstand het sluitstuk van onze sociale voorziening. Gebruikers daarvan hebben om tal van redenen andere voorzieningen niet kunnen en/of willen gebruiken. Misbruik van deze laatste sluitpost moet alleen maar keihard worden aangepakt. Profiteurs dienen keihard het onderspit te delven; hun kinderen dienen daar echter niet mee geconfronteerd te worden. Dit rechtvaardigd niet een vergoelijking van de gepleegde fraude, maar het daadwerkelijk uithuisplaatsen van deze slachtoffers van hun bloedeigen ouders!!!