Financiële prikkel voor goede hulpverleners jeugdzorg
Financiële prikkels moeten goede hulpverleners in de jeugdzorg aansporen om op de werkvloer te blijven in plaats van door te schuiven naar hogere functies. Dat schrijft de Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling in een briefadvies aan staatssecretaris Marlies Veldhuijzen van Zanten (Volksgezondheid).
Rots
De beste en meest ervaren professionals zijn onmisbaar in de uitvoering, vindt de RMO. Zij zijn de ‘rots in de branding’. Ze moeten dichtbij gezinnen staan waar meerdere problemen spelen, zodat niet een heel scala aan hulpverleners naast elkaar bezig is. Kwalitatief goede hulpverleners verdwijnen nu echter vaak naar het (midden)management. De Raad stelt voor om ze via (belonings)prikkels op de werkvloer te houden.
Wurggreep
Het is een van de adviezen uit de RMO-brief. De jeugdzorg zit ‘vast in een wurggreep van instituutsbelangen en risicotaxaties’, concludeert de RMO. De grote valkuil van de stelselherziening is dat instellingen en organisaties vooral vanuit hun eigen institutionele belangen redeneren. De gulzige zorgverlening wordt dan slechts naar een ander schaalniveau verplaatst, vreest de RMO.
Savanna-effect
Gemeenten moeten de kans grijpen om een rem te zetten op de uitdijende jeugdzorg. Daarvoor is een andere visie op de jeugdzorg nodig, legt Dorien Graas van de RMO uit. In het huidige jeugdbeleid ligt de nadruk op vroegsignalering, screening en risicotaxaties, om problemen te voorkomen. Het is het Savanna-effect, dat ontstond vanuit de angst voor incidenten waarbij jeugdzorg niet de juiste zorg bood.
Veerkracht
Deze aanpak gaat voorbij aan het feit dat het met veruit de meeste kinderen goed gaat en dat jeugdzorg juist de positieve ontwikkeling van kinderen moet stimuleren. Graas: ‘Jeugdzorg nieuwe stijl moet ervoor zorgen dat de sociale omgeving van gezinnen wordt versterkt. Door meer zelfredzaamheid en veerkracht hoeven zij minder een beroep op de jeugdzorg te doen.’
Sociale netwerken
Een belangrijke aanbeveling van de RMO is dat de Centra voor Jeugd en Gezin niet zelf de hulpvragen op zich nemen. Zij moeten organisaties rondom gezinnen (school, opvang, sportvereniging) faciliteren en samenbrengen. Zo kunnen gewone opvoedproblemen binnen de sociale netwerken worden opgelost.
Erkend moet worden dat jeugdzorg een enorme schepper van banen is en de vraag die vervolgens gesteld meot widen is of ons land hieraan behoefte heeft.
Maar, zoals bij alle wijzigingen in de jeugdzorg: ook de decentralisatie naar de gemeente zal hieraan niets veranderen.
De eenvoudige reden hiervoor is dat de belangen te groot zijn van hen die in deze bureaucratie werkzaam zijn.
Dat de gemeenten zich via de VNG hebben laten afschepen met die taak en een efficiencykorting van 2 miljard (?!) zegt alles.
Ze laten zich zelfs het geld voor de 'leuke dingen' afpakken.
Over domheid gesproken.